Roy Stroeve zwaait af: 'Er is een leven na deze sport'

Oud-profvoetballer Roy Stroeve speelt op zaterdag 27 mei zijn afscheidswedstrijd. De Emmer spelmaker speelt dan vanaf 15.00 uur in de Rietlanden met Team Roy tegen thuisclub DZOH.

bron: www.zuidoosthoeker.nl

 

 

Door Kristian Elders

 

Stroeve (40) is thans fysiotherapeut bij Lampe Therapie en speelde betaald voetbal bij FC Emmen, Sparta Rotterdam, Heracles Almelo en ADO Den Haag. Na zijn tweede periode bij FC Emmen voetbalde Stroeve in de topklasse met HHC Hardenberg en later in de hoofdklasse met Staphorst. DZOH werd zijn laatste club. Met de Drentse Zuid Oost Hoek werd de productieve speler in 2014 kampioen van de tweede klasse. Het volgende seizoen degradeerde DZOH en de vereniging deed de laatste twee voetbaljaren mee bij de beste vijf in de tweede klasse. In Team Roy spelen op 27 mei onder anderen Tommie van der Leegte, Marc Hegeman, Martin Drent, René Grummel en Berry Hoogeveen. Aan de hand van steekwoorden belichten we de loopbaan van de geboren Emmenaar, die in zijn woonplaats begon als jeugdspeler bij vv Bargeres.

 

 

DZOH zonder Roy Stroeve

“Mijn kameraad en teamgenoot Berry Hoogeveen stopt ook. We werden toegevoegd aan de selectie om de club te helpen, maar onze rol houdt op. Nu is het woord aan de jongere generatie. Het blijft de bedoeling dat er veel jeugd doorstroomt, maar aan de andere kant valt veel ervaring weg. Jan Velema, Tim Middeljans en Olaf Roos stoppen ook bij het eerste. Keeper Nick Schepers twijfelt nog en de talenvolle Yannick van Duyn stopt noodgedwongen vanwege zijn studie in Groningen. De lat moet volgens mij iets lager komen te liggen. In plaats van meedoen voor de titel proberen mee te draaien in de subtop. Het is knap als DZOH een stabiele tweedeklasser kan blijven.”

 

Waarom het mooi is geweest

“Buiten mijn leeftijd om voetbalt mijn zoon Levi in de F1 van DZOH, waarvan ik trainer ben. Zijn trainingen en wedstrijden kosten veel tijd. Fysiek gezien had ik nog door kunnen gaan, maar de drive is al met al niet groot genoeg meer. Het speelt mee dat ook andere jongens stoppen, maar dit is ook een goed moment om de jonge voetballers een kans te geven. Ik heb geen zin om daar als een oude man tussen te lopen. Misschien is het een optelsom voor mij om te stoppen.”

 

 

Gloriemomenten

“De titel met ADO Den Haag in 2003 en het seizoen dat volgde. Ik maakte toen tien goals in de eredivisie en die prestatie was voor mijzelf het bewijs dat ik ook kon scoren op het hoogste nationale niveau. De eerste goal dat seizoen – uit tegen NEC – was een bevrijding.”

 

 

Dieptepunten

“Dan denk ik aan mijn achillespeesblessure tijdens het Protos Weering Zaalvoetbaltoernooi met DZOH. Heel even wilde ik stoppen, maar de knop ging al snel om. Ik trainde keihard en acht maanden later voetbalde ik weer. Bij Sparta had ik geen gelukkige periode. Ik had lange tijd last van een enkelblessure en kon niet echt laten zien wat ik kon. De degradatie met DZOH in 2015 als eersteklasser was ook een dieptepunt.”

 

 

Mooiste doelpunt

“De hakbal tegen De Graafschap tijdens het seizoen 2004/2005 in de eredivisie. Wesley Verhoek zette voor vanaf rechts, de bal belandde achter mij en op gevoel hakte ik de bal met rechts achter mijn standbeen langs. Nog altijd word ik geconfronteerd met dit doelpunt.”

 

 

Mooiste profclubs waarvoor ik speelde

“ADO Den Haag en FC Emmen. De eerste is een echte volksclub en de supporters gaan er tekeer. Dat laatste mist bij FC Emmen, maar op gevoel blijft dit mijn club. Ik heb hier zoveel meegemaakt. Gezien de prestaties is de tijd bij ADO Den Haag voor mij favoriet.”

 

 

Voetbalhumor is…

“Iets dat in het profvoetbal meer voorkomt dan in het amateurvoetbal, denk ik. Bij FC Emmen speelde Marcel Pannekoek. Zijn witte stropdas lag op tafel tijdens het handtekeningen uitdelen op de club. Elke speler zette zijn handtekening op die stropdas en daar was Marcel niet zo blij mee. Bij ADO Den Haag trainde ik onder meer onder Frans Adelaar. Tijdens trainingskampen gingen we ook op stap. Adelaar hield alles in de gaten en van één speler was het volgens hem zeker dat hij op stap zou gaan. Ik weet niet meer wie die speler was, maar Frans ging in zijn bed liggen. Mijn teamgenoot dacht dat hij veilig was, maar zag bij terugkomst Frans liggen. Betrapt!”

 

 

Berry Hoogeveen

“Mijn maatje. Op en buiten het veld. We speelden nooit samen in de jeugd en ontmoetten elkaar bij Heracles Almelo. Later speelden we ook samen bij HHC Hardenberg en DZOH. We hebben de juiste klik op het veld. Dat heeft onder meer te maken met voetbalgogme.”

 

 

Memorabele wedstrijden

“Onder meer de kampioenswedstrijd met ADO tegen VVV-Venlo. Ik maakte de 1-0. Het werd 3-0 en de titel was een feit. Het stadion had een gracht, maar daar gingen ladders overheen. Al snel stonden de fans op het veld en was het één groot feest. Eén van de wedstrijden tegen Ajax blijft me ook bij. We stonden thuis 3-0 achter en na de eerste helft kwamen Geert den Ouden en ik in de ploeg. We kwamen terug en ik maakte koppend de 3-3. De wedstrijden tegen Ajax zijn voor ADO altijd speciaal.”

 

 

Trainerschap

“Ik weet nog niet of het trainerschap bij me past. Waarschijnlijk ga ik na de zomer een cursus volgen. Ik heb veel trainers meegemaakt en van iedereen steek je iets op. Toch zijn er veel onderdelen van het trainerschap die ik op mijn eigen manier zou willen uitvoeren.”

 

 

Roy Stroeve zonder voetbal

“Heel misschien ga ik verder afbouwen op zondagmorgen bij SC Erica 3. In dat team spelen oud-eerste spelers van die club zoals onder meer Rob Doornbos en mijn neven Ron en Jorik Beukers. Een andere neef – Bas Stroeve – behoort ook tot dat team. Hij stuurde mij de overschrijvingsformulieren al, maar ik moet er nog een nachtje over slapen. Ik zou het voetbal zeker gaan missen, maar er is zeker een leven na deze sport. We zien wel wat de invulling ervan wordt. Ik wil mijn vrouw, kinderen en ouders bedanken, want zij stonden tijdens mijn loopbaan altijd voor mij klaar.”