Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 15-03-2008 11:20:00

Roy Stroeve: 'voetbal even niet belangrijk'

Als voetbal even niet belangrijk is.  Roy Stroeve verloor een maand geleden zijn broer ‘Het gemis is heel erg groot’

door Dennis Jansen

Het is een cliché, zegt Roy Stroeve. Als je broer overlijdt aan kanker, is voetbal zeer relatief. „Je denkt: waar maken die mensen zich nou druk over? Aan de andere kant is het voetbal voor mij in het jaar dat hij ziek was, een uitlaatklep geweest. Je bent heel even ergens anders op een andere plek.”
Op 6 februari van dit jaar verloor Roy Stroeve zijn broer Jeroen, 33 jaar jong, nadat hij de strijd tegen de kanker had verloren. „Het bizarre toeval wil dat hij precies een jaar eerder, op 6 februari dus, te horen kreeg dat hij aan slokdarmkanker leed. Hij had het er nog over, twee dagen voor hij stierf. Dat soort dingen vergat hij niet.”

Je hoort het mensen bijna achteloos vragen: hoe gaat het? Voor Roy Stroeve, twee jaar jonger dan zijn broer, heeft de vraag sinds een jaar een andere lading gekregen.

Hij antwoordt: „Naar omstandigheden gaat het redelijk. Ik heb geen grote prater, maar af en toe komt het er wel uit. Toen bekend werd dat hij ziek was, hebben we besloten elke dag met z’n allen thuis bij mijn ouders te gaan eten. Mijn broer, die in Apeldoorn woonde, is door de zware chemokuren weer thuis gaan wonen. Dat was het verstandigste. Mijn zusje is ook weer bij mijn oudes gekomen. Zij runde een hotel in Mexico, maar kwam terug voor Jeroen. Mijn vrouw en ik, en ons dochtertje van anderhalf, wonen op een kwartier van het huis van mijn ouders en reden elke dag heen en weer om met elkaar te eten. We hebben dat een jaar lang gedaan, maar het voelde nooit als een opgave. Sterker nog, ik ben blij dat we dat gedaan hebben. ”

„Het gemis is heel groot. Ik mis hem elke dag. De dood is zo onomkeerbaar. Je kunt nooit, echt nóóit meer iets. Je kunt niet schreeuwen, niet roepen, niet even bellen, niets vragen. Het is nooit meer. We hebben in dat jaar heel veel gezegd, maar nooit alles. Eigenlijk ben je nooit uitgesproken.”

In het indringende gesprek voelt het plotseling vreemd aan om het over voetbal te hebben. Over vorm, over nacompetitievoetbal, over 4-4-2 of 4-3-3. „Mijn broer was ook een ontzettende voetballiefhebber.

Ook al woonde hij in Apeldoorn, hij kwam regelmatig kijken. De wedstrijd tegen AGOVV was bijzonder. Daar was zijn baas sponsor en kende hij diverse mensen. Als zijn broertje dan tegen AGOVV zou scoren, kon hij met de borst vooruit lopen. De derde wedstrijd na zijn dood was die tegen AGOVV. Dat was heel emotioneel. En juist in dat duel scoorde ik twee keer. Hij zou ontzettend trots geweest zijn op mij.”

Het voetballen is een jaar naar de achtergrond verdwenen. Roy Stroeve speelt morgen met zijn huidige club FC Emmen tegen zijn oude werkgever ADO Den Haag. „Hoewel ik er bijna niemand meer ken, is het altijd wel leuk om tegen je oude club te spelen.”

Vier jaar lang droeg Stroeve het groengele tricot. „De eerste twee jaren bij ADO Den Haag waren echt fantastisch. We hadden een hechte groep,” vist de Drent op uit zijn geheugen.

In zijn eerste seizoen vierde Stroeve de titel met ADO Den Haag in de Gouden Gids Divisie. De aanvallende middenvelder werd clubtopscorer met zeventien treffers. Het seizoen daarna, op het hoogste niveau, maakte hij namens de Haagse club opnieuw de meeste treffers: tien. „Acht van die tien doelpunten maakte ik na de winterstop. Het waren mijn mooiste jaren.”

Met de entree van trainer Frans Adelaar in Den Haag raakte Stroeve meer uit beeld. „Het eerste jaar ging nog wel, maar in het laatste seizoen gaf hij me helemaal geen vertrouwen meer. Ik zat vaak op de bank en als ik dan speelde, stond ik telkens op een andere plek in het team. Ik werd een beetje de ideale twaalfde man, maar dat wilde ik natuurlijk niet. Ik vond dat ik in mijn eerste periode bij ADO Den Haag namelijk goed gerendeerd had. Ik heb me in dat laatste jaar heel ongelukkig gevoeld. Daarop heb ik voor mezelf heel snel besloten om weg te gaan.”

Overigens had de ingetogen Drent met trainer Lex Schoenmaker wél een goede band. „Hij had veel vertrouwen in mij. Lex Schoenmaker is een zeer prettig mens en een goede trainer, die in was voor een geintje, maar ook heel serieus kon zijn.”

Bijna geruisloos verdween Roy Stroeve na vier jaar uit Den Haag. „Het is wel jammer dat ik niet normaal afscheid heb kunnen nemen, zeker na zo’n lange tijd. Je kunt zeggen wat je wilt over de supporters van ADO Den Haag, voor mij zijn ze er altijd geweest. Ik had een goeie band met hen.”

Anderhalf jaar na zijn vertrek uit het Zuiderpark kwam dit seizoen alsnog een afscheidscadeau. „In de uitwedstrijd bij ADO Den Haag kwam Remco van der Veen met een horloge. Dat was ongetwijfeld goed bedoeld, maar het gaat mij niet om het cadeau, maar om het gebaar.”

Roy Stroeve keerde bijna twee jaar geleden terug in Emmen, de stad waar hij werd geboren, opgroeide en zijn eerste profcontract tekende. „FC Emmen kwam met een ambitieus verhaal. Structureel meedoen om nacompetitievoetbal. Daar zijn we vorig jaar niet in geslaagd, maar nu zijn we nog wel in de race.”

Hij voelt zich thuis in Emmen. „Ik kan hier steeds beter mijn ei kwijt. Nu je zelf wat ouder wordt, is het leuk om die jonge gasteneen beetje te begeleiden. Ik doe dat op mijn eigen manier, rustig. Het zijn vaak die kleine dingen die je hen kan meegeven. We hebben een selectie met zes wat oudere spelers, de rest is jeugd. Ik heb wel het idee dat de jeugd mondiger is geworden in vergelijking met vroeger, maar die jongens willen wel leren.”

Over de ambitie van FC Emmen: „Vorig jaar gingen we al voor nacompetitie, dit seizoen moeten we het kunnen halen en volgend jaar is het een must. We willen graag doorgroeien met de club. Op langere termijn zou FC Emmen dan de stap naar het hoogste niveau kunnen maken.”

Zelf draagt Stroeve, die ook aanvoerder is, zijn steentje bij. De Drent scoorde in deze voetbaljaargang al elf keer waarvan in dit kalenderjaar vijfmaal. En dat in het zwaarste jaar van zijn leven. „Ik heb het er moeilijk mee. Het voetbal biedt afleiding, maar je bent er dagelijks mee bezig.”