Meneer Wang is geen pinautomaat, helaas

Het lijkt er soms op dat ze bij ADO in Den Haag dachten dat ze met de Chinees Wang Hui niet alleen een nieuwe eigenaar hadden binnengehaald, maar ook een pinautomaat. Toets uw pincode in, kies een bedrag, neem uw pasje terug en haal het geld uit de gleuf.

tekst: John Kroon

 

 

 

Maar zo is het niet. Over de juiste code beschikt de ADO-directie al helemaal niet. Veel meer dan elke dag een paar keer via internet op de bankrekening nakijken of meneer Wang al zo vriendelijk was 1,9 miljoen euro, of een deel daarvan, over te maken zit er voor haar niet in. Het komt goed, zegt Wang weleens, er is nu eenmaal een cultuurverschil tussen China en Nederland, en het duurt even voordat geld de reis van Beijing naar Den Haag heeft afgelegd. Maar: ‘Wang, kom op met je ping’, zo werkt het niet. ADO moet dus maar hopen dat het gezegde ‘belofte maakt schuld’ ook tot het Chinese cultuurgoed behoort.

 

 

De realiteit is: Wang is gewoon de baas. Wat leidt tot het ene vreemde voorval na het andere. Zoals een persconferentie met ADO-directeur Jan Willem Wigt die zich beklaagde over de onzekerheid waarin die baas, die behalve grootaandeelhouder ook voorzitter is van de raad van commissarissen (rvc), de club klem houdt. Wigt werd bijgevallen door een andere commissaris, dus eerder een collega van Wang dan van de directeur. Dat was Ton Rutgrink, de man die in het dagelijks leven zorginstellingen saneert. Uit zijn mond viel in deze krant over weer een andere commissaris op te tekenen: „Laten we aannemen dat hij bestaat.” Dat betrof de onzichtbaar gebleven Chinees Hong Liu Jian, door Wang in de rvc geparachuteerd.

 

 

Zo is er sprake van een verwarrend rollenspel: wie houdt toezicht op wie? Wang Hui heeft nu zijn zoon Wang Terry naar Den Haag gestuurd. Om orde op zaken te stellen, waarbij het vast een vraag wordt: welke orde op welke zaken? Wangs collega Zheng Li (bij zijn bedrijf United Vansen Sport) moet fulltime bestuurder bij ADO worden. Dat klinkt als een club onder Chinese curatele. ADO is geen baas in eigen stadion.

 

 

Het brengt de herinnering boven aan het lot van de gerenommeerde Schotse voetbalclub Heart of Midlothian. In Edinburgh streek in 2004 de Russisch-Litouwse multimiljonair met de bijzondere naam Vladimir Romanov neer. Een man die ooit rijk werd door in de Sovjet-Unie illegaal plaatjes van de Beatles en anderen te verkopen. Hij benoemde na verloop van tijd zijn zoon tot voorzitter. De Romanovs ontsloegen de ene trainer na de andere, Vladimir beschuldigde af en toe scheidsrechters en andere clubs van corruptie, ging met zijn bedrijven failliet en trok Heart of Midlothian in zijn val mee. Hij liet de club in 2013 achter met een schuld van 25 miljoen pond. Het financiële wanbeleid leverde Heart in het seizoen 2013/2014 vijftien punten in mindering en degradatie op. Als de club niet door gulle supporters, verenigd in The Foundation Of Hearts, was overgenomen, was zij ten onder gegaan.

 

 

Ook Glasgow Rangers kan als schrikbeeld dienen. Een club die in handen kwam van Britse zakenlui die met belastingtrucs de fiscus trachtten te omzeilen, maar niet handig genoeg waren. Gevolg: Glasgow Rangers in 2012 failliet, alleen een doorstart als Rangers FC, met voor straf terugplaatsing naar de vierde divisie, bleek nog mogelijk.

 

 

Van dit soort voorbeelden, voetbalclubs als speelbal in handen van dubieuze zakenlui, zijn er meer. Of Wang Hui er zo een is, het is voor ADO te hopen van niet. De ervaringen tot nu toe beloven niet veel goeds. Maarten Fontein stapte al eerder als bestuurder bij ADO op, nadat Wang hem een bizar eisenpakket had gestuurd. Den Haag heeft zijn Chinatown, het is de vraag of het ADO-stadion, met die Japanse naam, daar al deel van is.