Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 23-04-2022 09:56:00

Noaufal (7) tekent na chemokuren voor 1 dag bij ADO

Noaufal (7) wil profvoetballer worden. Gisteren was hij dat voor *e*en dag. Vanwege een kwaadaardige tumor heeft hij veel chemokuren moeten doorstaan. Nu was het tijd voor zijn grote droom.

tekst: Jan Bogaards

foto's: ADO in de Maatschappij en Make a Wish Foundation 

'Heeuj, ben jij onze nieuwe speelâh? Heb jij dan ook al een zaakwaarnemâh?' Bij de ingang van het trainingscomplex van ADO Den Haag staat een handjevol supporters als Noaufal Yajjou via de hekken naar binnen loopt. Verlegen knikt hij met zijn hoofd. Hij kon ook moeilijk nee zeggen: een uurtje eerder tekende hij immers een profcontract in de perskamer van de voetbalclub.

En nog een paar uur dáárvoor, begon het leven van een echte prof al voor de ernstig zieke Noaufal uit Gouda. Een grote limousine, mét zijn eigen naam erop, haalde hem hoogstpersoonlijk op uit Gouda om vervolgens naar Den Haag te rijden. Even geen ziekenhuisbezoek of radioactieve therapie, maar een zorgeloze dag in een voetbalstadion.

 

 

Neuroblastoom
Daar vertelt Mohammed, de vader van het ventje: "Er is vorig jaar neuroblastoom bij hem geconstateerd. We zijn nu een jaar en twee maanden verder met behandelen. De chemo is heel zwaar, heel slopend. Maar het is een bikkeltje. Tussendoor kwam Stichting Make-A-Wish bij ons over de vloer om Noaufel te vragen waar hij van droomde. Dat was een dag leven als voetballer."

En zo'n dag maakt ontzettend veel indruk. Net na zijn contractondertekening laat hij niet heel veel los tijdens de persconferentie in de perskamer. Maar zijn glimlach - in de kleedkamer, langs het veld en na het ontvangen van zijn eigen ADO-tenue - verraadt de geluksmomenten. Het grootst was die toen hij hoorde dat de limousine weer gestart werd. Op naar het trainingscomplex met de echte profs, een kwartier verderop.
 

Daar kijkt hij opnieuw zijn ogen uit: een mevrouw staat in grote pannen de lunch te maken, er zijn grote eetruimtes, een mega-televisie met PlayStation, dartborden, tafelvoetbaltafels, een fitnessruimte. Alle faciliteiten die horen bij het leven van een prof zijn aanwezig.
 

Hij mag zelfs een kijkje nemen langs het veld, waar al snel oud-Ajaxspeler Ricardo Kishna hem een handje komt geven. "Hoe gaat het, vriend?" Naoufal knikt opnieuw met zijn hoofd. Als de training voorbij, is komt Kishna hoogstpersoonlijk een trucje uitleggen, penalty's oefenen en tips geven. De boomlange doelman Hugo Wentges is er ook bij en heeft geen antwoord op de strakke schoten van Youssef, het neefje van Noaufal. De familie beleeft de dag van hun leven.

 

Ontroerend
"Het blijft elke keer ontroerend om erbij te kunnen zijn en een klein handje te helpen", zegt Menno Hagenmeijer, vrijwilliger bij Make-A-Wish. "We vervullen steeds meer wensen van kinderen tussen de 3 en 18 jaar. Wij vinden dat het leven van een ziek kind niet alleen over ziek zijn mag gaan. We proberen bij iedere wens te helpen: zo hebben we ooit het favoriete paard van een meisje laten overkomen uit Zweden. Dat dier moest ook nog eens door de gangen van het ziekenhuis om bij haar te komen."
 

Er volgen nog een aantal prachtige anekdotes. En ook vandaag, met Noaufal, gaat er opnieuw een wens in vervulling. Mohammed vertelt dat het langzaam maar zeker beter gaat met zijn zoontje.

"De uitslagen zijn heel goed. In december heeft hij nog een operatie ondergaan en daarbij hebben ze 95 procent van de tumor kunnen verwijderen", klinkt hij gelukkig, terwijl zijn kleine zoontje staat te genieten aan de zijlijn. Of hij nou ooit profvoetballer, monteur of vuilnisman wordt: voor de ouders maakt het helemaal niets uit. "Als hij maar gezond en gelukkig is. Dat is het allerbelangrijkste."