Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 26-01-2010 08:00:00

Piet Eversteijn 90 jaar and still going strong (2)

Maandag kon u deel *e*en lezen van het interview met oud A.D.O. speler Piet Eversteijn, vandaag deel twee

En dan het seizoen 1941-1942 weer kampioen!
“Ook dat seizoen hadden we een goed elftal met onder andere Wim Neuteboom, Dolf Niezen, Gerry Vreken, Rinus Loof,  Aad de Jong, Aad van Kampen, Ben Tap en André Roosenburg, Herman Choufoer, Eli de Heer en wij: de twee Eversteijntjes. 
We wonnen niet meer met zulke grote cijfers. De stadsderby tegen HBS verloren we zelfs met 4-6, met de rust was het al 1-4. De laatste wedstrijd van de competitie speelden we in de Kuip tegen Hermes DVS. 60.000 mensen zaten er  waarvan misschien wel 20.000 Hagenezen. We wonnen met 1-2  en waren afdelingskampioen.

Daardoor mochten we weer de kampioenscompetitie spelen. We moesten tegen Feijenoord, Willem II, Sport Club Enschede en weer tegen Heerenveen. De wedstrijden die we hier thuis tegen de Friezen speelden was me er eentje. Zij hadden Abe Lenstra in het veld staan, nou die had helemaal niks in te brengen tegen Aad van Kampen en Aad de Jong, we wonnen met 8-2. De kranten waren vol lof over ons spel. Daarna wonnen we uit bij Feijenoord en in het Zuiderpark van Enschede en toen waren we voor de tweede keer kampioen. Een groot feest was het toen. Dat was echt geweldig.”

21-06-1942  A.D.O. - AGOVV  5-2

En van de winstpremie bent u gaan rentenieren?
“Winstpremie!? 100 gulden kregen we, eerst was het 50 gulden maar na lang praten kregen we er 100. En we moesten precies vertellen wat we er mee  hadden gedaan, zelfs de bonnetjes in leveren. We waren amateurs hoor en de KNVB zat er boven op met zijn controles.”

Dus geen vette contracten met vette salarissen?
“Welnee! Iedereen werkte er gewoon bij. Zelf heb ik eerst nog een aantal jaar op de tekenacademie gezeten. En daarna bij Bouw- en Woningtoezicht als fulltime bouwkundig tekenaar gewerkt. Van de club kregen we voor iedere thuiswedstrijd hooguit twee toegangskaartjes. Daar kon ik dan af en toe mijn chef mee blij maken maken en regelen dat ik na een uitwedstrijd maandag iets later op mijn werk mocht komen. En na een wedstrijd gingen we met z'n allen eten bij restaurant Boschlust aan de Bezuidenhoutseweg. Dat was een donateur van A.D.O. tegenwoordig noemen ze dat een sponsor. Dat restaurant is allang weg hoor, daar loopt nu de Utrechtse Baan. Maar daar gingen we met z'n allen eten en de club betaalde. Dat was extra lekker in die tijd natuurlijk. Maar dat was alles wat we van de club kregen.”

Het jaar daarop ging het opeens minder met A.D.O.
“Ja die rottige oorlog. Steeds meer jongens moesten van de bezetter naar Duitsland om daar voor de Duitsers te werken. Dat moesten allemaal jonge mannen zijn, dus waren daar uiteraard ook spelers onder. Niet alleen van A.D.O. hoor ook van ander clubs. Er bleef weinig over van de elftallen en de prestaties waren dus ook minder.”

Joop en Piet  Eversteijn  1942 (foto freek riep)

Moest u niet naar Duitsland?
“Ja eigenlijk wel. Maar met behulp van iemand die bij A.D.O. zat en die weer een contactpersoon had bij de ondergrondse ben ik toen nog een tijdje in Den Haag  kunnen blijven werken. Die mensen regelden dat mijn papieren voor Duitsland bij het arbeidsbureau per ongeluk “verdwenen“. Die papieren ging van het ene naar het andere bureau en opeens lagen ze zomaar per ongeluk in de prullenbak. Dus bestond ik voor de Duitsers niet meer.
Ik heb toen onder andere nog een tijdje bij een loodgietersbedrijf van een andere A.D.O. speler gewerkt. In de zomer van '44 ben ik toen als evacué zoals dat heette naar Drenthe gegaan. Daar heb ik bij een aardappelboer gezeten en gewerkt. Daar heb ik de bevrijding aan den lijve meegemaakt. Op een gegeven moment vlogen de kogels letterlijk om mijn oren. Toen het weer rustig was en we buiten gingen kijken lagen er doodgeschoten Duitsers en bevrijders op het erf.  Op verzoek van de bevrijders ben ik toen nog 10 km naar Hoogeveen gefietst om de bevrijders tegemoet te gaan. In het begin van de zomer van '45 kon ik pas weer terug naar Den Haag.”

Na de oorlog speelde u niet meer voor ADO.
“Nee, er zijn toen wat vervelende dingen gebeurd en ik was volgens de elftalcommissie te oud! Mijn broer is nog wel bij A.D.O. gebleven. Na de oorlog zijn we getrouwd, vorig jaar was dat al weer 60 jaar geleden. We zijn toen naar Groningen verhuisd, daar heb ik ook bij Bouw- en Woningtoezicht gewerkt en bij Be-Quick gevoetbald. We hebben ook nog een paar jaar in Heiloo gewoond en gewerkt. Nu wonen we al weer een aantal jaren hier in Wassenaar”

Dicht bij Den Haag, dicht bij ADO. Gaat u wel eens kijken?
“Nee, ik ben nog nooit in het nieuwe stadion geweest. Ik volg het voetbal op TV. Ik ben wel eens uitgenodigd hoor, door oud spelers die in de businessclub  zitten. Maar dan moet ik daar met de auto naar toe en 's avonds weer terug en ik rij 's-avonds niet meer, veels te gevaarlijk. Kijk als ze me zouden komen halen en thuis brengen dan wil ik graag een keer komen kijken.”

Wat vindt u van het huidige A.D.O.
“Het voetbal is sowieso allemaal veel sneller geworden dan in mijn tijd. Ze kunnen veel harder lopen, echt ze zijn in no-time aan de andere kant van het veld en soms hebben ze dan ook nog het geluk dat ze een bal bij zich hebben. Alleen als ze voor de goal staan lijkt het wel of ze vergeten zijn wat ze met de bal moeten doen. Techniek hebben ze niet zoveel en wat gaan ze dan doen? Overtredingen maken!
Kijk wij waren ook geen lieverdjes hoor laat dat duidelijk zijn, wij deelden ook wel eens een tikkie uit. En dan kwam de scheidsrechter op je af en die zei dan met een norse stem 'Laat ik dat niet meer zien'. En dan zei je 'nee meneer' en je ging verder. Nu zie ik soms overtredingen dat ik denk waar ben je in hemelsnaam mee bezig? Dan krijgen ze een rode kaart en staan ze heel verontwaardigd te kijken alsof ze niks gedaan hebben. Ze zouden eens wat meer  op techniek moeten gaan oefenen, dan hebben ze die overtredingen ook niet nodig. En kan je iedere week met hetzelfde elftal spelen”.

Denk u dat ze er dit jaar in blijven?
“Ik hoop het van wel maar je weet maar nooit het is en blijft voetbal. Maar het zou een slechte zaak zijn voor de club als ze met deze selectie en die nieuwe jongens die ze er bij hebben gehaald zouden degraderen”.

Meneer Eversteijn het was een voorrecht om u te mogen interviewen.
“Ben je gek ik vindt het hartstikke leuk dat mensen mijn verhalen willen aanhoren. Kom gerust nog eens langs.”