Vicente Besuijen: 'Zonder familie was ik hier nu niet'

Vicente Besuijen wil gaan schitteren bij ADO Den Haag om zijn naasten te bedanken voor de steun

In de eerste overwinning van het seizoen, uit bij VVV, was Vicente Besuijen de uitblinker bij ADO Den Haag. De 19-jarige aanvaller, geboren in Colombia en geadopteerd door een Nederlands gezin, zag hoe trots het zijn ouders maakte. En daar voetbalt hij voor.

 

 

door Marijn Abbenhuijs

 

 

Vicente Besuijen kwam twee weken geleden pas diep in de nacht thuis na de uitwedstrijd tegen VVV Venlo. Maar tot zijn verbazing waren zijn vader en moeder nog wakker toen hij het ouderlijk huis binnenstapte. Ze zaten de samenvatting van het duel terug te kijken en zagen voor de zoveelste keer hoe hun zoon met een handige kopbal de assist gaf bij de beslissende 1-2 van ADO-invaller David Philipp.

 

Zijn ouders zo zien, het maakt Besuijen zielsgelukkig. "Dat is waar ik het voor doe", zegt hij. "Dat mijn ouders niet kunnen slapen van trots."

 

Die ouders adopteerden hem toen hij drie maanden oud was. Want de behendige aanvaller van ADO Den Haag is op 10 april 2001 geboren in de Colombiaanse hoofdstad Bogotá. "Ik ben in Amstelveen terechtgekomen in een gezin met drie broers en twee zussen", vertelt hij.

 

"Een van mijn broers is ook geadopteerd uit Colombia. Ons gezin is heel close. Mijn vader is een hardwerkende man met een eigen bedrijf in de orchideeën. Mijn moeder heeft in mijn jeugd alles voor mij gedaan en later hielpen mijn broers en zussen haar daar ook mee. We zijn een hechte familie."

 

 

En uit die gezinssituatie heeft Besuijen veel kracht en vertrouwen gehaald. Al vanaf het moment dat hij als jongetje van negen jaar oud in de jeugd van Ajax belandde, vraagt zijn voetbalcarrière veel van zijn familieleden. "Ik heb geluk gehad met hen", beseft hij. "Met zoveel oudere broers en zussen was er altijd wel iemand die me kon ophalen of brengen als dat moest. Daar lieten ze zelfs een avondje stappen voor lopen. Daar ben ik ze echt heel dankbaar voor. Zij hebben er ook altijd volledig achter gestaan dat ze twee adoptiebroertjes kregen. Wij zijn een familie en het heeft nooit anders gevoeld."

 

 

Bovendien draagt hij het levensmotto mee dat zijn vader naar hem uitsprak. "Hij zei altijd dat goed niet goed genoeg is. Zo bleef ik maar gaan. Al scoorde ik twee keer in een wedstrijd, dan nog wilde ik niet tevreden zijn. Ik heb daarom ook heel veel in mezelf geïnvesteerd. De juiste mensen om me heen gezet. Qua voeding, een looptrainer, een techniektrainer, allemaal dingen die ik extra deed."

 

 

Maar ondanks die hechte, stabiele situatie in Amstelveen, vertrok Besuijen op 16-jarige leeftijd naar AS Roma. "Dat was geen moeilijke stap", legt hij uit. "Dat zit in mijn karakter. Ik wilde vroeg volwassen zijn en daarom ging ik naar het buitenland. Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat ik wilde groeien, het diepe in wilde springen om te zien hoe ik mezelf daar zou gaan redden."

 

Zijn ouders steunden hem ook in die beslissing. "Ik weet nog dat ik de eerste dag in Rome aan mijn moeder vroeg: waar ben ik in beland? 'Dit is wat je wilde, nu ben je er en moet je het aanpakken', was haar reactie. Daar ben ik mentaal sterker van geworden. Maar ik heb ook op het trainingsveld gestaan met spelers als Radja Nainggolan, Edin Dzeko en Stephan El Shaarawy. Dan word je snel volwassen."

 

 

Maar hoe leerzaam zijn periode in Italië ook was, dat hij nu bij ADO speelt en weer bij zijn ouders woont, voelt lekker. "Het voelt goed hier bij ADO. Hoe fijn we hier zijn opgevangen door de mensen van de club, de trainers en de teammanager, dat merkt mijn familie ook. Het geeft mij het gevoel dat ik ze écht iets terug kan geven voor alles wat ze voor me hebben gedaan. Ze kunnen mij acties zien maken, zo'n assist zien geven, hopelijk binnenkort zien scoren. Het geeft altijd een boost als je vertrouwen krijgt en wordt ondersteund. Dat gevoel heb ik hier. Zonder mijn familie was ik hier niet geweest. Zij hebben dingen gelaten, zodat ik kan shinen."