Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 29-07-2001 20:13:00

Omari blijft positief

Den Haag - Het ongeluk kwam in een periode die Monier El Omari omschrijft als een pechweek.

"Woensdag gezakt voor mijn rijbewijs, donderdag mijn been gebroken", kijkt Monier El Omari, de twintigjarige speler van ADO Den Haag, terug op vorige week, toen hij tijdens de training bij zijn club in een duel met Maurice Verberne zijn kuitbeen brak.
Donderdag wordt de ongelukkige voetballer geopereerd. "Daar zie ik best tegenop, want ik weet nog niet precies wat me boven het hoofd hangt. Ze zetten mijn kuitbeen vast met een plaat en schroef, meer weet ik nog niet. Mijn herstelperiode duurt twee tot drie maanden, maar misschien wel langer. Zekerheid heb je niet".
Hij zit thuis in Loosduinen, op de bank, het gipsen been rust, een drankje is binnen handbereik, twee mobiele telefoons zijn in de aanslag. "Ik ben de eerste paar dagen helemaal gek gebeld. Heb achter elkaar het verhaal afgedraaid".
"Trainer Rinus Israel, die hier met Lex Schoenmaker en Didi Vathauer is geweest, zei dat hij nog nooit had meegemaakt dat iemand bij zo'n oefening zijn been brak".
"Het was een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Israel speelde in, Maurice en ik streden om de bal, waarbij mijn been ingeklemd raakte tussen zijn benen. Uiteindelijk brak mijn kuitbeen pas toen zijn lichaam op mijn been terecht kwam. Natuurlijk was er geen opzet, ik had bij hem hetzelfde kunnen doen. Zo gaat dat nu eenmaal".
"Gebroken, was mijn eerste reactie, maar ik voelde in eerste instantie nauwelijks pijn, voelde en kon m'n tenen ook gewoon bewegen. Later in de kleedkamer haalden ze het tape eraf en hing mijn enkel er helemaal bij, zwabberde het wat. Een eng gezicht. Daarna kwam de pijn".
"In het ziekenhuis viel ik bijna flauw, zeker toen de doktoren de enkel eventjes recht probeerden te zetten. Na de verdoving ging het beter, maar de eerste nacht was verschrikkelijk. Ik had pijn, veel pijn, het was warm, ik heb maar een half uurtje geslapen, denk ik"¨.
"Nu gaat het beter. Ik kom de dagen wel door. Ik heb nu twee jaar bedrijfseconomie gedaan aan de Haagse Hogeschool, maar wil komend seizoen een andere richting op, bestuurskunde en overheidsmanagement. Daar moet ik nog het een en ander voor regelen. Plus mijn studiefinanciering". Monier El Omari, van Marokkaanse afkomst, begon met voetballen bij BTC en later De Postduiven. Vorig seizoen tekende hij een (semi)profcontract voor drie jaar in het Zuiderpark. Daarvoor speelde hij drie seizoenen bij de A-junioren.
"De overgang van De Postduiven naar de A-jeugd van ADO Den Haag was enorm. Ik dacht: haal ik dat wel?"

Zelfdiscipline

Hij haalde het, dank zij zijn zelfdiscipline. "Ik ben altijd serieus met het voetballen bezig geweest. Vroeger op straat al. Roken doe ik niet, uitgaan heel af en toe en ik heb, voornamelijk uit geloofsovertuiging, nog nooit één druppel alcohol gedronken".
"Ik geef altijd honderd procent, wil mezelf niets kunnen verwijten. Ik stel mezelf amper doelen, doe gewoon mijn best om het maximale uit mezelf te halen".
"Dat ga ik straks als ik de draad weer heb opgepakt, weer doen. Ik ben en blijf een positief ingesteld iemand. Ik vind bovendien dat je, of je nu bij Ajax of het Nederlands elftal of ADO Den Haag speelt, er altijd naar moet streven om beter te worden".