Voorschotense ADO Den Haag-debutanten hebben bijzondere band

Dat Hector Hevel en Guy Smith vorige week vrijdag, in de thuiswedstrijd tegen FC Dordrecht, samen hun debuut in het eerste van ADO Den Haag maakten, lijkt eerder een kwestie van lotsbestemming dan toeval.

door Robert Toret

 

 

De twee Voorschotense vrienden delen hun carrièreverloop sinds jaar en dag. "We hebben een bijzondere band."

 

Nog maar zeven jaar zijn ze, als de kleine Hevel en wat meer uit de kluiten gewassen Smith in 2004 samen in de F1 van Voorschoten ’97 belanden. In datzelfde seizoen ontvangen ze een uitnodiging van het ’andere geelgroen’, dat een stagedag organiseert voor jeugdig regiotalent. 

 

Smith: "Ze waren op zoek naar spelertjes voor de E2, waarmee ze het seizoen daarop gingen starten. We speelden een toernooitje op De Aftrap, het jeugdcomplex van ADO. Toeval of niet, maar Hector en ik zaten bij elkaar in het team. Er deden wel tachtig kinderen mee, maar uiteindelijk mochten we allebei blijven."

 

 

Jeugdopleiding

Sindsdien hebben de twee jongens, die inmiddels achttien zijn maar nog altijd bij elkaar om de hoek in de Vlietwijk wonen, de complete jeugdopleiding van de Haagse eredivisionist doorlopen. Hevel: "Elk jaar vielen er spelertjes af, maar mochten wij blijven. We reisden ook altijd samen. Vroeger met het busje dat ons ophaalde, later met het openbaar vervoer en nu met de auto. Maar ook buiten voetbal gaan we met elkaar om. Als je zoveel deelt, schept dat een band. We zijn goede vrienden."

 

 

Dit seizoen spelen de talenten in de A1. Hoofdtrainer Henk Fraser ziet het echter ook in ze zitten. Hevel: "In de voorbereiding trainden we al geregeld mee en nu nog vaak op de donderdag. Eind september speelden we met de A1 tegen Brabant United. Na een uur werd ik gewisseld. Balen, totdat ik van mijn trainer de reden hoorde. Ik moest snel douchen, want ik ging mee met het eerste, dat ’s avonds thuis tegen AZ speelde."

 

 

Tot minuten komt het nog niet. Drie weken later zit Hevel opnieuw bij de selectie, dit keer met zijn maatje. Op bezoek bij NAC Breda lijkt Smith vlak voor tijd zijn debuut te gaan maken, maar het lot steekt daar een stokje voor. "Ik stond klaar om in te vallen, maar het spel kwam maar niet stil te liggen. Het duurde maar en ik dacht: het zal toch niet waar zijn. En ja hoor, na daar een minuut of zes gestaan te hebben, floot de scheidsrechter af. Ik baalde, maar de trainer zei meteen: jouw kans komt nog wel."

 

 

Zo blijkt. De vrijdag erop ontvangt de residentieclub FC Dordrecht en het duo zit wederom op de bank. Vlak na rust krijgt Hevel het verlossende seintje: warmlopen. In de 73ste minuut is het zover. De linksbenige middenvelder lost Xander Houtkoop af en daarmee is zijn debuut in het betaald voetbal een feit.

 

 

Hoogtepunt

"Een hoogtepunt", benadrukt hij. "Dat is waar je het al die jaren voor hebt gedaan. Natuurlijk is dit pas het begin en moet het moeilijkste nog komen. Maar dit pakt alvast niemand me meer af. Het ging ook best lekker. Na een minuut maakten we de bevrijdende 2-0. Daardoor werd het makkelijker voetballen. Ik heb gewoon mijn ding gedaan. Vanuit mijn taak gespeeld, geen gekke dingen gedaan en lef getoond."

 

 

Ondertussen heeft ook Smith zich ontdaan van zijn trainingspak. Opnieuw mag de verdedigende middenvelder invallen, wederom in de ultieme slotfase. "Ik kneep ’m wel even, maar gelukkig werd er dit keer snel een overtreding gemaakt en kon ik in de 89ste minuut invallen voor Mathias Gerth. Natuurlijk voelde ik spanning, in zo’n vol stadion. Maar in het veld viel dat van me af. Dan is het gewoon een wedstrijd en dat voelt vertrouwd. Ik won een kopduel en had nog een goede kaats uit een ingooi. Het was kort, maar ik heb ervan genoten."

 

 

Voor Smith krijgt zijn debuut bovendien nog een emotionele lading. "Mijn vader, zussen en broer waren erbij", begint hij. "Mijn moeder helaas niet. Fysiek althans. Ze is vorig jaar overleden aan ALS, de spierziekte die bekend is van de Ice Bucket Challenge. Ik mis haar, maar haal daar ook kracht uit. Ze zou niets liever willen dan dat ik voor mijn droom ga. Ik voel haar aanwezigheid altijd, maar vrijdag in het bijzonder. Voor de wedstrijd klonk er door de speakers een nummer van Il Divo dat we op haar begrafenis gedraaid hebben. Terwijl dat echt geen muziek is voor in een voetbalstadion. Bizar."