Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 29-06-2016 20:39:00

'We moeten af van dat eeuwige gezeik'

ADO Den Haag verlangt naar een mooi seizoen

door Dennis van Bergen

 

Het is woensdagmorgen vroeg en voor de fanshop van het Kyocera stadion drentelt een man ongeduldig heen en weer. Het nieuwe shirt van ADO Den Haag gaat vandaag in de verkoop en daar wil de echte fan natuurlijk bij zijn.

Ook al kletteren dikke regendruppels lustig neer op de straatklinkers van het Haags Kwartier. Als de winkeldeuren eenmaal opengaan, is deze klant dat leed allang vergeten. Dan loopt Lex Immers opgewonden de·zaakbinnen. En stevent recht op z'n doel af: het schap met het door hem bestelde tricot. Milan prijkt er met witte letters op de achterkant, de naam van zijn zoontje. De speler van Cardiff City is niet de enige die zich het fraaie geel-groene tenue eigen maakt. ADO zal er later nog honderden slijten. En dat is niet voor niets. Een wolk van hoop drijft door de derde stad van Nederland. Zoals eigenlijk altijd wanneer een nog onbevlekt seizoen lonkt. Dan is al het rumoer en ellende van voor de zomer vergeten. En wordt al weer hardop gespeculeerd over twee heroïsche overwinningen op Ajax, een succesvol bekeravontuur en een mooie eindklassering in de Eredivisie.

Alleen lijkt dat.verlangen nu nog heviger dan anders, de nog wel erg krappe selectie ten spijt. Het wordt vooral aangewakkerd door de terug eer van het boegbeeld van de volksclub, Dick Advocaat. Veelgehoorde kreet in Den Haag: "Met hem gaat ADO een vaste subtopper worden in de Eredivisie."

Professionele club
Dat komt dan goed uit, want die ambitie heeft algemeen directeur Mattijs Manders ook. Het is woensdagmiddag en in stadionbrasserie De Ooievaar lurkt de ADO-baas uit een papieren bekertje koffie. Zo, even rust voor de man die de afgelopen weken vrijwel geen uur stilzat. Hij onderhandelde met Vitesse over de overgang van trainer Henk Fraser naar Stadion Gelredome, hield telefonisch contact met eigenaar Hui Wang en nam afscheid van technisch manager John Metgod en keepers trainer Arno van Zwam.

Intussen metselde Manders aan het bouwwerk van de toekomst. Kees Jansma kwam als lid van de raad van commissarissen, Zeljko Petrovic als hoofdtrainer en Dick Advocaat gaat de lijnen uitzetten in de rol van technisch adviseur. Met hen denkt Manders het vertrouwen terug te winnen van de Haagse bevolking, die de laatste jaren elk geloof kwijt raakte in de vleesgeworden lachfilm die ADO vaak was. Het ging over De Chinees, over clubbestuurders die elkaar de tent uit vochten, over geld dat er in overvloede was en later toch weer niet. Over van alles eigenlijk. Alleen zelden over voetbal.

"Een beleid neerzetten begint bij het positioneren van de juiste mensen. De juiste mensen hebben we nu", zegt Manders, op een toon die enige opluchting verraadt. "Met hen is de basis gelegd voor een mooie toekomst. Die overtuiging heb ik echt. Voor een man als Advocaat gaan alle deuren in de hele wereld open, Jansma weet hoe het werkt in de voetballerij en Petrovic is met zijn bevlogenheid en temperament bij uitstek uit het ADO-hout gesneden. Geweldig dat zij in ons verhaal geloven. Als het met déze mensen niet lukt, lukt het nooit meer bij ADO Den Haag."

Manders overtuigde hen met, zoals hij zelf steeds herhaalt, "een verhaal van stapje voor stapje vooruitgaan". Dat houdt ongeveer het volgende in: ADO moet straks financieel kerngezond zijn, strijdt jaarlijks met ploegen in het linkerrijtje en kwalificeert zich regelmatig voor Europees voetbal. Met de nadruk op straks dus, in pakweg 2021.Bij de club waar opportunisme door de bestuurskamer giert, predikt Manders nu vooral rust en stabiliteit. En daarin vormen Advocaat, Jansma en Petrovic de pijlers. "We gaan niet over drie maanden zeggen: Het werkt niet, we stoppen ermee. Met deze mensen gaan we het doen en blijven we het doen. We moeten af van dat eeuwige gezeik bij deze club, van dat naar elkaar wijzen wanneer het even tegenzit. Dit deugt niet, dat deugt niet,daar ben ik wel klaar mee. Ik wil toe naar een ADO dat met één mond praat. En dat betekent: Niet tegenover elkaar staan, maar náást elkaar."

Een zuinig lachje krult om de mondhoeken van Manders. Ja, hij weet dat veel van zijn voorgangers dezelfde mooie dromen hadden met het Haagse voetbalbolwerk. Maar nee, hij weigert daar cynisch van te worden. De in april begonnen algemeen directeur gelooft daadwerkelijk in zijn missie met saamhorigheid en optimisme tot een consistent beleid te komen. Sterker: het is volgens hem de enige manier om met ADO af te komen van het predikaat sleeping giant. Al is dat eigenlijk een term die hij liever helemaal niet meer hanteert. Domweg omdat het de indruk wekt dat Den Haag volgend jaar opeens net zo'n onberispelijk imago heeft als pakweg AZ.

Dat duurt volgens Manders nog wel eventjes. Daarvoor moet eerst het vertrouwen worden teruggewonnen van sponsors, van de gemeente en van al die andere stakeholders. De overtuiging bij Manders leeft dat het dan echt kan in het Forepark: met een verenigde stad een professionele club neerzetten. Laten zien dat ADO van Den Haag is en niet van één groot aandeelhouder uit Peking. Want dat beeld stoort Manders nu nog weleens, zegt hij. Dat van de club die puur afhankelijk is van de grillen van Hui Wang en diens bedrijf UVS.

"Ik kan nog een hele waslijst aan clubs noemen met buitenlandse eigenaren. Ook met Chinese eigenaren. Volgens mij is AC Milan onlangs nog overgenomen door een aandeelhouder uit dat land. Maar op de een of andere manier wordt dat bij ons steeds in het belachelijke getrokken. Begrijp me goed, we zijn heel blij met de investeringen die UVS heeft gedaan. Alleen denk ik dat het op een bepaald moment klaar is om steeds maar weer die naam te noemen. Ook zonder meneer Wang krijgen wij onze exploitatie rond. Zijn geld is alleen maar extra voor ons. We zijn ADO Den Haag. Niet FC Wang. Het zou mooi zijn als anderen dat ook gaan zien. Iets minder cabaret, iets meer voetbal. Daar moeten we naar toe bij ADO."

Cabaret
De perschef van de Haagse club kan meepraten over dat cabaret. Hij krijgt de meest krankzinnige verzoeken. Van mensen die Tommie Beugelsdijk als act willen inhuren op verjaardagsfeesten en hem, tussen twee slagroomtaarten in, een paar keer "Rustáágh" willen laten roepen. Of van kersverse ouders die, amper vijf minuten nadat hun baby het levenslicht heeft gezien, Edouard Duplan aan het wiegje verwachten om alle geboortekaartjes van een krabbel te voorzien.

Maar het zijn vooral de capriolen levendig als onvoorspelbaar. En die waarschijnlijk daarom zo populair is in vooral het volkse deel van de Hofstad.

Maar toch: de vraag is in hoeverre Manders' ambitie realistisch is dat er volgend seizoen wél een zekere mate van rust ontstaat in het Kyocera Stadion. Niet in de laatste plaats: financiële rust. Want hoe nadrukkelijk de nieuwe algemeen directeur ook aangeeft dat zijn club de broek zelf kan ophouden, lijkt ADO nog wel degelijk grotendeels afhankelijk van Wangs portemonnee. Alleen moet de Chinees die dan wel willen open doen. Zorgwekkend is het dat de club tot afgelopen maandag nog geen nieuwkomer aan de huidige, dure selectie had toegevoegd. Vooral ook omdat Petrovic slechts kon putten uit vijftien Eredivisie-waardige spelers.

Investeringen zijn dus hard nodig. Het heeft er alle schijn van dat daarin een taak ligt voor Advocaat. Dat Manders met hem niet alleen een boegbeeld heeft binnengehaald dat het voor voetballers aantrekkelijker maakt naar Den Haag te komen, maar ook iemand die Wang kan kneden. Die hem met zijn status het ambitieuze ADO-verhaal net wat overtuigender kan voorspiegelen dan een ander. En hem zodoende kan verleiden tot weer een financiële geste.

"Begrijp me goed", geeft Manders impliciet toe. "Er is geen directeur die nee zegt tegen een paar miljoen euro. Ik ook niet. Al kun je je afvragen in hoeverre je dat consistent beleid kunt noemen. Als Wang morgen tien miljoen stort, gaat bij onze fans waarschijnlijk de vlag uit. Ik vraag me af of je ADO Den Haag echt verder helpt met tien miljoen. Ja, je kunt er misschien snel groot succes mee boeken. Maar stel je nou eens voor dat we hier volgend jaar - ik noem maar eens iets geks - in de Champions League zouden spelen. Zijn we daar als organisatie dan klaar voor? Dat is hetzelfde als een scholier die van een 3 naar een 10 gaat op zijn rapport: ongeloofwaardig. Een luckyshot. Het beleid mag niet gebaseerd zijn op de plannen van één aandeelhouder."

"Nogmaals: ik bewandel liever de weg der geleidelijkheid. Ik wil terug naar een ADO dat het echte Haagse voetbal speelt: borst vooruit, kin omhoog, voor niemand bang. Liever twee keer op rij met 4-3 verliezen en één wedstrijd winnen, dan driemaal achter elkaar 0-0 spelen. En daar zoeken we, met alle knowhow die nu aanwezig is, geduldig de juiste spelers bij. Het budget is er, daar hoeft niemand zich druk om te maken. Alleen zijn we wel kieskeurig. Spelers moeten écht bij ons passen. De Haagse bluf moet terug bij ADO."

Simeone van Den Haag
"Rook jij?", vraagt de man die voor die bluf moet gaan zorgen. Zeljko Petrovic heeft zojuist zijn derde training als hoofdcoach achter de rug en snakt naar een sigaret. Een paar maanden terug is het nog maar dat de oud-prof van onder meer PSV en RKC zich bij Omroep Brabant openlijk afvroeg waarom hij maar niet aan de bak kwam.

Nu is hij, op aanraden van Advocaat, trainer van een van de meest spraakmakende clubs in Nederland. Petrovic draagt tegenwoordig een bril, maar is verder nog steeds dezelfde. Bevlogen, optimistisch. En praten doet hij meestal in de derde persoon. Alsof hij het niet over zichzelf heeft, maar over zijn viervoeter. "Petro is ongelooflijk trots en blij dat hij bij ADO mag werken", vertelt Petrovic over Petrovic.

Het geluk spat van zijn gezicht, hier in de gracht voor de hoofdtribune. De laatste jaren werkte hij als assistent van Advocaat bij Sunderland en het nationale elftal van Servië. Daarvóór fungeerde hij als rechterhand van Martin Jol en Guus Hiddink. Het doet hem goed dat hij nu weer op eigen benen staat, net als negen jaar terug bij RKC en later bij het Japanse Urawa Red Diamonds en Al Shaab in dewoestijn. Toch lijkt ADO Den Haag qua druk en hectiek van een iets andere orde voor een eindverantwoordelijke. Petrovic kent de reputatie van broeierige vulkaan, maar loopt er niet voorweg. "Ik heb in een land geleefd waar het écht levensgevaarlijk is. Dat is het voordeel van mijn roots", klinkt het vastberaden. "Iemand die in Montenegro is geboren, is nooit bang. Kritiek komt er toch wel, je doet het nooit goed. Als je als trainer druk bent langs de lijn en je verliest, roepen ze om een dooie als vervanger. Ben je een dooie die geen resultaat boekt, willen ze een coach met temperament. We gaan er iets moois van maken bij ADO Den Haag. De exacte doelstelling kan ik nog niet aangeven. Dat komt later wel, als we weten welke spelers we er nog bij kunnen krijgen. En dan zal ik daar voor staan. Als ik mijn doelstelling niet haal, mogen ze mijn kop komende zomer eraf hakken."

De Simeone van Den Haag, wordt hij al genoemd. Qua geestdrift vertoont Petrovic inderdaad wel enige gelijkenissen met de coach van Atlético Madrid. En enthousiast is de Montenegrijn zonder meer. Petrovic noemt ADO net zo vaak een "mooie kloep" als dat hij sigaretten opsteekt: driemaal in tien minuten. Al moet volgens hem niet steeds de nadruk worden gelegd op het mediagenieke dat hij in zich heeft. "Ik ben niet gek, ik ben alleen aanwezig" Ook inhoudelijk heeft hij ideeën over het nieuwe ADO. "Weet je wanneer ik tevreden ben als mijn periode hier na een paar jaar erop zit?", stelt Petrovic. "Als Dick en ik erin geslaagd zijn een cultuuromslag teweeg te brengen. ADO Den Haag moet het RKC van vroeger worden. Daarmee bedoel ik dat spelers ons zelf bellen met de vraag of ze alsjeblieft bij ons mogen voetballen. In plaats van dat ze denken: In Den Haag zijn altijd problemen, moeten ze de overtuiging hebben dat ze hier in een fijn klimaat en met leuk, attractief voetbal beter worden. Dat we een club worden waar iedereen positief over is. Precies de reden waarom jongens als Jan Vertonghen en Thomas Vermaelen ooit naar Waalwijk gingen. Hoewel je zoiets niet van het ene op het andere jaar bereikt, is dat wel mijn drijfveer."

Petrovic laat zijn oogbollen eens over de groene gloed aan stadionstoelen rollen. Zelfs leeg vindt hij het onderkomen iets ruigs hebben. Dan, glunderend: "Dit is een grote club, hoor."

Zorgen
Dat blijkt drie dagen later wel. Supporters zijn in behoorlijke getale uitgerukt naar het terrein van HVV Laakkwartier. Hier, op het stukje grond waar clublegende Aad Mansveld zijn eerste stappen als voetballer zette, speelt ADO traditioneel de eerste oefenwedstrijd in de voor-bereiding. En, zoals het een grote club betaamt, is het verlangen naar een mooi seizoen ook hier direct voelbaar. Een golf van opwinding waait langs de lijn. Zorgen over de krappe selectie worden weggedronken met plastic bekers bier. De hoop op succes is bezegeld met de aanschaf van de nieuwe outfit. Heeft Lex Immers even geluk dat hij al een shirt in de pocket heeft, want de rijen voor de kraam met geel-groene prullaria liegen er niet om. De andere publieksmagneet, Tommie Beugelsdijk, plant zijn handtekening intussen op vellen papier en bont getatoeëerde nekken. Dat het aanzienlijk uitgedunde ADO het tegen de Haagse Eersteklasser een helt ang moeilijk heeft en pas na rust tot scoren komt, lijkt na afloop amper door te dringen.

Althans, niet bij het gros van de fans. Wel bij de spelers. "Natuurlijk baart de krapte van de selectie me zorgen", bekent aanvaller Ruben Schaken na de 0-4 zege, die tot stand komt met talenten als Levy Berends, Sam van Huffel en Donovan de Groot in de basisopstelling. "Met alle respect voor de vele jonge jongens, want ze doen het fantastisch. Maar je kunt van hen niet verwachten dat ze er meteen staan in de Eredivisie. We willen een goed seizoen gaan draaien. Dat kan alleen als het niveau op de trainingen omhoog gaat en daar zijn nieuwe spelers voor nodig."

En daarmee is de crux in een notendop uiteengezet. Hoezeer Manders ook hamert op de weg der geleidelijkheid, hoe graag Petrovic vooral de toekomst benadrukt en hoe nadrukkelijk routinier Schaken aan de handrem trekt; de achterban verwacht opnieuw veel van ADO Den Haag. Aan Advocaat de taak ook Wang daarvan te overtuigen.