Promotiewedstrijd ADO-ODS eindigt in gelijkspel

Alweer één promotiewedstrijd die in een gelijkspel eindigde.

Het schijnt langzamerhand traditie te zijn geworden, maar ditmaal had dit toch niet noodig geweest. Want A.D.O. heeft zoowat den geheelen wedstrijd het beste van het spel gehad, maar het enthousiasme van O.D.S. heeft dezen strijd weer eens uit het vuur gesleept.

 

 

De elftallen zijn volledig, behalve dat O.D.S. een nieuwen doelman -heel wat beter dan Best- onder de lat heeft. O.D.S. biedt A.D.O. bloemen aan en de strijd neemt een aanvang met A.D.O. direct iets in de meerderheid. De wind, die zeer hard, dwars over het veld staat, veroorzaakt bij de schoten nog eens valsch effect, zodat de bedoelingen van de spelers niet steeds juist uitkomen. 

A.D.O. begint driemaal achtereen pech te hebben voor het Dordtsche doel, als de doelman op wonderlijke wijze enige venijnige schoten uit zijn doel houdt. 

 

 

Wim Tap vertoont telkens 'aardig' spel, hij bezondigt zich gelukkig niet zoo erg meer aan wandelingen naar binnen hij speelde linksbuiten- en zijn schot is vrij gevaarlijk. Na een angstig moment voor het A.D.O.-doel krijgt W. Tap plotseling de bal te pakken en rent ermee naar het overliggend doel, waar hij keihard inschenkt (1-0).

Aan dit twijfelachtige (buitenspel?)doelpunt voegt dezelfde speler in dezelfde minuut met een tam schot wederom in buitenspelpositie een tweede doelpunt toe (2-0).

 

 

Na de rust is het spel al niet veel beter; er wordt wel snel gespeeld, maar o zoo slordig en onbesuisd. Gerard Tap schiet bijvoorbeeld van dichtbij meters naast. Beide doelen doorstaan nog angstige oogenblikken, maar eindelijk komt er een tegenpunt als Smits uit een voorzet van links met een kopbal de bal in het net zet (2-1). Dan gaat het spel weer gelijk op en neer, zonder belangrijke gebeurtenissen, totdat De Graaf, de ex-A.D.O.-er, die voor is gaan spelen een halve minuut voor tijd er nog een gelijkspel van maakt en daarmee de laatste kansen voor zijn vroegere ploeggenooten bederft.