Sjaak Polak werkt zich 'de pestneten' bij vrouwenploeg van ADO Den Haag

'Een tas vol maandverband, dat vind ik dus geweldig'

tekst: Daniël Dwarswaard

 

 

Cultvoetballer Sjaak Polak (45) heeft succes als coach van de vrouwen van ADO Den Haag. Zijn ploeg staat zaterdagavond (20.00 uur in Almere) in de bekerfinale tegen PSV. Een gesprek over machogedrag, maandverband en motivatie.

 

 

Sjaak Polak kruipt, als het hem allemaal even te veel wordt, op het trainingscomplex van ADO achter het drumstel: "Dat ik echt ben, is wel duidelijk. Dat ik geen act opvoer, is ook duidelijk. Ik ga mezelf ook niet veranderen omdat ik leuk gevonden wil worden." 

Sjaak Polak loopt op zijn tandvlees. Hij geeft het onomwonden toe. Het succesvolle jaar als coach van de vrouwen van ADO hakt erin. Zaterdag moet de ultieme beloning volgen in de bekerfinale tegen PSV. Daarna gaat Polak op vakantie. Telefoon in de hoek en aan het zwembad liggen. "Ook al moet er een bezemsteel mijn neus in, ik ga op vakantie. Ben trouwens wel wat gewend qua coronatesten. Hier bij ADO hebben we er elke week één. En wat denk je? Nooit iemand positief. Dat zegt veel over hoe serieus die meiden zijn. Ik heb geen neusschotje meer over. Kijk nou, kan mijn neus zo bewegen. Lijkt wel een zeilboot. Als ik nu op Scheveningen ga staan, ben ik over tien minuten in Engeland.''

 

 

Het is Polak, oud-prof bij onder meer Sparta, ADO en Twente, zoals Nederland hem kent. Humor is nooit ver weg. Ook niet als trainer. Laatst kwam Polak thuis, zat zijn sporttas vol tampons en maandverband. Met een boodschap van zijn speelsters: 'Sorry als we soms tijdens onze maandelijkse dingetjes chagrijnig zijn'. "Vind ik dus geweldig. Op 1 april hadden ze op de training een vechtpartij in scène gezet. Gingen tekeer, joh. Wat heb ik nou weer aan mijn fiets hangen, dacht ik. Toen zag ik de fysio filmen met haar telefoontje. Ik hing er bijna aan.''

 

Polak is ook serieus. Hij steekt er zeventig uur per week in. Soms loopt hij vast. Maar daar heeft hij wat op gevonden. Op het trainingscomplex in Rijswijk staat een drumstel. In de kleuren groen en geel natuurlijk. Polak kan goed drummen. "Ik kan geen noot lezen. Veel kijken naar anderen en muziek luisteren. Dat ding is een beetje mijn uitlaatklep als mijn hoofd overloopt. Zit ik te 'tikken' en schiet me ineens een strijdplan te binnen. Heel apart, maar wel handig.''

 

 

Toen je vorig jaar begon in het vrouwenvoetbal, klonk het onder cynici: wat gaat híj nu doen? Vrouwenvoetbal, dat is toch zonde van het gras?

"Er waren zelfs mensen die zeiden: dit gaat je je carrière kosten. Oneerbiedig gewoon. Ach ja, het voetbalwereldje is een machowereld, hè. Mensen die negatief zijn over vrouwenvoetbal weten helemaal niet waar ze het over hebben, joh. Na mijn aanstelling stond mijn hele mailbox vol. Heb je nog een materiaalman nodig? Heb je nog een assistent nodig? Ik had er een dagtaak aan om iedereen te beantwoorden. Stiekem willen ze erbij horen. Iedereen maakt keuzes en ik ook. Het is wel vreemd dat je jezelf moet verdedigen. Maar daar begin ik helemaal niet aan, joh. Wat moet ik ermee? Dat dit mijn carrière zou verpesten? Het is de grootste onzin die er bestaat. Bovendien: mij krijgen ze niet één-twee-drie naar de grond.''

 

 

Aan de andere kant heb jij ook wel de gunfactor, als markant persoon in het voetbal.

"Is dat zo?''

 

 

Jouw interviews en manier van voetballen toen je zelf speelde, sloegen altijd wel aan toch?

"Dat ik echt ben, is wel duidelijk. Dat ik geen act opvoer, is ook duidelijk. Ik ga mezelf ook niet veranderen omdat ik leuk gevonden wil worden. Nu gaat het goed bij ADO en daar geniet ik gewoon enorm van. Ik hoef me niet te bewijzen voor anderen. Maar ik wil wel laten zien wat ik kan.''

 

 

Hoe komt het dat er weinig bekende mannelijke coaches zijn bij vrouwenteams in de Nederlandse competitie?

"Ik was één van de eersten ja. Toen kwam Danny Schenkel bij Ajax. Danny Koevermans als assistent bij PSV. Kom ik weer bij dat machogedrag. Ik snap heel de discussie niet. Vrouwen verdienen topsport. De Leeuwinnen zijn superpopulair in Nederland. Iedereen is hard bezig om de Nederlandse competitie ook te verbeteren. Ik vrees alleen voor de gevolgen van de coronacrisis. Veel clubs moeten op de centjes letten. Dat gaan de vrouwentakken ook merken.''

 

 

Tot waar reikt jouw ambitie?

"Ik heb al twee keer de mogelijkheid gehad om mooie klussen aan te pakken. Maar ik heb geen papieren voor het hoogste niveau, coach betaald voetbal. Dat doet dan wel zeer, ja. Tot op heden ben ik nooit toegelaten tot de cursus. Ik hoop er een keer tussen te komen. Ik moet geduld hebben.''

 

Na de degradatie bij de mannen houden jullie de ADO-eer hoog.

"Die degradatie doet wel pijn. Ik heb toch zelf ook in dat shirt gelopen en kom uit de stad. Maar mijn werk bij de vrouwen heeft al mijn energie nodig. Daar ben ik mee bezig. En ik niet alleen. Ook al loop ik in de supermarkt met een pet en mondkap, dan nog beginnen ze over ADO. Ik zal nooit weglopen, want ik ben geen arrogante jongen. Maar het duurt wel even voor je karretje vol is. Ach, het is ook wel weer mooi. Maar het is een pittig jaar. We lopen een beetje op onze tenen.''

 

 

Wordt het niet te veel?

"Ik werk me de pestneten, maar dat doet iedereen. De meiden hebben er allemaal nog een baan bij, hè. Dat vind ik zo knap. Klagen doen ze nooit. Ik, en iemand op kantoor, zijn de enige fulltimers. Er komt daardoor ook veel op je af. Soms ga ik voetballen met mijn zoons Mauro (13) en Fabio (18) en dan merk ik dat ik versleten ben. Dat laat ik niet merken aan die gasten, hoor. Ik heb nog een hardwerkende vrouw met een giftshop in Voorschoten. Dat was ook heftig met corona. Toen heb ik wel even in de piepzak gezeten kan ik je zeggen. Maar het komt goed.''

 

 

Ook met de bekerfinale?

"Vorige week kreeg ik een videoboodschap van die meiden. Dat heeft me echt geraakt. Nog veel meer als mens dan als trainer. Ik hoop zo voor die meiden dat ze met een prijs naar Den Haag kunnen komen. PSV gaat hem niet gratis krijgen.''