Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 28-02-2017 11:10:00

Top-10 Haagse voetbalhelden aller tijden

AD-verslaggever Martin van Zaanen maakt een top 10 van de beste voetballers aller tijden uit Den Haag. ADO Den Haag is daar ruim in vertegenwoordigd.

1) Bertus de Harder (1920-1982) VUC
Volgens de overlevering verminderde de treinbestuurder langs het spoor van het oude VUC- terrein aan de Schenkkade vaart om te kijken of De Harder nog wat magie zou laten zien. In zo'n geval twijfel je niet aan de overlevering. Ze noemden de legendarische linksbuiten niet voor niets De Goddelijke Kale en De Braziliaan Van De Schilderswijk. Speelde voor Transvaal, Triomph, Wilsonmeters, VUC, Girondins de Bordeaux en Holland Sport. Twaalf interlands, drie goals. Deed mee op WK'38 in Frankrijk, waar Oranje meteen tegen Tsjecho-Slowakije sneuvelde. Bertus, hij was even grillig als geniaal.
 

Mick Clavan

2) Mick Clavan (1929-1983) ADO
Nooit was wiskundige precisie zo achteloos. De linksbenige dribbelkoning mikte ballen uit alle hoeken en standen op het hoofd van een spits. Die hoefde slechts te knikken. Het leek wel of Clavan de bal aan een touwtje had. Begon bij RVC en heerste tussen 1943 en '54 namens ADO. Vervolgens prof bij Den Haag'54, dat opging in Holland Sport (SHS). Tussen 1956 en '63 wederom ADO. Speelde 27 interlands (zeven goals) verspreid over zeventien jaar. Exponent van het geliefde ADO dat in 1957 kampioen van de Eerste Divisie A werd en voor het eerst naar de eredivisie promoveerde. Met onder anderen keeper Frans Kok, Karel Jansen, Wim en Theo Timmermans, George van Rosmalen, Harrie Vreken, Carol Schuurman en Lex Rijnvis. Categorie kostelijk: Van Kooten & De Bie noemden hun creatie van Oost-Europa-deskundige dokter Clavan naar Mick.

 

3) Harry Dénis (1896-1971) HBS
De Meester Van De Vierkante Meter was een gracieuze rechtsback. Icoon van HBS, dat twintig Oranjespelers voortbracht. Met 56 interlands (waarvan 37 maal als aanvoerder) was hij tijdenlang recordinternational. Een nationale beroemdheid, dagjesmensen kwamen speciaal naar Den Haag om alleen zijn huis te bekijken. Nam deel aan de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen, '24 in Parijs en '28 in Amsterdam. Bij die laatste editie legde hij namens alle deelnemers de eed af.

 

 

4) Wim Tap (1903-1979) ADO
Met 33 interlands nog steeds ADO Den Haags recordinternational. De stucadoor maakte daarin zeventien doelpunten. Zodoende ook jarenlang Oranje's topscorer aller tijden. Tweebenig natuurtalent, sublieme techniek en listige schijnbewegingen. Volgens mede-midvoor Beb Bakhuys (HBS, van De Vliegende Kopbal) gaf Tap liever een pilsje weg dan de bal (naast voetballer, was Tap ook kastelein, op de Hoefkade). Zanger Clinge Doorenbos zong op de wijs van 'Trink, trink, Brüderlein, trink' een 'protestlied': 'Tap, trap, trap dan toch Tap'.

 

5) Dé Kessler (1891-1943) HVV
Ultracomplete buitenspeler met leiderschapskwaliteiten. Onderdeel van het Nederlands elftal dat in 1913 bij Het Wonder Van Houtrust voor het eerst de onoverwinnelijk geachte Engelsen wist te verslaan. Speelde 21 interlands. Zijn HVV was tienmaal landskampioen en niets minder dan de eerste topclub van Nederland. 'De Groote Haagsche' bracht 23 internationals voort. Dé was hun beste. Hem werden bijna bovennatuurlijke kwaliteiten toegedicht. Saint Dé, noemden ze hem.

 

6) Aad Mansveld (1944-1991)  ADO
In de jaren zeventig al op een moderne manier inschuivende, veelvuldig scorende libero met plenty bluf en uitstraling. De kunst van het ten koste van alles winnen beheerste hij tot in zijn vezels. Zes interlands. Op 5 december was het 25 jaar geleden dat 'Aadsjûh'  overleed en dat ging niet onopgemerkt voorbij. De volksheld uit het Laakkwartier wordt nog steeds gemist. Net zoals in het Zuiderpark het geval, draagt in het Kyocera Stadion een tribune zijn naam. Ook is er een standbeeld.

 

7) Guus Haak (1937) ADO
De enige Hagenaar die de Europa Cup I (huidige Champions League) won. Speelde meestal back. Voetbalde op zo'n natuurlijke wijze dat je maar moeilijk kon vaststellen of hij rechts- of linksbenig was. De technische grootmeester kwam van VCS en speelde als ADO'er vijfmaal in Oranje. Als Feyenoorder kwamen er nog negen interlands bij. In Rotterdam won hij De Dubbel in 1965 en '69. Mocht tijdens genoemde Europa Cup 1-finale (1970) tegen Celtic pas in de verlenging invallen. Het mooie is dat Guus daar, in klassiek Haags, nog steeds boos om kan worden.Ter afsluiting loopbaan nog één seizoen Holland Sport.

 

8) Ton Thie (1944) ADO
Via Hermes DVS in 1964 bij ADO. Bleef daar 380 wedstrijden onder de lat. Lang, slank en lenig.Vergroeid met onvergetelijke generatie, waar naast Mansveld (zie 6) ook Aad Kila en Lex Schoenmaker toe behoren. Een generatie die driemaal als derde eindigde in de Eredivisie, tweemaal de KNVB-beker won en in de Europa Cup II pas in de kwartfinale door West Ham United werd uitgeschakeld. Waarschijnlijk de beste Nederlandse keeper die nooit Oranje haalde. Al zat hij er wel enkele malen op de bank. Sinds 2 januari 1972 extra beroemd door Wonderlob van Johan Cruijff over hem heen. Twee jaar later oetballer Van Het Jaar. Dat heette toen nog de Eddy Pieters Graafland Trofee.

 

9) Tscheu-La Ling (1956) ADO
Wat was de rechtsbuiten (technisch subtiel én lichamelijk sterk als een bokser) grillig. Veertien interlands, twee goals. Had qua speelstijl overeenkomsten met het Braziliaanse godenkind Garrincha; dollen om het dollen, pingelen om het pingelen. Onvergetelijk: zijn Dubbele Schaarbeweging. Texas, ADO, Ajax, Panathinaikos, Olympique Marseille, Feyenoord en FC Den Haag. Had Tscheu het op zijn heupen, kropen de linksbacks het liefst onder het gras.

 

10) ex aequo Eljero Elia (1987) ADO
Trapte zijn eerste balletje op het Ketelveld in Molenwijk in Laakkwartier-Noord. Speelde 59 keer voor ADO Den Haag, maar kwam toen nog niet helemaal tot wasdom. Dat gebeurde wel bij FC Twente (2007/'09). Later HSV, Juventus, Werder Bremen en Southampton. Nu speelt de rechtsbenige linksbuiten in de Kuip. Staat op 28 interlands. Waaronder wel mooi, als invaller in de 71ste minuut voor Dirk Kuyt, de WK-finalein 2010.

 

10) ex aequo Herman Choufoer (1916-2001) ADO
Eenmalig international. Zonder de concurrentie van de hoog aangeschreven linksback Bertus Caldenhove van DWS, waren dat er meer geweest. Als aanvoerder werd de immer nuchtere Herman 'Chocomel'  Choufoer in 1942 en '43 met ADO landskampioen. Met onder anderen doelman Willem Koek (tweede seizoen opgevolgd door Dolf Niezen), Aad de Jong, Aad van Kampen, André Roosenburg, Rinus Loof, Joop en
Piet Eversteijn en Wim Neuteboom. Trainer: Wim Tap (zie: 4). Choufoer bekleedde als speler een voorbeeldfunctie. Zette dat als bestuurder bij ADO en de KNVB voort.

Aanwijzingen voor een ranglijst Wie is de grotere voetballer? Poeh. Moeilijk, hoor. Zouden Beb Bakhuys en Wim Tap ook in de jaren zeventig hebben uitgeblonken? Hoe zouden Lex Schoenmaker en Aad Mansveld het in het hedendaagse voetbal doen? En hoe waardeer je een dienende  speler die ervoor zorgt dat een vedette kan uitblinken? Voetballers uit andere tijdperken, op diverse posities, met verschillende concurrentie plus medespelers van uiteenlopend niveau; discussies waar je lastig uitkomt. Gelukkig zijn er wel aanwijzingen om tot een ranglijst te komen: prijzen en prestaties (hoewel in sommige gevallen deels het gevolg van op het juiste moment op de juiste plaats zijn), impact, onvergetelijke acties en persoonlijkheid. Maar bovenal de rol die de overlevering de voetballers in al haar wijsheid bedeelde.