Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 15-04-2017 08:47:00

'Niemand noemde me Guus'

Guus Haak, *e*en van de grootste stylisten van het Nederlands voetbal, wordt maandag 80

Guus Haak: "Ik kwam altijd met een schone broek van het veld."

Zo stijlvol als Guus Haak maken ze ze niet meer. De man uit Transvaal voetbalde bij ADO, Feyenoord en Oranje op zo'n natuurlijke en beheerste manier dat je niet kon zien of hij rechts- of linksbenig was. Waar hij dat leerde? Tussen de kramen van de Haagse Markt.  Wie is de beste met wie u speelde? "Coen Moulijn. Die passeerbeweging buitenom, zo op souplesse, zo'n voortreffelijke timing. Werden rechtsbacks wanhopig van. Ook persoonlijk konden we het prima met elkaar vinden. We kenden elkaar van het militair elftal. Coen zat bij de landmacht in Steenwijk, ik bij de luchtmacht in Nijmegen. Sinds hij in 2011 is overleden, nemen mijn vrouw en ik Coens weduwe Adrie mee naar de thuiswedstrijden van Feyenoord. Die bezoek ik allemaal. Als het speelschema het toelaat, die van ADO Den Haag ook.''

 

Door Martin van Zaanen

Tussen uw Haagse medespelers zaten ook bijzondere exemplaren.
"Zó. Mick Clavan. Linkerbeen waar hij alles mee kon. Liep als een hinde, Mick. Bovenlichaam  helemaal stil, weet je wel. Zag je alleen die beentjes bewegen. Theo Timmermans, ook middenvelder, was beweeglijker. Niet alleen technisch, maar ook tactisch ijzersterk. Had je Carol Schuurman, midvoor. Zat qua stijl precies tussen die twee in. Kon in een vol strafschopgebied vijf man uitspelen.''

Wat in beschrijvingen over uw loopbaan steeds naar voren  komt:de stijlvolle manier waarop u voetbalde. Passend en trappend verbindingen leggen. Zo beheerst en natuurlijk dat moeilijk was te zien of u rechts-of linksbenig was.
"Ik kom uit de Wesselstraat, Transvaalkwartier. Op straat voetballen mocht niet, maar direct verderop lag aan de Herman Costerstraat de Haagse Markt. Drie dagen per week markt, rest van de week terrein leeg. Een goede voetballer is onder alle omstandigheden baas over de bal. Wij speelden met een bal van natte kranten en de binnenband van een fiets eromheen. Je snapt; zo'n ding sprong alle kanten op. Ook belangrijk: voor je de bal krijgt, de vervolgstap al weten - tactisch inzicht. Wanneer ze de markt weer aan het opbouwen waren, moest je tijdens het voetballen de hele tijd om je heen kijken of je niet tegen zo'n half afgebouwde kraam van de firma Post aan knalde. Zulke omstandigheden vormen je. Ook als back zette ik regelmatig medespelers vrij voor de keeper en kwam ik altijd met een schone broek van het veld. Vanaf mijn tiende speelde ik bij VCS, daar belandde ik op mijn zestiende in het eerste. Bekende namen waren Bep van Es, Jaap Kempes en Hans Kattenburg. VCS zat in het tweede gedeelte van het Zuiderpark. RVC was daar ook. Op mijn 19de ging ik naar buurman ADO. Daar bleef ik zeven jaar."

Voor de jongere lezers: vanaf 1954 was er betaald voetbal, maar de verdiensten waren niet zodanig dat de profs zich alleen daarmee bezighielden. Ook de meest beroemde hadden er een baan naast.
"Tot aan militaire dienst werkte ik  bij het Rundveestamboek. Ik kon goed rekenen, had na de MULO mijn Middenstands- en Boekhouddiploma's gehaald.Vervolgens dertien jaar boekhouder bij Drukkerij Wieringa, bekend van De Sportgids, het programmablad van ADO en Holland Sport. Toen ging ik aan de slag bij het GAK, wat nu de UWV is. Ben ik tot mijn pensioen gebleven.''

Bij ADO was in de eerste jaren Rinus Loof uw trainer. Daarna kreeg u te maken met de legendarische Oostenrijker Ernst Happel.
"Wereldster. Eerst als speler, toen als trainer. Veel van geleerd. Toen ik later zelf trainer werd, bleek ik ook een hoop van hem te hebben overgenomen.''

Hij verkocht u wel na een jaar.
"Happel schatte slim in dat ik als enige geld zou kunnen opbrengen. Schuurman, Clavan en Timmermans waren voor een grote transfer al te veel op leeftijd. Feyenoord betaalde 125.000 gulden voor me. Een recordbedrag. Daar kon Happel Jan Villerius, Kees Aarts, Lambert Maassen en Harry Heijnen voor kopen. En met ADO doorstoten naar de top."

Vanaf zomer 1969 was hij weer uw trainer, nu in Rotterdam. Een legendarisch seizoen, afgesloten met de winst - als eerste Nederlandse club - van de Europa Cup I. In de opmaat naar de met 2- 1 gewonnen finale tegen Celtic op 7 mei in Milaan had u bijna alle Europese wedstrijden gespeeld.Toch stond u ernaast.
"En dat moest ik dan ook nog van het bord lezen, hè! Maar ja, dat was altijd zo met Happel. Wel nog ingevallen, tweede helft verlenging, bij 1-1. Toen ik erachter kwam dat ik was gepasseerd, heb ik Happel wel even de waarheid verteld. In niet zulke nette bewoordingen. Zijn reactie? Hij gaf geen krimp. Zulke dingen gleden van hem af.''

Na dat seizoen nog een jaar Holland Sport, een seizoen de topamateurs van RVC en in de Haagse voetbalbond NLS. En toen op naar het trainerschap.

"Was ik bij NLS al deels mee begonnen, als speler-trainer. Hans Dorjee vroeg me of de amateurtak van DHC niks voor mij was. In 1973 was er een splitsing waarbij de betaalde tak Xerxes/DHC werd en de amateurs begonnen in de vierde klasse."

U bleef daar 17 jaar.
"Toch heb ik er maar één keer een contract getekend. Daarna was het elk voorjaar: 'Wat ben je van plan, Guus?' Dan zei ik: 'Mwah, ik wil wel door'. Deden we er nog een jaartje bij. We klommen helemaal op naar de nationale top.''

Tussen 1990 en 1997 trainde u DSO uit Zoetermeer. Toen nog een seizoen SVV/SMC. Wie is de beste speler die u onder uw hoede had?
"Dan moet ik er een aantal noemen. Wel allemaal DHC. Bram en Leo Rontberg, Hans de Ruiter, Sjef de Poorter en Regi Blinker."

Spelers van toen zeggen over u, orde en discipline.
"Niemand noemde me Guus, het was meneer Haak of trainer. Nog steeds als ik jongens van toen tegenkom, hoor ik 'Hé trainer.'Onvergetelijk waren het 3-2 verlies in de derde ronde van de KNVB- beker tegen Ajax en de kampioenschappen in 1983 en 1985. Wat nog meer is blijven hangen, is onze speelwijze. Achter elke bal zat een gedachte."