Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 14-02-1987 23:15:00

Lange neus naar critici

Tsheu la Ling heeft weer zin in voetballen

Een meeloper is hij nimmer geweest. De weg van de minste weerstand heeft hem nooit zo getrokken.

tekst Dick van Gangelen

 

Tscheu la Ling deed bijna altijd precies waar hij op dat moment zin in had: „Ik wil geen concessies doen. Andere mensen en mezelf, in de spiegel, steeds recht in de ogen kunnen kijken. Er wordt al genoeg gekonkeld in de voetballerij”. Die levenswijze hangt hij nog steeds aan. Vandaar zijn terugkeer In het betaalde voetbal, bij FC Den Haag, de club die hem als jochie van zestien ooit zijn eerste profcontractje aanbood. Overigens kort nadat het toen al wispelturige talent overschrijving had aangevraagd naar de plaatselijke amateurs van Texas-DHB. De aanpak van jeugdtrainer Rob Baan zinde hem namelijk niet: „Als Ik de bal eenmaal had, dan gaf ik ’m pas weer af nadat ik al m’n tegenstanders voorbij was gegaan. Het maken van doelpunten interesseerde me niet zo, maar mensen passeren... Dat ging Baan op een gegeven moment zó de keel uithangen, dat ik, als enige, in partijtjes de bal maar één keer mocht aanraken. Dat begreep ik niet. De lol was eraf en ik wilde weg”.

STRAND
Op het sindsdien drastisch veranderde Zuiderpark loopt hij sinds een maand de benen uit zijn lijf. Onder omstandigheden, die allesbehalve de zijne waren. Ling immers was altijd een mooi weer-voetballer, die pas op temperatuur kwam als de thermometer daar het sein toe gaf en als de velden egaal en groen waren. Dus trof hij het niet met de voorbereiding op zijn verrassende rentree. „Normaal gesproken was ik bij vorst nooit vooruit te branden”, erkent de 31-jarige Hagenaar. „Maar nu heb ik in die periode met het tweede meegetraind, terwijl de selectie lekker op toernee In het warme Maleisië was. En ik heb voor mezelf op het strand gelopen met zo’n verzwaard vest van 15 kilo om m’n nek. Ik ben inmiddels van 89 op 80 kilo gekomen. Je kan m’n buikspieren weer zien. Ik moest ook wel, want als ik nu niet begonnen was, dan was ik nooit meer begonnen”.

UITDAGING
Ling voetbalt dus weer. Naast de beslommeringen, die zijn zaak in met kurk opgesierde textiel hem opleveren. Als belangrijkste reden voor de hervatting van zijn sportieve activiteiten geeft hij in eerste instantie en breed grijnzend ’het geld' op. Om te vervolgen: „Nee, het belangrijkste is dat ik weer zin in voetballen heb. Ik doe het zuiver voor het spelletje, daar kan ik niet buiten. Die centen komen er wel bij, maar het gaat er toch vooral om dat ik gevoelsmatig ergens mee bezig moet zijn. Dat ik me erbij betrokken voel, er volledig achter sta. Alleen met die wetenschap kan ik de uitdaging aan, na negen maanden stilstand”. Er zit echter meer achter zijn comeback, die de Haagse FC al sinds het begin van het seizoen begeerde. Nadat hij zijn zaak op poten had gezet („Ik heb nu mensen in dienst, die ervoor zorgen dat ik met een gerust hart naar de trainingen kan gaan. Ik hoef niet steeds te denken: gaat het wel goed?”), zinde hij ook op sportieve wraak na een mislukt jaar bij Feyenoord.

 

ALLES MISLUKT

„Ik heb nog wat recht te zetten”, geeft hij onomwonden toe. „Nadat ik met veel poeha bij Feyenoord was binnengehaald, is daar, vooral door blessures, zo ongeveer alles mislukt. Maar voor het zo ver was, werd ik al afgeschreven door de topcoach, wiens komst toen al werd aangekondigd. Ik voelde me als een piepeltje behandeld, toen hij meteen maar zei dat die en die weg moesten. Door die opmerkingen voelde ik me op m'n ziel getrapt. Ik heb een bepaalde trots. In het profvoetbal heb ik toch een weg afgelegd, waarop weinigen me zouden kunnen volgen. Nonchalance en gemakzucht overheersten soms wel eens bij mij, maar dat eergevoel had ik toch ook. En ik heb het nog steeds”. Dus zocht hij een nieuwe uitdaging, nadat zijn eerste stappen in de textiel (met kurk) geslaagd waren. „Je moet maar op het idee komen. De mensen keken er in eerste instantie gek tegenaan, maar ik wil ervoor zorgen dat kurk net zoveel erkenning krijgt

als leer. Ik ben toch weer met iets nieuws gekomen en daar vind ik m’n plezier in. Het geld ligt in feite voor het oprapen, maar je moet het willen. Je kan overuren maken, vijf uur per nacht slapen en geen gulden uitgeven. Of desnoods tien vrouwen in een huisje zetten. Maar dat is zo gewoon, dat hebben anderen al zo vaak gedaan. Ik wilde iets anders. En als dat dan lukt, heb je een lekker gevoel. Zelfrespect”.

NOG EEN KEER
Dat heeft hij ook als voetballer nog altijd, maar hij wil het door de buitenwereld nog één keer bevestigd zien. Zoals dat ooit gebeurde bij Panathinaikos, zijn Griekse werkgever na Ajax, waar hij de Poolse trainer Gmoch in een rechtstreeks gevecht aftroefde. „In die periode trainde ik als een beest”, weet hij nog precies. „Ik lag elke avond om half tien in bed en ging er elke morgen om zeven uur, want dan trainden we, vol tegenaan. Ik was zó sterk dat ik de bal nooit meer afgaf, ook al stond hij langs de kant ”kill him, kill him” te schreeuwen. Toch weer dat eergevoel. Als ik dat niet meer heb, dan is het voor mij niet interessant meer”. Het moet zo snel mogelijk opnieuw gestreeld worden. Voetballen, hij kan het nog altijd, zo weet Ling zeker. „Ook al ben je 80, een tegenstander uitspelen, dat verleer je niet. Het gaat nu vooral om de conditie en de scherpte. Wat dat betreft neem ik alle risico’s. Dat heb ik ook tegen Stoop gezegd: ik hoef nog geen contract, ik ga weer trainen en als ik na twee dagen door m’n hoeven ga, dan is het afgelopen. En als het goed gaat, dan hoor ik wel wanneer ik kan tekenen”.

ERGEREN

Dat moment is al gekomen, maar helemaal zeker van zichzelf is Tscheu la nog niet. Althans op korte termijn: „Jammer dat de wedstrijden tegen Ajax en Feyenoord al zo snel op het programma staan. Al zal ik er alles aan doen om zo vlug mogelijk de sterren van de hemel te spelen. Want al ben ik dan niet bij iedere club met bazuingeschal vertrokken, ik heb toch overal supporters achtergelaten die voor me op de banken hebben gestaan”. Ook in Haagse dienst moet dat kunnen lukken. Al weet de 14voudige international dat er talloze liefhebbers zijn die hem liever vandaag dan morgen languit zien gaan. „Tegen die mensen hoop ik binnen een paar maanden een lange neus te kunnen trekken”, kent hij zonder arrogantie de uitdaging. „Zal je zien dat zij, die nu het hardste schreeuwen dat ik er niets van kan, dan het eerste roepen: ik heb het altijd wel gezegd... Ik weet ook zeker dat ik een hoop mensen er een plezier mee doe door weer te gaan spelen. Kunnen ze zich. tenminste weer eens lekker ergeren..”

MOOI LEVEN

Ling is weer de oude. De begaafde voetballer, die zich door niets of niemand de les laat lezen. Die leeft en speelt zoals het hem uitkomt: „Je leven bestaat uit periodes en als je nou in iedere periode doet waar je zin in hebt, dan heb je een mooi leven. Als ik dat nog twintig jaar kan doen, dan kan ik er tevreden uitstappen”