Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 29-01-2005 22:30:00

Ook verrassingen in het ultieme ADO

ADO ELFTAL ALLER TIJDEN |

 

Ook verrassingen in het ultieme ADO

 

De samenstelling door lezers van het ADO-elftal aller tijden leverde enkele opvallende namen op.

 

Massaal hebben de lezers van deze krant gereageerd op ons verzoek om een ADO-elftal aller tijden samen te stellen. Uit de voorselectie van 33 spelers die wij hebben gemaakt, kwam doelman Ton Thie veruit als favoriete speler uit de bus. De sluitpost kreeg liefst negentig procent van alle stemmen (ongeveer duizend). Zijn concurrenten Frans Kok en Kees Quax kwamen er karig vanaf. Zij moesten het met een percentage van respectievelijk zes en drieëneenhalf doen.

 

Verrassingen zitten er uiteraard ook in het ADO Den Haag-elftal aller tijden. Zo heeft Joop Lankhaar, de blonde eenmalige international, de concurrentiestrijd gewonnen van Simon van Vliet die jarenlang toch een zeer betrouwbaar tandem vormde met Aad Mansveld. Ook Dick Heesen, de knuffelbeer van het Zuiderpark, was kansloos. Op het middenveld moesten Piet de Zoete, drievoudig international, en Karel Jansen, oud-VVCS-man, het afleggen tegen de nog steeds even populaire Lex Schoenmaker. De lange technicus, die op het middenveld begon maar later naar de aanval verhuisde, kreeg 87 procent van de stemmen. Henk van Leeuwen, alias ‘Henkie Mooi’ spreekt bij de lezers meer tot de verbeelding dan Carol Schuurman die toch veel meer wedstrijden in ADO 1 heeft gespeeld.

 

Niet alle lezers waren het met de voorselectie van deze krant eens. Astrid de Wilde-Van Es zocht in het rijtje van favoriete ADO-spelers vergeefs de naam Theo van Es. “Hij speelde in het elftal waarin onder anderen de gebroeders Tap speelden. Van Es was op latere leeftijd erelid van de club, liet twee zoons achter Theo van Es jr. en H. (Bert) van Es die ook een aantal jaren in het eerste elftal van ADO actief was. Beide broers kozen later voor een schermcarrière waarin Theo van Es twee keer Nederlands kampioen werd en Bert van Es, Zuid-Hollands kampioen”, aldus de lezeres in haar mailbericht.

 

Volgens Rob Soetenhorst, oud-hoofdredacteur van deze krant, stond Eli de Heer bij ons op een verkeerde positie. “Eli de Heer was een technisch goede speler, maar een ouderwetse linksbinnen en geen buitenspeler. Linksbuiten in het kampioenelftal was Neuteboom die na de oorlog niet meer echt terugkwam. In de oorlogsjaren gold hij als de tweede linksbuiten van Nederland, onmiddellijk achter de ‘goddelijke kale’ zelf die toen nog mooi achterover gekamd haar had: Bertus de Harder. Eli de Heer stierf in 1946 of 1947 en zijn vervanger heette Theo Timmermans. Ik geloof dat die debuteerde in het Nederlands elftal tegen Frankrijk in 1949 met één of twee doelpunten. Vandaar dat hij daarnaar toe ging als prof”, aldus Rob Soetenhorst die ook zijn twijfels heeft bij het aantal keren dat Wim Tap in de vroege jaren veertig in het Nederlands elftal heeft gespeeld. “Zo vaak speelden de heren toen niet en hij was volgens mij geen vaste klant.”

 

Wim Neuteboom jr. miste in de voorselectie de naam van zijn vader Wim Neuteboom sr. Ook hij verbaasde zich over de linksbuiten-positie van Eli de Heer. Vroeger werd er volgens een ander tactisch concept gespeeld dan de laatste twintig à dertig jaar. Het was voor deze uit verkiezing onmogelijk om voor verschillende spelconcepten te kiezen. Daarom stonden sommige spelers elders.