Rene Stam ligt ruim voor op schema

'Ik houd rekening met een terugkeer'

door Wim de Lange

 

 

Zijn tweede etagewoning in de wijk Laakkwartier oogt gezellig. Hij, full profkeeper René Stam in dienst van FC Den Haag, zegt niet zonder enige trots zélf het meeste aan het interieur van zijn (koop)huis te hebben vertimmerd. Want handig is hij. De buitenkant, ja, die moet ook nog een verfje hebben, maar dat komt wel als het mooier weer gaat worde. Want tijd heeft René Stam natuurlijk zat op dit moement. Hoewel...

 

Hij schenkt nog eens een kopje koffie in. En zegt: "Zie je, het gaat lekker met dat been. Ik hink weliswaar nog, maar ben die krukken gelukkig al een tijd kwijt. De doktoren zijn daar danig verrast over. Die hadden een dergelijk snel herstel niet verwacht. Ik vind het echter prima zo."

 

 

René Stam weet nog exact wanneer en hoe het mis ging. Stam: Het donderdag 4 januari. Aan het eind van de middagtraining deden we het traditionele partijtje. Het was de eerste training na de winterstop, maar dat terzijde. Er kwam een bal over de linkerkant, Robert de Ruijter snelde er naar toe, ik kwam mijn doel uit. Robert en ik bereikten zowat tegelijk de bal en dus botsten we tegen elkaar. Ik voelde direct pijn in die knie. Niet een gewoon pijntje, nee dat gevoel kende ik niet. Desondanks speelde ik door. Ik dacht: straks verzorg ik die knie wel even. Met het uitlopen hobbelde ik gewoon mee en eerlijk gezegd leverde dat weinig problemen. Rechtdoor lopen ging nameljk nog wel, maar met het rekken voelde ik dat het niet goed zat."

 

 

IJs

"Eenmaal terug in de kleedkamer legde ik wat ijs op die knie en liet dokter Beeftink, onze clubarts, er naar kijken. Die vertrouwde het niet, dat merkte ik meteen. Voor de ochtend erop maakten we opnieuw een afspraak. Maar toen ik die bewuste morgen, na een rampzalige nacht, wakker werd kon ik niet meer lopen. Ik stierf van de pijn. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, binnen enkele uren was ik bij chirurg Driessen in het Rode Kruis-ziekenhuis. René, zei hij tegen me, het zit goed fout. Ik schrok me kapot. Ik dacht aan een meniscus of zoiets, maar m'n kruisbanden bleken kapot. Ik kreeg direct een rolstoel en drie uur later lag ik op de operatietafel.

 

Na drie uur opereren hoorde ik de werkelijke schade: de achterste kruisband finaal afgescheurd en de voorste vertoonde letsel, maar dat kwam volgens Driessen van een vorige blessure. Bovendien was de binnenmeniscus beschadigd. Dokter Driessen heeft er kunststofbanden in geplaatst. IN feie zit nu alles weer op z'n plaats. "Die operatie", vervolgt Stam, "was niet het ergste. Maar om zo snel als mogelijk van overtollig vocht af te komen had men twee slangen in  die knie geplaatst. En dat deed ongeloolflijk veel pijn. Ik wads echt blij toen die dingen eruit werden gehaald."

 

 

Nog dezelfde avond vielen de kassen van René Stam, inmiddels eenmaal op zaal aangekomen, bijkans uit zijn ogen. Ook die situatie, waar hij nu hartelijk om kan lachen, vergeet hij nimmer. Stam: "De avndzuster kwam binnen en vroeg of ik ene De Boer kende. Ja, zei ik, die ken ik wel, dat is een collega van me. Ik dacht: die Leo staat dadelijk met een ruiker bloemen voor me, toch leuk. En dat zei die zuster ook. De Boer komt zo. Nee, komt die Leo in een rolstoel binnen met zijn been in het gips. Enkelbanden afgescheurd. Ik dacht écht dat ik uit mijn bed rolde."

 

 

Terugkeer

Rene Stam én Leo de Boer zijn inmiddels alweer enkel enkele malen verder. Stam laat zich enkele keren per week verzorgen door fystiotherapeut Erik de Water, die als zodanig ook actief is bij de hockeyvereniging Klein Zwitserland. Stam: "Dan stap ik op de racefiets en koers richting Mariahoeve, want daar heeft De Water zijn praktijk. Ja, we zien vooruitgang, duidelijk zelfs. Ik heb er ook nimmer rekening mee gehouden dat ik nooit meer zou spelen. Ik las dat al vrij snel in de krant, maar ik hield me vast aan de mening van Driessen. En die gaf te kennen dat ik wel degelijk weer onder die lat kan staan, straks. Het enige minpunt momenteel is dat er in mijn grote teen totaal geen gevoel zit. Gek, maar waar. Het is heb ik begrepen, echter een kwestie van tijd. De spieren moeten sterker worden. Maar het totale been kan en mag ik weer aardig belasten."

 

 

Stam houdt er zelf rekening mee dat hij zeven maanden uit de roulatie zal zijn. "Als het op deze wijze doorgaat", zegt hij, "ben ik in het nieuwe seizoen terug. Ik bekijk het per etappe. Eerst moet ik maar eens gewoon lopen, daarna komt het dribbelen en ten slotte het keepen. het heeft geen zin om mezelf over de kop te jagen. Dat kan slecht een averechts effect opleveren."