Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 01-08-1977 15:04:00

Leo de Caluwe accepteert geen salarisverlaging

Bedrijfsvereniging voor dilemma

door Matty Verkamman

Normaal gesproken had hij toen niet meer gespeeld, Leo de Caluwé. De voetbaljaargang 1975-76 liep op zijn eind en zijn club, FC Den Haag, stond veilig en matig in het midden. Hij was al een tijdje geblesseerd en verlangde eigenlijk naar het competitie-einde. Maar ja, hoe gaat dat? Trainer Boskov had op dat moment met meer geblesseerde spelers te maken en omdat juist de wedstrijd tegen Feyenoord op het programma stond, werd er toch weer een beroep op De Caluwé gedaan. Het zou nog wel gaan, voor die ene keer. Het ging dus niet, zo bleek. Leo de Caluwé, sinds jaren een modale voetbalwerknemer die vaak speelde maar toch zelden een vaste plaats had (Boskov over hem: "Altijd goede inzet, nooit iets op aan te merken"), forceerde zich. Het gevolg: een hoop blessure-ellende aan de liezen. De kwestie werd slepend. Zo slepend zelfs, dat hij in het voorbije voetbaljaar maar zo'n vijftien wedstrijden kon meespelen. Min of meer bulten zijn schuld was Leo de Caluwé dus niet zo waardevol voor FC Den Haag in het seizoen 1976-77. Dat gevoegd bij zijn leeftijd (28 jaar), deed de Haagse regenten onlangs besluiten om zijn nieuwe contract "aan te passen". Anders gezegd: een verlaging van zo'n dertig procent op het toch al niet buitensporig hoge salaris (all-in zeker niet boven de dertig mille). Zo gaat dat in de betaalde voetballerij en heus niet alleen bij FC Den Haag.

Nu dreigde Leo de Caluwé door deze gang van zaken niet onmiddellijk tot het bestaansminimum af te zakken. Enige tijd geleden startte hij aan de statige Laan van Meerdervoort een grafisch ontwerpbureau, waarin hij best een aardige boterham zal verdienen. Maar toch wenste hij geen genoegen te nemen met dat flink aangetaste voetballoon. En niet eens zo zeer vanwege het geld, maar eerder uit principe. Waar dan nog bij kwam, dat hij de koele houding van FC Den Haags manager Fred van Hal nogal stuitend vond. Leo de Caluwé: "Goed, Ik speelde betaald voetbal, kreeg er geld voor. Maar al wel sinds 1 juni 1967 in Den Haag. Door die blessure, de eerste pas, heb ik een ronduit ongelukkig seizoen gehad. Dan krijg je zo'n nieuw contract, waar vervolgens met Van Hal totaal niet meer over te praten valt. Het zal wel waar zijn, dat de financiële positie van FC Den Haag niet best is, maar Ik kan zo'n verlaging toch onmogelijk accepteren. Ook al niet, omdat er van mij wel een zelfde arbeidsinspanning wordt verlangd."

De Caluwé zegt het niet met zo veel woorden, maar die zogenaamd wankele positie van FC Den Haag neemt hij toch met een korreltje zout. En niet geheel ten onrechte. Want waar er werkelijk sloten geld met de contracten (en handgelden) van Mansveld, Van Leeuwen, Schoenmaker en Hoekema waren gemoeid, struikelt men nu ten aanzien van de "tweede garnituur" over betrekkelijk geringe bedragen. De Caluwé: "Voor mij was er sowieso niets mogelijk, maar gelijktertijd kon Ko Stout bij FC Den Haag wel 65.000 gulden gaan verdienen."

Ook Rob Ouwehand en Leen Swanenburg kregen een aanzienlijk verlaagd contract voorgelegd. Voor Ouwehand werkte de tijd voordelig. Opgescheept met levensgrote problemen in de achterhoede na de recente 6-1 nederlaag tegen het Belgische Lierse SK - terwijl men het tijdens de eerste competitiewedstrijd tegen Feyenoord ook nog zonder defensief sterke spelers als Slmon van Vliet en Roger Albertsen, beiden geschorst, zal moeten doen — werd FC Den Haag bijna gedwongen om de all-round verdediger Ouwehand alsnog te contracteren. Tegen aanmerkelijk gunstiger voorwaarden (voor Ouwehand tenminste) natuurlijk. Swanenburg geniet inmiddels een WW-ultkerlng, die met tachtig procent van zijn laatste salaris, ruim boven het hem door FC Den Haag geboden bedrag ligt. Overigens wees Swanenburg inmiddels wel een aanbieding van het Oostenrijkse Wacker Innsbruck van de hand, terwijl ook FC Groningen nog belangstelling voor hem heeft.

Leo de Caluwé heeft daarentegen geen WW-ultkering, maar meldde zich via het gewestelijke arbeidsbureau bij de bedrijfsvereniging voor gezondheid, geestelijke en maatschappelijke belangen. Bij die bedrijfsvereniging zijn de betaalde voetballers ondergebracht. Hij  vertelt: "Ik hoop daar in aanmerking voor een aanvullende, zogenaamde suppletie-uitkering aanvulling dus tot het aanvullen van het bedrag van mijn oude  contract. De mogelijkheden worden momenteel nog bekeken en ik heb daarvan nog geen uitslag. Ook heb ik in de richting van initiatieven gedachht. Aangepaste trainingtijden bijvoorbeeld. Dat zou mijn zaak ook ten goed komen.

FC Den Haags voormalige manager Eddy Hartmann, die momenteel weer administratieve werkzaamheden voor de fusieclub verricht, weet van De Caluwe gerechtelijkke stap naar de bedrijfsvereniging. Hij zegt echter "Wanneer hij voor zo'n suppletieregeling in aanmerking wil komen, dan zal hij toch eerst zijn nieuwe contract moeten tekenen, denk ik."


Wanneer De Caluwé inderdaad de door hem gevraagde uitkering krijgt, dan is er meteen sprake van een juridisch precendent. Er is weinig fantasie voor nodig om te veronderstellen, dat clus  in de nabije toekomst wel meer tot "aangepaste contracten" zullen besluiten al dan niet "in overleg" met de speler. De Caluw;e  beseft dat en zegt dan ook: "In dat geval zou er een boot worden los gegooid, In feite zou er spraken zijn van een verkapte subsidie aan het betaalde voetbal.


Dat zal de in Zeist gevestigde bedrijfsvereniging ook inzien. De kansen op aanvulling van verlaagde inkomsten llijken dan ook niet al te groot. Desondanks is er vanuit Zeist nog niet negatief gereageerd op De Caluwé's  verzoek. Terwijl de Haagse verdediger in eerste instantie zo'n tien dagen op de uitslag zou moeten wachten, sleept de zaak zich nu al ruim een maand voort. De kwestie schijnt op het hoogste niveau, door directeur Hoonhout te worden bestudeerd. De directeur van de betreffende bedrijfsvereniging is al enige tijd niet voor commentaar bereikbaar

Een voorlichtings ambtenaar verwoordde onlangs evenwel de onzekerheid heid die er ln deze zaak bestaat, toen hij zei "er is geen enkele jurisprudentie over contractweigering dus zal ieder geval apart worden bekeken of De Caluwé in aanmerking komt voor een aanvullend uitkering of niet."

Waarbij hij trouwense een pikante neven-opmerking maakte: "Waarom bewandelen de voetbalclubs niet dezelfde weg als andere bedrijven, die tijdelijk in financiële moeilijkheden verkeren, door arbeidstijdverkorting aan te vragen?"