Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 15-11-2013 21:28:00

Theo van der Burch is trots op zijn bijnamen

De Kanarie? Het maakte mij alleen maar sterker.

Theo van der Burch viert vandaag (15 november  zijn 70ste verjaardag. De rechtsback speelde in de jaren zestig 211 wedstrijden voor ADO en FC Den Haag. Vanuit zijn vakantiehuis El Canario (naar zijn bijnaam De Kanarie) blikt hij met AD Sportwereld terug op zijn carrière. “De kanarie? Die kale? Het maakte mij alleen maar sterker joh.”

 

Door Daniël Dwarswaard

 
Van der Burch:  "Duels met grote spelers als Coen Moulijn en Piet Keizer vond ik altijd heerlijk. Dan was ik meestal op mijn best. Voor mij waren zulke wedstrijden ook makkelijker dan tegen pakweg MVV of FC Volendam. Als je Moulijn of Keizer uit de wedstrijd speelde, viel dat op. Daar kickte ik op. Gaf nét een beetje meer dan ik normaal al deed. Coentje was een aardige, lieve man. Kon het goed met hem vinden. Gemeen was ik nooit. Nu rukken ze je shirt van je donder of trappen je achillespezen verrot. Deden wij niet. Ik bracht Coen op een andere manier uit zijn spel. Zei ik: Jij kunt er niets aan doen dat je niet lekker speelt. Die Cor Veldhoen geeft verkeerde passes. Begon Coentje op Veldhoen te schelden. Had ik er twee tegelijk over de zeik.

 

Keizer? Tja, Keizer. Keizer is een Amsterdammer hè... Heel goede speler, maar arrogant. Al is dat misschien ook weer niet zo erg. Was ik zelf ook wel een beetje. Je moet wel joh. Als je niet in jezelf gelooft, kom je er niet. Ik ben arrogant genoeg om te zeggen dat ik het niet vaak moeilijk heb gehad tegen Moulijn en Keizer".

 

"De kanarie. Dat was mijn bijnaam in het begin van mijn carrière. De beheerder van een speeltuin in de Vermeerstraat noemde mij vroeger altijd zo. Wij hadden thuis geen cent te makken. Ik droeg vaak een rode broek en een gele trui. En had natuurlijk een rode kuif. Die bijnaam heeft me jaren achtervolgd.

 

Ik werd snel kaal. Dat was een uitzondering op de voetbalvelden. Voor iedereen was ik toen al snel die kale. Ik heb er werkelijk nooit een seconde van wakker gelegen. Vond het juist een goed teken als supporters van de tegenpartij begonnen te schelden. Dan ging het vaak niet zo lekker met hun eigen duppie. Man, ik ging er alleen maar harder van lopen. De mensen begonnen mij buiten Den Haag ook te herkennen door mijn kale kop. Oh, daar komt ADO Den Haag aan, hoorde je dan.

 

Inmiddels heb ik in Zuid Spanje een tweede huisje dat El Canario heet, een vrije Spaanse vertaling voor kanarie. Dat staat ook op de muur geschilderd. Dus stiekem ben ik ook wel een beetje trots op mijn bijnamen.”

 

"De Europese wedstrijden waren voor ons natuurlijk een bekroning voor het feit dat we een jaar eerder de beker wonnen. Die bekerwinst was een absoluut hoogtepunt, 2-1 winst tegen Ajax in ons eigen Zuiderpark. Een week eerder hadden wij Ajax in de competitie laten winnen. Ajax werd kampioen waardoor wij Europees voetbal veiligstelden, ook als we die bekerfinale zouden verliezen. Maar die wilden wij natuurlijk per sé winnen. Die Amsterdammers gunden ons de premie niet maar wij hebben het laatste half uur de mouwen opgestroopt. Ze zijn niet meer over de middenlijn geweest.

 

Als ik terugkijk op mijn carrière is die prijs misschien wel het hoogtepunt. Al vind ik het ook een prestatie dat wij in die jaren een structurele subtopper waren. Trots ben ik nog altijd. Mijn kleinzoon Tim hield laatst op school zijn spreekbeurt over ADO en over mij. Dat is misschien wel het mooiste dat ik aan mijn loopbaan heb over gehouden."

 

Klik HIER voor de ADOstats statistieken van Theo van den Burch