Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 22-12-2010 19:18:00

Maillots zijn voor watjes

Weg met maillots! Weg met handschoenen! Weg met sjaaltjes! Weg met mode! Ik wil voetbal zien.

Door Thijs Zonneveld

Zaterdagavond, ADO Den Haag – Willem II. Opkomst van de spelers. Ik wreef in mijn ogen. Keek nog een keer. Ik vloekte. Het was echt waar. Lex Immers – een voetballende hooligan uit een Haagse achterbuurt met een ooievaartatoeage op zijn rug – droeg een maillot.

Een zwarte. Van wol. Zo eentje die omaatjes optrekken tot halverwege hun middel voordat ze met hun rollator door de sneeuw naar de bingo in het wijkcentrum om de hoek schuifelen.

 

Pantymerk

Lex Immers was niet de enige die het afgelopen weekend met een maillot voetbalde. De maillotvoetballers waren overal. Het lijkt wel of het elk jaar erger wordt. Ooit was Romario de enige speler in de eredivisie die een maillot droeg.

De rest wist niet eens wat het was. Voetballen deed je met blote benen en blote armen. Als je het koud kreeg, dan rende je gewoon een beetje harder. Tegenwoordig praten voetballers met elkaar in de kleedkamer over het beste pantymerk.

 

Modieuze ballast

De maillot heeft de deur opengezet voor nog meer modieuze ballast. Zodra de temperatuur onder de twintig graden zakt, verschijnen er ineens allerlei wintersportattributen op het veld. Handschoenen, colletjes, shirts met lange mouwen. Dat is namelijk hip.

De nieuwe collectie wintermode van dit jaar: nekwarmers. De sjaaltjes zijn geïntroduceerd door een stel Spanjaarden, Italianen of Portugezen (ik verdenk Cristiano Ronaldo), nu draagt heel Europa ze – van AC Milan-vedetten Robinho & Ronaldinho tot NAC-verdediger Milano Koenders en het halve team van Vitesse.

 

'Geen watjes'

Manchester United-coach Alex Ferguson verbood zijn spelers vorige week nekverwarmers te dragen tijdens wedstrijden met de woorden: ‘Wij zijn geen watjes.’ Zo is het. Voor je het weet lopen voetballers rond met gevoerde mutsen, bontlaarzen en kekke kniestukken van een Frans modehuis met een moeilijke naam. Aan slidings doen ze niet meer omdat hun nieuwe legging daar vies van wordt.

Dat een in Nederland verzeilde Braziliaan, Ghanees of Ivoriaan iets warms draagt – vooruit, daar kan ik nog inkomen. Maar van Balazs Dzsudzsak (in Hongarije is het nu min 15), Ola Toivonen (Zweden: -22) of Marcus Pedersen (Noorwegen: -30) kun je moeilijk zeggen dat ze naar nek- en beenwarmers grijpen omdat ze verrast worden door de Nederlandse winter. Dat heeft niks met kou te maken, maar alles met meeloopmode.

 

Ouderwets

Ik zal vast ouderwets en hypocriet (ik zit op de tribune met drie maillots over elkaar heen aan) zijn, maar ik wil niet naar een winterwonderland-catwalk op een grasveld kijken. En ook niet naar spelers die hun sjaaltje herschikken voordat ze een corner nemen. En al helemaal niet naar maillotwatjes die in de middencirkel een opkruipende panty uit hun bilnaad staan te trekken. Weg met dat gemiep. Ik wil voetbal zien.

Lex Immers in een maillot was de druppel. Hij sleurde niet zoals hij normaal sleurt, hij tackelde niet zoals hij normaal tackelt, hij raakte geen knikker. Het klopte gewoon niet: Haagse Lexie in een wollen panty, dat is Jaap Stam die een poedeltje uitlaat. Dat is Winston Bogarde op een borduurcursus. Dat is John de Wolf met krulspelden in.

Uit die maillot, Lex. En als je ooievaar kippenvel krijgt, dan ren je nog maar een beetje harder.