Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 19-11-2011 18:32:00

Levensgenieter Jeffrey Rutten op dreef bij GDA

Na een hersenvliesontsteking in 2003 kan Jeffrey Rutten het levensgeluk nog beter naar waarde schatten.

De 34-jarige Hagenaar heeft al een rijk (voetbal)leven achter zich. "Precies op het moment dat ik de stap wilde maken, scheurde mijn kruisband. Toch heb ik niks te klagen gehad."

 

door Peter Alleblas

 

In café/restaurant de Zwarte Ruiter in hartje Den Haag helt de rijzige gestalte van Jeffrey Rutten opeens een stukje naar voren. "Ik ben best nog fit. Alleen, het herstel duurt wat langer. Het piept en het kraakt allemaal een beetje." Hoewel de herfst van zijn carriere zich al even heeft ingezet, heeft Jeffrey Rutten nauwelijks ingeboet aan zijn specifieke kwaliteiten. Nog steeds is het net alsof er iets bijzonders staat te gebeuren wanneer hij, als vast aanspeelpunt, in balbezit is.

 

Na tien wedstrijden prijken vijf goals en verschillende assists achter zijn naam bij eersteklasser GDA. "Elk seizoen heb ik er twaalf, dertien gemaakt. Toch ben ik meer iemand van de pass en van het inzicht dan een afmaker. Ik kan eigenljk meer genieten van een mooie pass dan van een doelpunt." Lachend: "Dan klopt er iets niet, he?"

 

Er klopte vaak juist wel iets in het leven van Jeffrey Rutten, gewoon, omdat dingen nu eenmaal op zijn pad kwamen en hij het geluk als het ware met zich meedroeg. Zoals in het eerste jaar bij ADO Den Haag waar hij als jonge spits in de eerste divisie leek door te breken. "Ik speelde vijftien wedstrijden, maar in mijn tweede seizoen heel weinig. Er was veel concurrentie en het moet toch ook meezitten allemaal."

 

Buiten de lijnen was het leven een groot feest, niet in de laatste plaats omdat hij in het gezelschap verkeerde van de Amsterdamse aanvaller Michel Groenteman. "We moesten een keer ons gezicht laten zien bij de businessclub. Droeg Michel een pet met een wietplant daarop. We gingen altijd uit, ook die keer dat we de dag erna een etentje hadden met onder andere de voorzitter van ADO. Michel sliep bij me in Den Haag, maar we werden natuurlijk nooit op tijd wakker. Lag er weer een boete van 250 gulden. Michel moest ook een keer zonodig tussen twee trainingen door zijn hond uitlaten in Amsterdam. Moest ik mee. Reed-ie effe heen en weer. Hond uitgelaten, om tien voor half drie weg uit Amsterdam, file bij Rijswijk, Michel over de vluchtstrook, maar wel om drie uur in het Zuiderpark.

 

Bij de amateurs van ADO, halverwege jaren negentig, speelde hij in een roemrijk elftal met spelers als Raymond Rijntjes, Carlos Roeleveld en Bert Dusbaba ("Kwam Bert tien minuten voor de wedstrijd aan, overhemd binnenstebuiten, en een zonnebril op bij min vier"). "We gingen op donderdag stappen, maar ook vrijdag. John van Kuijeren (nu technisch directeur van Haaglandia/Sir Winston, red.) was teammanager. 'Als je niet meegaat vanavond, speel je zondag niet', zei hij."

 

Het profavontuur bij ADO duurde twee seizoenen, dat bij Berchem Sport twee maanden. Omdat hij al overschrijving had aangevraagd van Scheveningen naar Tonegido, verbood de FIFA hem uit te komen voor de Belgische club. Juist op het moment dat hij hoopte alsnog de grote stap te maken, raakte hij zwaar geblesseerd. In 2003 volgde een bijna fatale kruisbandoperatie. "Ik kreeg een ruggeprik, maar dat bleek allemaal niet goed ontsmet te zijn. Na de knieoperatie kreeg ik een hersenvliesoperatie en raakt ik in een psychose. Dat ik zo fit en sterk was is mijn geluk geweest, zei de arts. Omdat ik mijn been niet helemaal kon strekken ben ik drie keer geopereerd. Kostte me 2,5 jaar.

 

Zijn levensmotto is onveranderd gebleven. Om de paar jaar zoekt hij naar een nieuwe uitdaging. Die heeft hij als voetballer deze keer gevonden bij GDA, na Escher Boys EOC (Escher Boys Oranje Blauw Combinatie), VIOS, RVC, ADO Scheveningen, Berchem Sport, Tonegido, Haaglandia en VUC. Een keur aan baantjes heeft hij in de loop der jaren gehad, van medewerker in een kledingzaak ('bij Credo in de stad, kwam ik met een heel dure jas bij Scheveningen, hingen ze 'm in het scorebord') en een viskwekerij tot model op de catwalk ('Mijn hoofd hing in heel Berlijn'). Nu is hij zelfstandig ondernemer in de installatietechniek. Rutten, opgegroeid in de Schilderswijk, woonachtig in Loosduinen ('Ik zou wel eens naar het buitenland willen, Italië bijvoorbeeld') pokert graag op internet ('Een mentaal spelletje') en kijkt weinig tv ('wel the Voice of Holland').

 

Een rijk gevuld voetbalboek markeert zijn loopbaan. "Ik speelde eens met ADO tegen FC Dordrecht. Miste ik een heel grote kans. Als dat nou een doelpunt was geweest, wat dan? Vaak wordt iets op details beslist. Destijds zei Willem van Hanegem een keer op tv dat PSV niet echt een goede spits had. Hij had bij ADO iemand zien lopen. "Maar ja, het moet allemaal net samenvallen. Toch heb ik niks te klagen gehad. Mooie momenten zeggen me uiteindelijk toch meer dan bekers en schalen."