Wereldberoemd met een hakballetje

ADO Den Haag-keeper Martin Hansen geniet na van nu al legendarische goal tegen kampioen PSV

Martin Hansen is voor even wereldnieuws. Het `vliegende hakkie', waarmee de ADO-doelman dinsdagavond een punt redde tegen regerend kampioen PSV, werd door miljoenen mensen bekeken. Op de day-after leeft de Deen nog in een roes. 

 

 

door Dennis Jansen

 

 

's Nachts om twee uur zat Martin Hansen nog aan een bord cruesli. Een honger dat ie ineens kreeg. De doelman van ADO had amper iets gegeten. Geen tijd. Geen zin. Geen behoefte aan. De adrenaline had al die tijd zijn eetlust verdrongen. Zijn mobiel stroomde vol met tientallen app-jes en sms-jes. "Zelfs van klasgenootjes die ik sinds mijn zesde niet meer heb gesproken."

En na middernacht hing ineens een Mexicaanse journalist aan de lijn. "Slapen lukte daarna ook niet meer. Ik werd steeds wakker. Zag voortdurend de beelden. Die gasten die achter me aan renden. Onwerkelijk. Het was rond vieren dat ik sliep", zegt Martin Hansen over de korte nacht na zijn legendarische gelijkmaker tegen PSV (2-2).

 

 

Miljoenen zagen zijn “vliegende hakkie” dat de hele wereld over ging. In het Kyocera Stadion, waar de spelers van ADO gisteren uitliepen, kunnen fans het een dag later amper nog bevatten. Zelfs geliefde Camilla, die met hun zoontje Oscar (3) en dochter Silje (2) op de tribune zit, leeft even in een droom. “Ik zou de wedstrijd eigenlijk samen kijken met Sofie, de vrouw van Thomas Kristensen, maar onze kinderen moesten naar bed. Dus keken we thuis in ons eentje. Op het moment dat Martin scoorde, gilde ik het uit. Zo hard dat de kids wakker werden!"

 

 

Wanneer haar vriend vandaag het veld opstapt (We gaan zo lunchen in de stad om het te vieren), klinkt gejuich van tientallen Haagse fans. Sommigen zien hem over twee dagen tegen FC Twente graag in de spits. „Zaterdag nummer 9, Martin?," klinkt het hoopvol. De Deen glimlacht minzaam en schudt het olijke hoofd. Om zich vervolgens in een rondo te storten met de bandleden van Di-Rect die voor hun televisieprogramma een ochtendje komen meetrainen. Prima voor de kijkers als de wereldberoemde Hansen dan ook meedoet.

 

 

"Al wordt het lastig voor ons om zo'n goal te maken;' begint gitarist Frans `Spike' van Zoest, de broek hoog opgetrokken. Aan aandacht geen gebrek op deze dag. Zelfs Hart van Nederland en RTL Boulevard zijn uitgerukt naar Den Haag om alles van Hansen te willen weten. "Een gekke wereld", relativeert de keeper zelf wanneer de training is afgelopen.

 

 

De Deen heeft dan allang uit de doeken gedaan dat hij in zijn jeugdjaren spits is geweest. Dat de drang naar voren niet verdwenen is. En dat hij een loeier van een.vrije trap in huis heeft. "Daar oefent hij nog steeds op," vertelt trainer Henk Fraser. “En ze gaan er vaak in, dus ik denk eraan om hem er een keer eentje te laten nemen. Dan moet ie trouwens wel raak zijn, want hij is niet de snelste met teruglopen. Mee naar voren gaan heb ik op de training liever niet. Hij is dan gevaarlijk in meerdere opzichten. Kan ook zomaar een paar ploeggenoten raken."

 

 

Saai is Martin Hansen sowieso niet. In januari beende de Deen na een wedstrijd, zonder zich om te kleden, het stadion uit woest vanwege de teleurstellende 2-2 tegen Cambuur. En minder dan drie maanden geleden uitte hij pittige kritiek op de clubleiding. Hansen wilde opwaardering van zijn contract. Voelde zich meer prof dan de aanvoerder die met zijn telefoon zat te spelen, terwijl hij een partijtje tegen de Kids Club nog wil winnen.

 

 

Nu is alles even anders. Nu is het genieten van de aandacht, de jubel en de soms maffe vragen. Bijvoorbeeld: of het Haags kwartiertje nu Hansens kwartiertje wordt. “Nee, nee, nee", haast hij zich te zeggen. "Ik weet dat dit niet elke dag gebeurd, maar ik ben gewoon blij dat ik een punt kon pakken voor mijn club. Dat is wat ik wil, belangrijk zijn voor ADO Den Haag."

 

 

Wat zijn kippenvelmoment was? Hansen begint over de vriend in Denemarken die moest werken tijdens, ADO-PSV, de wedstrijd zou opnemen en hem dan helemaal ging kijken. "Het is hem niet gelukt. Na tien minuten checkte hij toch zijn telefoon. Hij werd gek. Belde me drie keer achter elkaar. Toen ik vertelde van de goal, begon hij te spoelen en vervolgens te schreeuwen. Daarna spoelde hij de band terug, legde hij de telefoon bij de tv voor het Deense commentaar. Ja, dat was kippenvel."