Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 18-09-2008 20:35:00

VI: Column Andre Wetzel

Het kan verkeren in de voetballerij, zo onderstrepen de laatste weken maar weer eens. Na de voorbereiding met ADO Den Haag liep ik rond met enorme wallen onder mijn ogen. Het aantrekken van spelers verliep moeizaam, ik was niet tevreden over de instelling van een aantal jongens en maakte me oprecht zorgen over mijn elftal. Maar zie: na twee speelronden staan we bovenaan in de eredivisie en het is niet eens onverdiend. Tegen Sparta liet het voetbal nog wat te wensen over, maar tegen AZ waren we bij vlagen echt fantastisch. Louis van Gaal zei na afloop dat AZ sinds tijden niet zo goed had gespeeld en dat zei hij niet onterecht. Maar wij waren nog beter. Het eerste kwartier hadden we het nog moeilijk, daarna namen wij het initiatief. De rode kaart voor Brett Holman viel voor ons natuurlijk op het juiste moment, vlak voor de rust. Daardoor had ik de kans de organisatie goed te zetten voor de tweede helft. Na de hervatting heb ik echt zitten genieten op de bank. Neem alleen al de doelpunten die we maakten, stuk voor stuk prachtig. Niemand had deze start verwacht, ook ik niet.

Je moet als trainer ook een beetje geluk hebben . Zo moet je maar afwachten of een jongen als Fabio Caracciolo, die we zo uit de Eerste Divisie hebben geplukt, het op een hoger niveau oppakt. Maar hij speelt direct alsof hij hier al jaren rondloopt. Ook anderen nieuwelingen doen het goed en een jong talent als Leroy Resodihardjo verrast iedereen met zijn uitstekende spel. Daarnaast hebben we in de as van het elftal spelers die zich niet alleen onderscheiden met hun ervaring, maar ook met hun fysieke kwaliteiten. Richard Knopper is daar een exponent van. Eerder had hij het moeilijk bij ADO, hij kon zijn stempel niet drukken op de ploeg. Maar ik geef hem vertrouwen en laat hem doen waar die goed in is, dat betaalt zich nu terug.

De reacties na de wedstrijd tegen AZ waren hartverwarmend. Het mooiste was nog toen ik na afloop een kijkje nam in ons supportershome, waar al die zogenaamde zware jongens van Midden-Noord waren verzameld. Ze waren door het dolle heen. Ze tilden me op, bedolven me onder het bier en kleedden me uit. Fantastisch! In heel de stad proef ik nu een enorm gevoel van vreugde. Dat was er al na de overwinning op Sparta, maar sinds zaterdag zijn alle remmen los. Iedereen leeft met ons mee. Als ik over straat wandel, word ik overal aangeklampt en gecomplimenteerd. De mensen zijn weer trots op hun club. Mensen die eerst sceptisch waren, zijn nu alsnog op jacht naar een seizoenskaart. Zelf beleef ik alles nu nog intenser dan de afgelopen twee seizoenen bij VVV. In Venlo heb ik ook altijd met heel veel plezier gewerkt. Maar nu zit ik in mijn stad, bij mijn club. Hier ligt mijn hart. Ik ben niet alleen blij voor mezelf en mijn elftal, maar ook - al klinkt dat misschien wat hoogdravend - voor de hele Haagse gemeenschap. Maar we moeten nu wel waken voor tevredenheid. Dit is een droomstart, maar meer ook niet. Zondag gaan we naar De Graafschap, voor ons een lastigere tegenstander dan AZ. Dat word echt degradatievoetbal, tegen een ploeg die heel compact speelt. En onze komende tegenstanders gaan ons nu ook anders benaderen. Bij VVV liet ik me afgelopen seizoen verleiden de doelstelling voorzichtig aan te scherpen, die fout maak ik geen tweede keer. Die vijftiende plaats blijft het enige doel.

Andre Wetzel is hoofdtrainer van  ADO Den Haag

Tekst :Geert-jan Jakobs