Bron van dit artikel
Datum plaatsing: 27-09-2008 14:10:00
Laatbloeier Ahmed Ammi wil genieten
Door QASIM HAKIM
VENLO - Het trapveldje gelegen aan de Sparrenstraat in Venlo-West is altijd druk bezet. Voetballende kinderen getooid in shirts van Chelsea, Manchester United, Real Madrid, Barcelona en ook de plaatselijke trots VVV-Venlo dromen er van een bestaan als profvoetballer.
Aan de overzijde woont de familie Ammi. Een Marokkaans gezin met zeven kinderen. Tegenwoordig hebben de Ammi’s uitzicht op een kleine voetbalarena waar de stenen ondergrond afgemaakt met ijzeren doelen en zelfs een vangnet van staal meer weg heeft van een Cruijff Court. Toen hun kleine Ahmed er zijn kunsten op vertoonde was het niet meer dan een vertrapt grasveld waar ook de honden uit de buurt nog hun behoeftes deden. Drie gammele houten palen aan weerszijden fungeerden als doeltjes. Maar Ahmed had er de tijd van zijn leven. Dag in dag uit hetzelfde scenario. Na schooltijd snelde hij huiswaarts om zich bij zijn maatjes op de grasplak te melden en vervolgens tot in de late uurtjes menig robbertje uit te vechten om de baas over het leer te zijn.
Een kilometer verderop huist de plaatselijke voetbalvereniging SV Blerick. Pas op het moment dat zijn maatjes besloten om zich aan te melden bij de voetbalclub dacht de dan twaalfjarige Ahmed er ook over na om nu eens op een gestroomlijnde grasmat en echte doelen met netten ook echte wedstrijden te gaan spelen. "Als klein jochie had ik nooit de intentie om profvoetballer te worden. Ik vond het prachtig om met mijn vriendjes uit de buurt te gaan voetballen iedere dag. Meer niet. O ja, ik speelde ook nog in het schoolteam. Dat was ook tof." Het tekent de pure liefde die Ammi al op jonge leeftijd had voor het populairste spelletje op aarde en nog altijd koestert.
Ammi was geen natuurtalent. Hij moest dan ook in de C3 van SVB beginnen en mocht het een jaar later een trapje hoger te proberen. "Ik speelde in de C2 en mocht af en toe met de C1 meedoen. Als B-junior kwam ik als eerstejaars in de B2 te spelen." Vanaf dat moment ging het echter vliegensvlug met de ontwikkeling van de voetballer Ahmed Ammi. Iedere wedstrijd stak hij boven zijn leeftijdsgenoten uit en de selectie voor de B1 een jaar later was dan ook voor niemand meer een verrassing. Weer een seizoen later, als speler van de A1, kwam het besef bij Ammi dat hij het wel eens verder zou kunnen schoppen dan de plaatselijke SV. "Ik las altijd de wedstrijdverslagen van VVV-Venlo in de krant. Toen ik zag dat een 18-jarige jongen uit de buurt zijn debuut had gemaakt voor VVV-Venlo dacht ik: Waarom ik niet?"
De gretige Ammi trainde als een bezetene, speelde iedere wedstrijd op de top van zijn kunnen en debuteerde als zestienjarige in de hoofdmacht om een jaar later definitief tot het eerste elftal van de tweedeklasser amateurs te behoren. VVV-Venlo klopte kort daarna op de deur en Ammi’s wens werd werkelijkheid. "Ik mocht een aantal testwedstrijden gaan spelen. Na één wedstrijd kreeg ik al een contract aangeboden en werd ik toegevoegd aan het eerste elftal." Ammi toont een glimlach van oor tot oor als hij terugdenkt aan dit voor hem heugelijke moment.
Ook bij de profs wist Ammi een onuitwisbare indruk achter te laten en veroverde hij al snel een basisplaats als rechtsback bij de Koelclub. In totaal speelde hij zes seizoenen voor de huidige nummer twee van de Jupiler League. Zijn sportieve hoogtepunt beleefde hij in 2007: Onder leiding van trainer André Wetzel promoveerde Ammi met VVV naar de eredivisie om vervolgens naar NAC Breda te vertrekken. "Een mooier afscheid kon ik me niet bedenken. Ik heb een geweldige tijd gehad bij VVV. Het voelt als mijn tweede thuis en ik ben er zeker van dat ik mijn carrière als profvoetballer ook ga afsluiten in Venlo.’’
Maar voordat de 27-jarige Marokkaan terug naar ‘huis’ gaat moeten er nog een aantal andere doelen verwezenlijkt worden. "Ik wil slagen in de eredivisie en het is natuurlijk ook een droom voor mij om ooit voor het nationale team van Marokko te spelen. Jammer genoeg heb ik nog nooit een uitnodiging gehad van de Marokkaanse voetbalbond." Wellicht zal Ammi eerst moeten aantonen dat hij een eredivisiewaardige speler is. Na de promotie met VVV vertrok de Limburger dus naar Breda waar hij een driejarig contract had ondertekend. Ammi hield het echter na één seizoen al voor gezien. Een periode waar Ammi dan ook met gemengde gevoelens op terugkijkt. "Ik speelde lang niet altijd in de basis. Op mijn leeftijd wil je gewoon iedere week starten. Dat is een hele andere situatie dan wanneer je als achttienjarige nieuw bent binnen een spelersgroep. Ik had natuurlijk wel ervaren concurrenten voor me, maar als ik speelde dan deed ik het voor mijn gevoel gewoon goed."
Zo wist Ammi uiteindelijk nog 32 wedstrijden te spelen waarin de rechtervleugelverdediger driemaal trefzeker was, waaronder twee keer tegen Ajax. Met een schot van twintig meter liet hij tijdens de uitwedstrijd in Amsterdam ArenA (1-3 zege) doelman Maarten Stekelenburg kansloos en tijdens het kwartfinaleduel in de KNVB-beker met de Amsterdammers in Breda was Ammi verantwoordelijk voor de 2-1 die de bekerwedstrijd deed kantelen. Al met al niet onaardig voor een debutant in de eredivisie. "Ik voelde me niet happy in Breda, omdat coach Ernie Brandts toch altijd terugviel op bepaalde spelers waardoor ik uiteindelijk weer op de bank plaats moest nemen."
Tijdens de wedstrijden om de Intertoto Cup tegen Rosenborg BK kreeg Ammi van de kersverse coach Robert Maaskant wel het vertrouwen. Toch koos hij uiteindelijk ervoor om te vertrekken. "Ik heb nog wel een gesprek gehad met Maaskant. Hij wilde me graag houden, maar ik had het gevoel dat ik niet zijn eerste keus was. Ik wil niet heen en weer pendelen tussen de reservebank en het basiselftal. Ik wil kunnen genieten. En dat kan alleen op het veld."
Na het vertrek van Daryl Janmaat naar SC Heerenveen was ADO-trainer André Wetzel op zoek naar een geschikte vervanger en zijn oog viel al snel op zijn voormalige pupil. Voor Ammi kwam de interesse als een geschenk uit de hemel. "Ik was er snel uit met ADO Den Haag. NAC wilde me in eerste instantie niet laten gaan. Maar NAC had mij transfervrij overgenomen om me vervolgens voor een leuk bedrag weer te verkopen. Het was een kwestie van tijd." Betekent het vertrek naar de Hofstad een stap terug? "Nee, dat vind ik niet. Ik speel iedere week op het hoogste niveau. ADO is een grote club met ambities die hetzelfde kan bereiken als NAC Breda. Natuurlijk is NAC als BVO verder, maar wij komen eraan.’’
De start was in ieder geval uitstekend te noemen. Met Ammi rechts in de verdediging wist de promovendus Sparta en AZ te verslaan en was de club sinds 37 jaar weer voor even koploper. Oude tijden herleven. Voor Ammi zelf is deze periode er echter één van flink afzien. Zoals bijna alle islamitische topsporters neemt hij deel aan de ramadan. "Tot nu moet ik zeggen dat het me redelijk goed afgaat. Tegen AZ had ik wel last van kramp. Je komt gewoon kracht te kort, maar tegelijkertijd moet je maximaal kunnen presteren. Ik sta ’s morgens om half vijf op om te eten en rond vijf uur ga ik weer slapen tot een uur of acht. We moeten om kwart voor negen op de club aanwezig zijn."
"Karim Soltani, Ekrem Kahya en ik hebben echter met de coach afgesproken dat we alleen ’s morgens hoeven te trainen. Ik ga dan ’s middags meestal slapen en wachten tot het zonsondergang is. Wetzel heeft respect voor onze geloofsovertuiging, maar hij heeft ons wel gevraagd om op wedstrijddagen een normaal eetpatroon aan te houden. Je moet ook rekening houden met je collega´s. Voetbal is een teamsport en het kan niet zo zijn dat andere spelers een stap extra moeten zetten, omdat ik niet genoeg energie heb."
Komende week is het einde van de ramadan en hoopt Ammi met zijn familie in Venlo het Suikerfeest te kunnen vieren. Hij zal dan ongetwijfeld ook weer even terug te vinden zijn op de plek waar hij heeft leren voetballen. Dan komt het pure voetbaldier weer naar boven. Al trappend tegen een balletje zal hij de kinderen uit de buurt vertellen dat ze hun droom zeker moeten najagen.
