Wat heeft Steijn dan te zeggen? Genoeg, zo blijkt. Een gesprek over pijn, onbegrip en zelfreflectie. „Ik vind het ontslag nog steeds onterecht."
Door Dennis Jansen en Daniël Dwarswaard
Drie maanden lang sloot Maurice Steijn (40) zich af. Voor de voetbalwereld en ADO Den Haag, de club die als een rode draad door zijn leven loopt, waar hij speelde, jeugdtrainer was, assistent, troubleshooter en hoofdtrainer.
“Van het ene op het andere moment ben je alles kwijt. Je gaat van tachtig uur per week naar nul. Dat hakt er in. Mijn zoontje Sem, die bij ADO speelt, werd heen en weer geslingerd door gevoelens. Zijn club had zijn vader pijn gedaan. Dat was moeilijk te begrijpen”.
Voor het eerst doet Maurice Steijn zijn verhaal. „Ik heb bewust afstand genomen. In het stadion ben ik niet meer geweest. Wedstrijden heb ik niet gezien, hooguit een samenvatting. Je hebt het gevoel: dit is toch ook mijn ploeg, mijn staf. Het doet pijn dat je daar geen onderdeel meer van uitmaakt. Ik ben gaan tennissen, fietsen, wandelen. Ik heb boeken gelezen, maar de meeste aandacht ging uit naar mijn gezin. Ik ben weer eens op een ouderavond geweest."
ADO stond bij je ontslag laatste. Was je verrast?
„De clubleiding was in paniek. Vier jaar geleden zaten ze bij mij thuis aan de keukentafel en smeekten ze me om Raymond Atteveld op te volgen en het seizoen af te maken. Op dat moment zat ik in een familiedrama. Ik ben er toch ingestapt en we zijn er in gebleven. En toen John van den Brom ruim een jaar daarna in de zomer per sms liet weten te vertrekken, nam ik het weer over. Vorig seizoen was het wél mijn groep. Werden we keurig negende. In die tweeënhalf jaar is er voor 5,2 miljoen euro aan spelers verkocht En is de club weer gezond. Op basis daarvan had ik op meer krediet gerekend."
Nogmaals, ADO stond laatste. Bood het spel tegen Heracles dan zo veel houvast?
“We hebben zeker slechte wedstrijden gespeeld. Dat is duidelijk. Dat duel met Heracles was inderdaad rampzalig, maar een week daarvoor konden ze het tegen Feyenoord wel. De situatie was toen nog niet uitzichtloos, want we stonden maar één punt achter op de concurrentie. En er kwamen relatief gemakkelijker tegenstanders aan."
Je opvolger Henk Fraser verloor daarna negen duels op een rij niet meer. Met dezelfde spelers. ADO ging van de achttiende naar de negende plek. Bewijst dat niet het gelijk van de club?
“Oké, negende was ik niet geworden, dat is echt een topprestatie van Henk en de spelers. Maar ik ben ervan overtuigd dat ADO met mij ook niet was gedegradeerd."
Heb je je verbaasd over de behoudende tactiek van Fraser?
„Over het algemeen was Henk het met mijn tactische beslissingen wel eens. We deden tweeënhalf jaar alles samen, maar hij is van nature meer behouden. Hij begon tegen Vitesse met een verdedigend concept. Dat werkte, dan is het niet gek om daaraan vast te houden”.
Waar is het daarvoor volgens jou misgegaan?
„Ik moest wederom een nieuwe ploeg opbouwen na het wegvallen van Chery, Toornstra, Omeruo, Koppers en Kevin Jansen. Daarnaast kwamen basisspelers als Zuiverloon, Alberg en Gehrt laat bij de selectie. Achteraf gezien, maar iedereen weet dat dat niet bij mijn visie past, had ik misschien eerder voor een behoudender tactiek kunnen kiezen, zoals Henk dat wel heeft gedaan.”.
Kun je jezelf iets verwijten?
"Mijn aandacht voor de ploeg is niet altijd honderd procent geweest, denk ik. Het gebeurde noodgedwongen. Misschien was ik te veel clubman en had ik egoïstischer moeten zijn. Meer alleen aan het voetbal moeten denken. Nu lag er te veel op mijn bordje. Het eerste, de scouting, de medische staf, de jeugd. We moesten ineens verhuizen van trainingslocatie: van het Zuiderpark naar het stadion. En we gingen tussendoor over op kunstgras. Feit is dat ik de enige was binnen de organisatie die dit kon regelen. Niet voor niets heb ik bij Piet Jansen (algemeen directeur) aangedrongen op een technisch manager."
Die is er nu met de komst van Rob Meppelink…
„Nu ik weg ben, is het allemaal geregeld. Een hoofd jeugdopleiding. Een technische man. De verhuizing is klaar. Allemaal goed voor de club natuurlijk, maar ik heb het gevoel dat ik mijn werk niet af heb kunnen en mogen maken."
Rob Jansen en André Wetzel vonden in deze krant dat ADO voetbal-knowhow mist.
„Klopt. Daar heb ik ook op aangedrongen. Dus niet alleen een technisch manager, maar ook een voetbal- of sportman in de raad van commissarissen en directie. Als meer mensen in de leiding een sportachtergrond hadden gehad, was ik nooit ontslagen. Ik miste de steun."
Volgens Piet Jansen stonden de spelers tegen Heracles op de verkeerde plek.
"Dat kan ik niet serieus nemen. Hij heeft misschien verstand van Randstadrail, de tramtunnel of een strippenkaart, maar niet van een opstelling. Daarmee geef ik aan dat echte voetbalmensen mij meer krediet hadden gegeven. Ik heb namelijk eerder bewezen dat ik het wél kan.
Is het waar dat Piet Jansen zijn lot aan jou had verbonden?
"Dat klopt. Na NEC-uit heeft hij tegen me gezegd: als jij wegmoet, stap ik ook op. Dat heb ik dezelfde dag nog tegen een aantal stafleden gezegd."
Jansen zit er nog. Hij zei bij zijn aanstelling dat hij blij was dat grootaandeelhouder Mark van der Kallen en voormalig commissaris Paul Beijersbergen de contractonderhandelingen doen bij ADO. Was jij daar ook altijd zo blij mee?
"Het is een goede constructie, zolang het puur zakelijk blijft. Maar zij wilden steeds meer bepalend zijn voor het technische beleid, terwijl ik verantwoordelijk was. Daar botste het dus wel eens. Ik wilde Romeo Castelen bijvoorbeeld graag halen. Zij vonden hem te oud, te vaak geblesseerd. Niet voor niets drong ik aan op een technisch directeur."
Dat is Rob Meppelink geworden. Die ook hoofd jeugdopleiding is.
"Dat snap ik niet. ADO Den Haag is een club die het van zijn jeugd moet hebben. Dan moet je inzetten op een fulltimer. Zo'n baan kun je niet combineren met technische zaken van het eerste, en de scouting en de medische staf. Maar dan weet je ook meteen wat mijn takenpakket was bij ADO, want ik deed dat allemaal. Met het eerste erbij."
Kenneth Omeruo zei deze week dat hij zijn WK-selectie aan jou te danken heeft. Hoe moeilijk is het om als ontslagen trainer weer aan de bak te komen?
“Aan de kritieken te horen ben ik hier niet beschadigd uitgekomen. Veel mensen zien toch ook wat voor werk ik heb verricht
