Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 10-05-2005 14:00:00

Spira Grujic: 'Ik zeg geen domme dingen'

Spira Grujic is 33 jaar oud en speelt nog steeds een belangrijke rol in het episch centrum van de verdediging bij ADO Den Haag. Nu hij een dagje ouder wordt, wordt de snelheid minder. Daar denkt hij zelf echter heel anders: ,,Ik heb altijd zo gespeeld zoals nu, ik heb mijn snelheid nooit gebruikt. Maar ik ben niet langzaam!’’ ELF legde hem een aantal punten voor, Spira vertelt.

Tekst: Nathalie Nuiten

Intuïtie

,,Ik weet in 80% van de gevallen waar de bal komt. Voordat iemand passt sta ik al voor die spits. Intuïtie is mijn sterkste punt. Saeijs en De Vries, mijn collega’s in het centrum van de verdediging en de goal, waarschuw ik altijd voor een wedstrijd. ‘Let extra op als ik aan de bal ben, want dan is alles mogelijk.’ Anderen mogen nooit weten wat ik ga doen.’’

Blessure

,,Momenteel heb ik last van mijn grote teen, ik heb dagen niet kunnen trainen daardoor. Mijn teen is bijna zo groot als mijn hoofd, kan alleen maar schoenen aan die drie maten groter zijn dan die ik normaal heb. Mijn voetbalschoenen gaat helemaal niet. Als de trainer me nodig hebt, zal ik met een spuit spelen. Dat zal niet de eerste keer zijn. Ik heb deze teen eerder gebroken bij Twente. Toen was ie ook zo dik, maar zeiden de doktoren dat er niets aan de hand was. Ik heb toen tegen Ajax gespeeld en werd nog Man of the Match ook. Achteraf bleek er toch een scheurtje in te zitten. Echt tijd om te genezen heb ik nooit genomen, misschien blijft het daardoor nu een zwakke plek.’’

Misverstand

,,Onlangs heb ik wat problemen gehad met de pers. In de Twentse Courant / Tubantia stond dat ik de aanvoerdersband van ADO Den Haag niet zou willen dragen omdat ik dat als verraad zou voelen ten opzichte van FC Twente. Dat is absoluut niet waar. Tijdens de wedstrijd in Enschede moest Van der Leegte eraf met rood, Geert den Ouden nam zijn band over. Toen hij werd gewisseld gaf hij de band aan Sjaak Polak. Het was eigenlijk onduidelijk wie er derde aanvoerder was. Het spel stond op het punt weer te beginnen en Sjaak wilde mij speciaal de band komen brengen. Toen heb ik gezegd: ‘Trek jij em maar aan Sjaak’. In de wedstrijd tegen RKC Waalwijk, toen Tommie geschorst was, heb ik de aanvoerdersband gewoon gedragen. De trainer had het me gevraagd, natuurlijk doe ik dat dan. Ik heb alleen die band niet nodig om iets af te dwingen, ik voel dat de spelers genoeg respect voor mij hebben. Wat er in de krant stond was heel vervelend, maar ik heb dat nooit gezegd. Ik zeg geen domme dingen.’’

Ideaal

,,Vanuit de omgeving Enschede zijn mijn vrouw, zoon Alexa en ik naar Scheveningen verhuisd. Ik houd van de drukte hier, vooral als het lekker weer is. Mijn ideaal is op een vrije dag op een terrasje zitten, een beetje lezen, koffie drinken met mijn vrienden en familie en gezellig praten. Hier in Nederland heb ik helaas veel minder mensen om me heen dan in Servië, ik ben ook vaak vrij als mijn kennissen moeten werken. Lastig.’’

Taal

,,Na tien jaar in België en Nederland is mijn Nederlands redelijk. Thuis spreken mijn vrouw en ik Servisch. Onze zoon is nu vierenhalf en gaat naar school. Hij gaat steeds meer aan mij vragen: ‘Papa, hoe zeg ik dat woord in het Nederlands?’ Hij krijgt er steeds meer lol in.’’

Toekomst

,,Ik wil niet gewoon op het veld staan, ik wil alleen doorgaan met spelen zo lang ik echt fit ben. Van jongs af aan heb ik extra getraind voor mezelf, daar pluk ik nu waarschijnlijk de vruchten van. Mijn gevoel zegt dat ik nog twee jaar mee kan als voetballer op dit niveau. Daarna ga ik een jaar terug naar Servië, eens goed nadenken over wat ik verder wil gaan doen. Misschien weet ik na een maand al wel wat ik wil, maar ik wil absoluut een goede beslissing nemen. Niet na twee maanden weer switchen. Ik heb een Servisch trainersdiploma, maar dat is hier in Nederland niet geldig. Ik wil ook nu nog niet aan cursussen beginnen, wil me nu volledig focussen op voetballen. Ik weet één ding, ik word geen hoofdcoach. Veel te veel stress! Met mijn manier van communiceren zou ik, denk ik, een goede brug kunnen zijn tussen spelers en trainer. Scouten in Servië? Wie weet.’’