Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 08-09-2006 11:35:00

Utrechtse reunie bij ADO Den Haag

Ze stonden alle vijf onder contract bij FC Utrecht. ADO Den Haag herenigde dit seizoen trainer Frans Adelaar, Michael Mols, Pascal Bosschaart, Stefan Postma en Stijn Vreven. Ze vormen de Utrechtse enclave in het Zuiderpark.

Door DENNIS JANSEN

 

De eerste tien minuten van Pascal Bosschaart in het Zuiderpark kenden een hoog ouwe-jongens-krentenbrood-gehalte. Een handdruk van Adelaar, de felicitatie van Mols en een rake opmerking richting Stefan Postma, die net op het punt stond om te gaan trainen. „Doe je best! Volgende week schiet ik een paar ballen onder je door.”

Nu, een kleine week later, zegt Bosschaart: „De voetballerij is een klein wereldje, waar je altijd wel bekenden tegenkomt, maar dit is wel heel bijzonder. De één heeft in Glasgow gezeten, de ander komt uit Engeland, weer eentje uit Cyprus en dan allemaal weer bij elkaar.”

Adelaar en Mols stonden al onder contract in het Zuiderpark, dit jaar volgden Postma, Vreven en Bosschaart. „Ik vond het al leuk dat Marcus Allbäck bij Aston Villa kwam spelen en die kende ik alleen nog maar van de eredivisie,” zegt Postma.

De doelman maakten de ’Utrechters’ allemaal mee, als enige. „Voor mij is het speciaal dat we uit alle windstreken hier samen zijn gekomen.”

Alleen Mols en Vreven speelden nooit samen in de Domstad. „Stijn is gehaald met het geld dat FC Utrecht voor mij heeft gekregen,” grapt Michael Mols, die verheugd is over de reünie. „Ook als iedereen uitvliegt, blijft je hen automatisch in de gaten houden. Je ziet Pascal zijn droom waarmaken bij Feyenoord, volgt Stefan in Engeland en je weet ook welke weg de trainer opgaat.”

De trainer, Frans Adelaar, had hen alle vier onder zijn hoede, als assistent of hoofdtrainer van FC Utrecht. Over Mols: „Alles wat hij aanraakte in zijn periode bij FC Utrecht veranderde in goud. Hij was top, ging bij FC Utrecht ook scoren, maar bij Glasgow was hij misschien nog wel beter.”

Adelaar beseft dat het geen toeval is dat vier ex-FC Utrecht-spelers bij ’zijn’ club spelen (’Er is toch een bepaalde klik’), maar hij benadrukt dat iedereen in zijn selectie gelijk is. Andersom heeft Adelaar bij Vreven wél een streepje voor. „Hij is, samen met Jan Boskamp, de enige trainer voor wie ik door het vuur ga. Als beginnend trainer bij FC Utrecht heeft hij zich zo kwetsbaar opgesteld dat er tussen ons iets is ontstaan. Hij haalde me naar ADO, terwijl er toch geen tekort aan rechtsachters was hier. Een groot vertrouwen .”

Bosschaart: „Natuurlijk heeft de trainer een rol gespeeld in onze komst. Hij kent ons, haalt ons en dat geeft vertrouwen.”

Volgens Mols voelen de nieuwelingen zich vlug thuis bij ADO: „De sfeer is goed. Zo volks ook. Dus vergelijkbaar met FC Utrecht. We speelden toen nog in de oude Galgenwaard. Het spelershome tegen het stadion aan. Net als hier. Je kunt overal binnenlopen, zonder pasjes en zo.”

Ook de voetbalhumor is dezelfde. Vreven is bij ADO al dagelijks met gaatjes in zijn melkpakje geconfronteerd. „Kun je nagaan: toen was Pascal er nog niet eens,” lacht Vreven. Adelaar: „Met Pascal in de groep moet je op je hoede zijn. Hij is erg creatief wat betreft voetbalhumor.”

Postma: „Ik kan me Parma-uit voor de Europacup nog herinneren. Han Berger sliep in het vliegtuig en Pascal knipte de voorkant van zijn schoenen af.”

Bosschaart: „Dat waren dure schoenen, hoor.”

Postma: „Moest hij met een soort slippers de directeuren van Parma ontmoeten.”

Mols: „Maar Pascal was zelf ook eens de klos. Werd hij voor niets de Dom opgestuurd voor een zogenaamde fotosessie.”

Bosschaart: „Klopt. Toen zat ik pas drie weken bij de selectie. Maar ik geloof wel dat ik iedereen zo’n beetje heb teruggepakt.”