Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 06-10-1969 19:00:00

Mazzeltreffer voor ongeinspireerd ADO

Heynen was niet aanwezig in het Zuiderpark. Wenegrave;l zijn fans. Dat werd diep in de tweede helft van het slaapverwekkende treffen ADO-DWS plots een ieder duidelijk. In de gecandeerde yell: Henaacute;rrie, Harrie, proefde niet alleen de insider de ondertoon van verlangen naar weleer.

Naar betere tijden, naar die momenten dat een enthousiast ADO-publiek zich de handen stuk klapte wanneer de Limburger als een onstuimige wervelwind langs de kalklijn rushte en via granaatharde projectielen het nylon achter de vijandelijke keepers liet flitsen.

Want die hoogtepunten bleven gisteren achterwege. In een lange wervelende film voerden de acteurs van ADO en DWS een lusteloze, van vrijwel ieder spektakel en voetbalintelligentie gespeende show op. Jawel twee doelpunten 'vielen er tenslotte. Broederlijk gedeeld, ééntje voor DWS en ééntje voor ADO. Maar het kon . toch niet wegnemen dat het publiek zich bekocht veelde, teleurgesteld richting huis afdroop.

ADO-manager Eddie Hartman haalde na afloop dan ook de schouders op toen de verrichtingen van zijn ploeg ter sprake kwamen. "Ik heb er geen enkele verklaring voor", klonk het mat. ,Tussen het ADO dat verleden week van NAC won en dit ADO ligt minstens twee klassen verschil". En over de prestaties van het opnieuw teleurstellende Scandinavische duo Berg-Holmstrëm: "Ik vond Holmstrëm slecht, zeer slecht".


Niet tevreden
Ook al niet. tevreden toonde zich DWS' immer glunderende trainer Lesley Talbot. Resoluut stelde de Engelsman: "Met de halve winst kun je nooit tevreden zijn. Zeker niet tegen dit ADO. Weet je, toen wij die goal gemaakt hadden, dacht ik die zaak zit snor, wij winnen die match. Want laten we eerlijk zijn ADO stelde toch aanvallend helemaal niets voor. Daarom vind ik dat wij te weinig kregen met dat gelijke spel. Wij waren immers taktisch veel slimmer. Bovendien was het ADO-doelpunt een lucky shot, zonder meer een mazzelgoal". ADO-DWS was het slechtste duel dat de ploeg van het Zuiderpark deze competitie speelde. Dat kan zonder meer gesteld worden. Het onder trainer Jezek ingevoerde gegroepeerde voetbal had ook gisteren weer tot resultaat dat men veel aan de bal was, maar zoden aan de dijk zetten, nee dat deed het ook tegen DWS niet. Toegegeven er ontstonden enkele reële scoringskansen uit. Mogelijkheden voor Harald Berg en Niels Holmstrëm. Maar dat waren ook de momenten dat opnieuw kon worden vastgesteld dat dit Scandinavische duo niet de faam kan waar maken waarop het destijds is aangekocht: het op kille manier benutten van de kansen. De Noor Harald Berg liet zich tijdens de eerste helft op bijna naïve manier de bal ontnemen door Jan Jongbloed, toen hij alleen voor het Amsterdamse doel verscheen. En Niels Holmstrëm lepelde na rust wel akelig hard, maar toch met een verkeerd gevoel voor richting de bal minzaam in de grijpende armen van Jan Jongbloed.

Geslepen
ADO-DWS was de wedstrijd waarin DWS met veel minder mid-delen op slimme wijze vaak het spelbeeld bepaalde. Met vertraagd voetbal, met spelen op balbezit. Met de geslepen takticus Klaas Nuninga in de hoofdrol. Met een sterke, zeer sterke defensie ook, waarin Jos Dijkstra de wanhoop opwekte van al wat ADO was en waarin Jan Jongbloed aantoonde nog steeds méér dan een betrouwbaar doelman te zijn.

Het begin was overigens na wat schermutselingen voor ADO. Dick Advocaat, de enige Hagenaar die boven de middelmaat uit kwam werd via een ingooibal van Theo van de Burch in het spel betrokken. Langs Jongbloed, maar ook langs het doel vloog zijn harde inzet. Slechte schoten van René Pas en Niels Holmstrëm volgden erop, maar de eerste grote kans kwam toen toen Dick Adovacaat andermaal mee opgestoomd was bij een voorzet van Berg. Het keiharde schot dat doel trok vond echter geen genade in de ogen van arbiter Theo Boosten, om-dat deze hinderlijk buitenspel van Pas geconstateerd had.

Toen ook werd duidelijk dat het duo Nuninga-Seemann aan de andere kant veel moeilijkheden voor Aad Mansveld c.s. meebracht. Het rustsignaal werd vooraf gegaan door de reeds vermelde droomkans van Harald Berg. Maar zoals gezegd Jan Jongbloed reageerde zeer attent.


Hoger tempo
De tweede helft begon met een zwak moment van de DWS-defensie. Een ver schot van Theo van de Burch werd door iedereen gemist, ook door Jongbloed. De paal stond een ADO-treffer echter op de val-reep in de weg. De Hagenaars wer-den er door gesterkt en vielen in een iets hoger tempo aan. Adovacaat zag zijn keiharde schot evenwel door Jongbloed tot corner omgebogen en Holmstrihn gaf de bal bij een dot van een kans vriendelijk terug aan Jongbloed. Ja en zoals het zo vaak gaat, de defensief ingestelde ploeg maakte daarna een doelpunt. Een slimme pass van Nuninga op de Fin Seeman. Een zeer beheerste voetbeweging en Ton Thie was geslagen.

Het offensief van ADO stelde daarna niet veel meer voor dan een flauw walmend strovuurtje. Het zou dan ook, zo redeneerde een ieder wel helemaal doven. Dat was ook zo, maar ADO distilleerde er toch nog een doelpunt uit. Piet de Zoete mocht van ver een vrije trap, nemen. De tamme roller zou zeker een prooi voor Jongbloed zijn geworden. Joop Jochems raakte de bal echter onno-dig aan, waardoor Berg plotseling de kans van zijn leven kreeg. Via de vuisten van de te ver voor zijn doel staande Jan Jongbloed kwam ADO daardoor toch nog naast DWS

"Iedere wedstrijd gaat om twee punten" zei Henk Solleveld later. "Daarom ben ik niet tevreden. Want tegen dit ADO zat de volle winst er voor ons     dubbel en dwars in . .."