Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 26-05-2004 00:20:00

Romeo Castelen droomt na Feyenoord van Oranje

Door alle hectiek rondom de prolongatie van het eredivisieschap en de huldiging van Peter Hofstede, zijn we bijna 'vergeten' dat een van de beste technische voetballers van de afgelopen 20 jaar het Zuiderpark gaat verlaten: Romeo Castelen.

We wensen hem alle succes toe in de rest van zijn carrière en hopen dat hij het gaat maken bij Feyenoord en misschien wel bij Oranje.
Romeo: Succes!
Redactie ADOFans.NL

 

 

Romeo Castelen (20) speelt de komende drie seizoenen voor Feyenoord. Via de plantage van Paramaribo en het supertrio op Het Zwarte Plein in Amsterdam, pingelt de kleine rechtsbuiten zich ondanks diepe persoonlijke dalen naar de voetbaltop.

Onlangs mijmerde Ruud Gullit nog op het strand van Casablanca tussen de straatkinderen. Hij dacht terug aan zijn eigen jeugd: ‘Dit zijn winnaars, jongens van de straat, die van zich afbijten. Dat mis ik soms in Nederland.’ De aanstaande Feyenoord-trainer werd zelf groot op het Amsterdamse Balboaplein en weet als geen ander hoe hard de regels van de tegels zijn. Geen wonder dat een van zijn eerste versterkingen voor komend seizoen Romeo Castelen heet. De in Paramaribo geboren pingelaar leerde het voetbal op een fameus pleintje in Amsterdam-Noord en overwon in zijn leven al meer leed dan menig veertiger.

 

Feyenoord

‘Dan belt meneer Gullit. Dat is natuurlijk een droom. Afgelopen zomer mocht ik met hem voetballen tijdens een wedstrijd van de Suriprofs. Ik was zó trots. Winston Bogarde was er, Clarence Seedorf, Aron Winter... Allemaal mannen die ik in Paramaribo al voor de televisie bewonderde. Tijdens de wedstrijd gaf meneer Gullit me een paar keer een pass waaruit ik zelfs scoorde. Toen hij me een paar weken geleden belde, herinnerde hij me daaraan. Hij was zó relaxed, stelde me meteen op mijn gemak. Ik heb geen moment getwijfeld. Feyenoord wil weer voor de eerste plaats gaan en heeft mij daarbij nodig. Ook Mark Wotte kent me nog van Jong Oranje, hij zei dat ze me echt wilden hebben voor de eerste elf, als snelle rechtsbuiten. Garanderen kunnen ze natuurlijk niets, maar in principe ga ik gewoon spelen.’

 

Zelfbewust vervolgt hij: ‘Er is toch geen mooiere plaats dan De Kuip om je acties te laten zien? Het publiek is daar een beetje zoals in Den Haag: fanatiek en trouw, ook in sléchte tijden. Een echte familie. Ik verheug me er juist op. Zo’n vol stadion zie ik niet als bedreigend, die mensen wil ik laten juichen. Het is gewoon een kwestie van kalm blijven en alles op me af laten komen. Ik ga heel ontspannen, druk kun je alleen bij jezelf creëren. Ik heb al te veel meegemaakt om me nu nog gek te laten maken.’ Voetbal moet leuk zijn, zelfs op het hoogste niveau. ‘Het pleintjesgevoel vergeet ik niet. In de jeugd heb ik wel geleerd dat ik niet alleen moest dollen, maar als ik goed in mijn vel zit, wil ik acties maken. Hoe meer publiek er is, hoe beter. Daar speel ik voor, dat vind ik fantastisch. De Kuip is echt geweldig, ik kijk ernaar uit om daar te schitteren.’

 

Castelen kent zijn tekortkomingen, niet voor niets maakte hij pas anderhalve week geleden – tégen Feyenoord – zijn eerste treffer op het hoogste niveau en heeft hij dit seizoen slechts één assist achter zijn naam. ‘Klopt, maar ik ben lang weggeweest door een blessure. Ik moet nog zoveel leren. Nu begint het pas echt. Ik heb een zwak linkerbeen, kan niet koppen en mijn voorzet moet beter. Onder meneer Israel en meneer Schoenmaker heb ik al heel veel opgestoken. We zijn in een paar jaar zóver gekomen met meneer Schoenmaker, waarom moet hij dan weg? Ach, ik wil er niet aan, maar al bij de B’tjes vertelden ze me dat het in het voetbal ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken is. Het zal wel. Ik blijf bidden voor iedereen; als het de mensen om mij heen goed gaat, is dat ook goed voor mij. Zo redeneer ik. Nu ga ik bij Feyenoord nog meer leren. Daarna kan ik weer verder.’

 

Verder? Hij knikt. ‘Ik droom van Oranje. Het komt telkens dichterbij, bij Jong Oranje zit je toch net onder het echte Oranje, nu ga ik weer naar Feyenoord... Hard werken wordt altijd beloond. Arjen Robben speelde die back van de Verenigde Staten vorige week helemaal gek, daar geniet ik van. Als ik mijn acties bij Feyenoord maak, zullen mensen vanzelf denken: Waarom zou hij dat niet in Oranje kunnen? Het past ook in de lijn: van de kelder in de eerste divisie met ADO Den Haag in een paar jaar naar Feyenoord. Die lijn moet ik doortrekken, dan komt het vanzelf goed. Nog niet zo lang geleden waren Robben en ik de vleugels van Jong Oranje. Hij speelt net als ik vanuit zijn intuïtie. Ik zeg niet dat ik net zo snel ga als hij, maar het kán wel.’