Ron was een Haagse legende met zijn felle spel en blonde mat

In de rubriek 'Van wieg tot graf' het verhaal over het leven van Ron de Roode.

tekst: Nicolette van der Werff

 

 

Ron de Roode (20 maart 1965 - 29 augustus 2022) groeide op in de Kooi. Een warme Leidse volksbuurt waar Ron, op het schoolplein van de Karel Doormanschool, uitblonk als voetballertje. Hoewel stilzitten en opletten niet zijn grootste hobby was, waren de juffen en meesters toch heel blij met de jongen die er met z'n voetbaltalent voor zorgde dat het schoolteam derde van Nederland werd. Bij de Leidse voetbalvereniging Roodenburg merkte men ook dat pupil Ron veel talent had. Drie grote clubs meldden zich bij de vereniging omdat ze interesse hadden in de jonge aanvaller die voor automonteur leerde.

 

Ron had nog even getwijfeld om voor Feyenoord te kiezen, een club waar hij ook sympathie voor had, maar hij volgde z'n hart naar FC Den Haag. Samen met Alfons Groenendijk, Marco van Alphen, doelman René Stam en later ook Jopie Lankhaar, pakten de Leidse jongens dagelijks de trein en de bus naar het Zuiderpark. Totdat de eerste 18 werd en ze met de auto konden komen.

 

Ron en FC Den Haag bleken voor elkaar gemaakt. Hij was een publiekslieveling. Met z'n mooie wapperende blonde mat, z'n rustige en bescheiden gedrag buiten het veld, en de felheid die hij tijdens de wedstrijden liet zien, werd hij ongekend populair.

 

 

Zestien goals

Dat hij vaak scoorde en desondanks nooit naast z'n schoenen liep, hielp ook mee. Er waren vrouwelijke fans die plakboeken over hem aanlegden en er lag wel eens een liefdesbrief uit Den Haag in de bus bij z'n ouders. Maar Ron had al gekozen. Naast de dansvloer van een Leidse discotheek, Ron was geen danser, kuste hij Petra, het meisje van z'n dromen, en dat ging nooit meer uit.

 

De jonge vleugelspits stond aan de basis van heerlijk Haags succes toen FC Den Haag in '85-'86 ongeslagen kampioen werd van de eerste divisie. Ron scoorde dat jaar zestien goals voor z'n club maar legde ook minstens zo vaak de bal panklaar neer voor Remco Boere die topscorer werd. Menig Haags hart slaat nog steeds over als de bekerbeelden uit '87 worden vertoond van Ron die in de Rotterdamse Kuip een openingstreffer scoorde vanuit een vrije trap en, nadat het toch 1-1 was geworden, in de verlenging het winnende doelpunt, met een droge uithaal, wist te maken.

 

Ron verhuisde, na zeven Haagse seizoenen, naar Willem II en vervolgens naar Telstar. Hij was nog geen dertig toen teelbalkanker werd geconstateerd en hij zware kuren voor z'n kiezen kreeg. Hoewel de chemokuur ervoor zorgde dat hij niet meer op het hoogste niveau kon voetballen bleek de voorspelling dat hij geen kind meer maken kon, toch niet te kloppen. Zes jaar na de geboorte van z'n dochter Linsey werd Ronnie geboren en al snel bleek de jongen het voetbaltalent van z'n vader te hebben geërfd.

 

Ron was een toegewijde vader. Als profvoetballer had hij vaak 's ochtends vrij gehad en had hij van alles met z'n dochtertje ondernomen. Tegen de tijd dat z'n zoon ging voetballen, werkte hij als chauffeur bij Gamma en stond hij in het weekend als vader en als coach van het team van z'n zoon langs de lijn. Ron werd trainer bij meerdere clubs. Dat haalde een andere kant van z'n karakter naar boven. Hij nam de leiding en boekte successen.

 

 

Trouw

Regelmatig zat hij met voetbalvrienden op zondag bij ADO op de tribune. Ron voelde zich nog altijd thuis bij z'n Haagse club en was trouw. Toen Gamma echter ging reorganiseren kon hij, na zeventien jaren, van de ene op de andere dag z'n biezen pakken. Hoewel hij heel snel werk vond bij een voetbaltrainer die een eigen bedrijf had, ging het ontslag, en vooral het gemak waarmee het allemaal gebeurde, hem aan het hart. Als huismeester, en collega van meerdere ex-voetballers, kreeg hij het weer goed naar z'n zin.

 

Vorig jaar deden klachten hem bij de huisarts belanden. De tumor die gevonden werd leek behandelbaar. Ron kocht met Petra een bootje om te varen op de Kaag en te tuffen door de Leidse grachten. "Wat hebben we het samen goed'', zei Ron die een gelukkig mens was.

 

Ron stierf thuis, bij z'n vrouw, op 57-jarige leeftijd. De wedstrijd ADO Den Haag - Jong AZ werd een minuut stilgelegd en de Legend Lounge in het Haagse stadion draagt voortaan zijn naam. Den Haag is Ron de Roode nooit vergeten.