Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 08-11-1963 13:52:00

Trainer Ernst Happel na uitverkoop 'ADO is thuis nog te zenuwachtig'

TOTALE UITVERKOOP bij ADO

ADO verkoopt de beste spelers. Zo luidden de koppen boven de berichten in de transfer-periode, toen v. d. Berge, Cock Clavan en Meier naar Haarlem, Mick Clavan en Trommel naar SHS en Carol Schuurman naar DHC gingen.

En als klap op de vuurpijl international Guus Haak die naar Feijenoord werd verkocht. Oude getrouwe ADO-supporters hielden hun hart vast; "wat moest er van hun club terechtkomen". Den Haag gonsde van geruchten. "ADO zou regelrecht degraderen", zei de-man-in-de-straat in de residentie. De ploeg van het Zuiderpark stond voor een financieel debacle, beweerde men.


Seizoen duurt hier te lang

"Nu, na negen competitiewedstrijden, staat de rood-groene ploeg op de vierde plaats en zij had zelfs de tweede kunnen bezetten, wanneer zondag tegen NAC niet een 3-1 voorsprong binnen drie minuten uit handen was gegeven. "Inderdaad, wij hielden een totale uitverkoop", zegt trainer Ernst Happel, in zangerig Weens. "Wij moesten dat doen. Maar zeker niet omdat ADO in financiële moeilijkheden zat. Ik heb het een competitie aangezien, maar. moest toen wel maatregelen nemen. Het waren allemaal goede, beste voetballers, die wij vorig jaar hadden. Noem ze maar op: Schuurman, Den Engelse, Haak, de Clavans. Maar mentaal was er geen hecht team van te smeden. Daar was het te laat voor, toen ik vorig seizoen bij ADO begon. Dat had vijf jaar eerder moeten gebeuren. De spelers waren ' er — in het voetbal welte verstaan — te oud voor geworden.

Kijk, en de mentale lnstelling van een, ploeg is een van de belangrijkste zaken. In iedere sport, maar vooral in teamverband, waar een paar spellers een hele ploeg mee naar boven, maar ook mee naar beneden kunnen nemen. Ik ben er nog helemaal niet met ADO. Het spel bijvoorbeeld kost de jongens nog veel te veel kracht en zij zijn nog te nerveus, Vooral voor eigen publiek. 1 Van de vier uitwedstrijden wonnen wij er drie, maar van de vijf thuisduels slechts twee. Dit jaar vind ik het prachtig wanneer wij in de bovenste.helft.eindigen. Maar volgend seizoen wil lk beslist hoger mikken. Landskampioen? Natuurlijk, dat is het ideaal van iedere trainer en speler, maar dat is afhankelijk van zoveel factoren. Belangrijk vind ik dat wij in maart een lichtinstallatie krijgen. Dan wil ik zoveel mogelijk wedstrijden op woensdagavond tegen goede buitenlandse ploegen spelen. Alleen om te leren. Dc spelers moeten van betere voetballers leren. Daaraan ontbreekt het hier."

 

Verplichting
"Bij Rapid Wien, waar ik als tienjarig jongetje begon te voetballen, was er een verplichting dat wij zondagsmiddags naar het eerste elftal moesten kijken. En het eerste elftal moest op zijn beurt bij interlandwedstrijden aanwezig zijn en bij ontmoetingen tussen belangrijke buitenlandse clubs. Over die wedstrijden werd later gevraagd en gediscussieerd. Want wat bij voorbeeld, om in Nederland te blijven, een Abe Lenstra, een Wilkes of een Rijvers met de bal doen, kan natuurlijk geen trainer een voetballer leren. Dat moeten de spelers proberen na te doen, wanneer zij naar deze mensen gekeken hebben. "

51 Maal
Ernst Happel (38), gehuwd, een zoontje, Ernst (11), pupil bij ADO — speelde 22 jaar in de beroemde Weense ploeg Rapid. Hij kwam 51 maal in het Oostenrijkse elftal uit, voetbalde als full-prof twee jaar in Racing- Parijs (1954-'59) en ging daarna weer voor zijn oude club voetballen (1956-59) en werd toen, tot hij de Prater voor het Zuiderpark verruilde, trainer bij de club waar hij met voetballen begonnen was.

Verschrillend
"Het voetbal hier of in Oostenrijk of Duitsland is totaal verschillend," gaat hij verder. "Over de oostgrens zetten de spelers zich veel meer in tijdens de wedstrijd. In hun club, maar ook wanneer zij gekozen worden in het nationale elftal. Dat is met de Engelsen en Fransen precies hetzelfde. Die hebben allemaal een verschrikkelijke nationale trots. Dat missen verscheidene andere landen door allerlei historische oorzaken of typische nationale eigenschappen, terwijl de staatsamateurs in de Oosteuropese landen een systeem vertegenwoordigen, dat zij meestal — als uitverkorenen — aanhangen. Natuurlijk zou full-professionalisme hier veel en veel beter zijn. Ook voor de trainers. Nu moeten wij viermaal per week trainen, na de werktijd van de spelers, terwijl een paar zich zelfs dan nog niet vrij kunnen maken en apart dinsdagsmorgens door mij onder handen worden genomen.

Bouwen
Het belangrijkste Is dat ADO naast het eerste elftal ook beschikt over een goed jeugdspelersarsenaal. Daarmee wil ik bouwen. Mijn ervaring bij Rapid-Wien heeft mij geleerd dat er niets beter is dan spelers zelf op te kweken. Want deze voetballers die je kent als je eigen kinderen, hebben daarnaast ook nog een hart voor hun club. Veel meer dan voetballers die van een andere vereniging worden overgenomen. Die eigen kweek was jarenlang de grote kracht van Rapid, maar niet van haar alleen. Daar zijn ook in andere landen met full-professionalisme voorbeelden van te over. Chelsea in Engeland bijvoorbeeld.

Te lang
Ernst Happel, die in bijna alle landen van de wereld voetbalde, aan twee wereldkampioenschappen meedeed (Zweden en Zwitserland), heeft ook bezwaar tegen de lengte van ons voetbalseizoen. In Oostenrijk staat de competitie van december tot februari stop en in de drie zomermaanden. Dan zwermen alle clubs uit naar andere landen — ik was ook driemaal in Zuid-Amerika — om daar te spelen, te leren, maar bovenal om eens tot rust te komen. "Natuurlijk speel ik met ADO het 4—2—4-systoem. Maar wat is een systeem? Hoe er gespeeld moet worden, moet je tijdens de wedstrijd bekijken als je ziet hoe je tegenstander speelt. Het 4—2—4-systeem zal het nog wel een tijdie volhouden. Een ideaal systeem? Dat zou het 9—2 systeem zijn. Negen man als een harmonica voor en achter. Maar dat kun je alleen, wanneer je daarvoor negen spelers hebt als bijvoorbeeld een Fons van Wissen, anders nooit..."