Bron van dit artikel
Datum plaatsing: 17-07-2023 10:06:00
Schroeven en pennen
Column Mario van der Ende
tekst: Mario van der Ende
Als amateurscheidsrechter vond ik het wel iets hebben wedstrijden te leiden waarin spelers met een profverleden meespeelden. Ex-profs als Hugo Lochtenbergh (Triomph), Dick van der Wulp, Rob Ouwehand, Aad Kila, René Vreeswijk (BTC), Dick Jol (RVC), Barend van Hijkoop, Cees de Jong (Tonegido) en André Wetzel (VCS) gaven die duels door hun hogere handelingssnelheid, scherpte en beleving een extra dimensie.
In oktober 1978 was het voor de eerste keer dat ik in de Haagse Voetbalbond zo'n wedstrijd leidde. Half Nederland lag nog op een oor toen in de reserve tweede klasse de wedstrijd Delft 3 - PDK 2 werd gespeeld. Het werd 5-5 en PDK-speler Wim Looije maakte die ochtend een hattrick. Voor de voormalig ADO-prof geen unicum. Dat kunstje had hij in zijn loopbaan wel vaker vertoond. Dat Wim meespeelde was wel bijzonder. Artsen van de Wassenaarse Ursula-kliniek zouden hun ogen niet hebben geloofd omdat Wim daar ooit als 20-jarige in coma, veroorzaakt door een schedelbreuk na een kopduel, was binnengebracht.
Gelukkig ontwaakte hij. Maar Wim bleek met verlammingsverschijnselen te kampen en er werd voorzichtig over stoppen met voetballen gesproken. Dat was onbespreekbaar! Wim deed er alles aan weer fit te worden. Met succes. PDK's doelpuntenmachine kwam weer ouderwets op stoom.
Het was niet verrassend dat ADO-manager Eddy Hartmann de 23-jarige spits een contract voorhield. Looije werd bij ADO direct geaccepteerd, debuteerde snel en scoorde ook op eredivisieniveau. Toch kreeg Wim van trainer Vaclav Jezek een keer de volle laag toen hij in een wedstrijd tegen Ajax applaudisseerde voor een sublieme actie van zijn idool Piet Keizer.
Kort daarop sloeg wederom het noodlot toe. Tegen FC Dordrecht brak Wim zijn rechteronderbeen, dat vier keer met schroeven en pennen moest worden gezet. Negen maanden in het gips en volledige afkeuring voor het betaald voetbal volgde. Veel spelers zouden na die extreme tegenslagen de voetbalschoenen definitief opbergen. Liefhebber Looije niet.
De vreugdedansjes die Wim destijds in Delft opvoerde, nadat hij koppend en twee keer met zijn 'kromme' rechterbeen had gescoord, verraadden alles.