Sjaak Polak: 'Van kiet af aan de beuk erin'

Razendenthousiast is ie om in zijn geboortestad aan de slag te gaan. Sjaak Polak (28) speelde negen jaar lang in de jeugd bij ADO Den Haag. Als 19-jarige vertrok hij naar de amateurs van Scheveningen en via Excelsior en FC Twente keert hij komend seizoen terug in het Zuiderparkstadion.

Na twee weken vakantie loopt hij nu weer elke morgen in het park rondom het stadion. ,,Van mij mag het wel weer beginnen.’’

Tekst: Nathalie Nuiten

Al jaren volgt ADO Den Haag Sjaak Polak. De echte Hagenaar die bij andere clubs heeft laten zien het hoogste niveau meer dan aan te kunnen, maar die niet in zijn eigen stad speelt. Nu hij transfervrij weg kon bij FC Twente en de belangstelling van ADO er nog steeds was, kon niks de overgang meer in de weg staan. ,,Het gevoel dat een club je dolgraag wil hebben is heerlijk. Ik kon ADO nu niet overslaan. Ik had ook veel geld kunnen gaan verdienen in Rusland, maar dat zag ik niet zitten. Het gaat nu niet om verdienen. Ik heb altijd al voor ADO willen spelen.’’

Drieënhalf jaar lang waagde Polak zich in het land van de Tukkers. Even wennen voor een jongen uit het Westen. ,,In het begin heb ik het daar best moeilijk gehad. De toenmalige trainer Fred Rutten gaf me gelukkig ruim de tijd om te wennen. Ik heb eerst alles eens aangekeken, ik wilde niet meteen op de voorgrond staan. Van nature ben ik behoorlijk direct, ik zeg waar het op staat. Maar om dat te kunnen doen moet ik mensen eerst wel wat beter leren kennen, ik zal nooit ergens meteen mijn stempel drukken. Bij FC Twente heb ik mijn kans gekregen en ook snel waardering gekregen. De jongens uit Twente zullen in eerste instantie ook wel een soort van ‘vooroordeel’ hebben gehad over mijn Westerse afkomst.’’

Na het tekenen van zijn contract bij ADO Den Haag heeft Polak wat wedstrijden van zijn toekomstige werkgever bekeken. ,,Ik heb vaak op het puntje van mijn stoel gezeten. Den Haag was met regelmaat de betere ploeg, maar ik heb net de wedstrijden gezien waarin ze de punten uit handen gaven. Met een beetje geluk had dit team zeker twaalf punten meer gepakt. Ik denk dat als we dat meenemen naar volgend seizoen, dat we ons dan vanaf dag één zullen beseffen dat we knokken en goed voetbal moeten combineren. Daarmee kunnen we echt ver komen. Het linkerrijtje zal moeilijk worden, maar het blijft voetbal. Alles kan.’’

In de selectie zoals die er momenteel staat bij ADO, brengt Polak na Tommie van der Leegte (,,met Van der Leegte voor me heb ik de beste wedstrijden gespeeld’’), de meeste eredivisie-ervaring met zich mee. En uiteraard de ervaring van Europees voetbal en twee bekerfinales, een gewonnen in 2001 en een verloren in 2004. ,,Laten we het maar niet meer hebben over de bekerfinale van afgelopen seizoen. Ik ben tijdens mijn vakantie twee weken lang bezig geweest om mijn hoofd leeg te maken, maar nu je erover begint komt alles meteen weer terug.’’ Goed, niet over de bekerfinale dus. Over specialiteiten dan maar. Strafschoppen en vrije trappen. ,,Ik train eigenlijk nooit op penalty’s, terwijl ik ze altijd heb genomen, in de jeugd al. Het zal me gebeuren dat ik erop train en onze keeper Dorus de Vries pakt er twee, dan blijft dat in mijn hoofd hangen. In mijn hele carrière heb ik maar twee strafschoppen gemist.’’

,,Vrije trappen, daar train ik wel veel op. Als ik een vrije trap mis blijft dat niet hangen zoals bij een penalty. Ik hoop bij ADO meer ruimte te krijgen om extra te trainen, want het liefst neem ik er 30 tot 50 per dag. Bij Twente ging dat vaak niet, omdat de selectie per se tegelijk het veld op moest en ook weer gezamenlijk moest vertrekken na de training. Extra trainen moest aangevraagd worden en op dagen met twee pittige en lange trainingen, had ik er geen energie voor. Ik wil komend seizoen meer scoren. Het is uiteraard niet mijn eerste prioriteit, maar ik zal er alles aan doen. Ik ben geen man van een fenomenale actie, maar een afstandsschot, vrije trap of penalty is aan mij wel besteed.’’

Sjaak Polak is al weer fanatiek aan het lopen om fit te worden voor volgend seizoen. Veel toeschouwers, maar ook medespelers en tegenstanders zullen hier, gezien zijn ‘nooit opgeven’-manier van spelen, versteld van staan, maar hij vindt lopen verschrikkelijk. ,,Ik heb er een pesthekel aan, maar het moet. Alles beter dan je plek kwijt raken of geblesseerd raken, omdat je conditioneel niet top bent. Ik wil er bij het begin van het seizoen gewoon goed voor staan. Van kiet af aan gaat de beuk erin.’’