Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 14-12-2006 13:00:00

Kum: Groot lichtpunt in ADO-verdediging

Bij elke club zijn er positieve ontwikkelingen te zien, ook als het met het team even niet zo goed gaat. Zo springt Christian Kum in het oog bij ADO Den Haag. Een echte Haagse verdediger die een stevig duel niet schuwt. Naast de ervaren Goran Bunjevcevic toont Kum wekelijks lef, veel lef. Als hij zit te praten oogt hij in eerste instantie veel bescheidener, maar zijn ogen verraden hem. Deze jongen weet precies wat hij wil.

Tekst: Nathalie Nuiten

Deze zomer zat Christian Kum, zoon van een Nederlandse moeder en een Duitse vader, er soms wat verslagen bij. Door een nekblessure én doordat trainer Frans Adelaar de voorkeur gaf aan Alberto Saavedra en Ferrie Bodde als het centrale duo achterin, moest hij de hele voorbereiding toekijken. Maar na drie wedstrijden werd alles achterin omgegooid en vanaf RKC uit waren Goran Bunjevcevic (33) en Christian Kum (21) een duo. Ondanks de zware tijd die ADO heeft gehad, hebben die twee elkaar echt gevonden. Kum over de samenwerking met Bunjevcevic: ,,In het begin dacht ik wel: ‘wat moet Goran nu met mij?’ Kom je van Tottenham, heb je zoveel ervaring, krijg je een pikkie van 21 als ik naast je. Op de één of andere manier klikt het tussen ons. Hij helpt me veel. We vullen elkaar goed aan; hij het inzicht, ik de snelheid. Ik zorg voor de spits, vecht veel duels uit, veel koppen, dat soort dingen, hij kijkt meer naar het totaalplaatje of alles goed staat. Of ik als routinier ook zo’n tactisch brein wil worden? Natuurlijk, maar niet over tien jaar, ik wil het nu al leren. Zijn kalmte is zo goed voor het team, daar leer ik enorm van.’’

Zo’n eerste seizoen vreet veel van een jong lichaam, dat ondervindt Kum aan den lijve. Maar komt de wedstrijd, dan staat hij er weer, volgelopen kuiten of niet. En degradatievoetbal, wat ADO momenteel speelt, is zwaar, heel erg zwaar. ,,Het is soms zo frustrerend om negentig minuten achteruit te lopen, altijd maar weer achter die bal aan te hollen. Soms denk je, als je weer eens een bal veroverd hebt, houdt em nu alsjeblieft even vast, al is het maar tien seconden. Dan kunnen we achterin even naar adem happen. Een overwinning helpt het best, tegen alles. Ik was zo trots toen ik mijn eerste contract tekende, profvoetballer zijn, mooier bestaat er niet. Maar de laatste weken heb ik wel eens gedacht, op deze manier is het helemaal niet leuk. Je gaat lopen balen omdat je steeds goed speelt, maar geen punten krijgt. Dan krijg je nog wat pijntjes in je lijf en word je nog negatiever. Na een overwinning is alles anders, zelfs je lijf voelt lekkerder aan.’’

Vorig seizoen maakte Kum zijn debuut tegen PSV en viel in positieve zin op. Tijdens dezelfde wedstrijd dit jaar viel hij weer op, maar dit keer meer door een pittige tackle. Op televisie wordt deze actie op Roy Beerens keer op keer herhaald. In eerste instantie zei Kum net na dat duel heel relaxt: ,,Met rechts had ik de bal, met links nam ik de man mee. Had ik dat niet gedaan, dan was het risico te groot geweest dat hij er alsnog met de bal vandoor zou gaan.’’ Een week later, uit bij FC Utrecht, kwam Kum met twee benen vooruit inglijden op Marc-Antoine Fortuné. Keurig haalde Kum de bal precies voor zijn voeten weg, maar was ie te laat geweest, dan was zijn actie zeker gevaarlijk geweest voor de Utrechtspits. ,,Zoiets is natuurlijk wel timing, ik ga heus niet onbesuisd een duel in. Als ik zie dat ik de bal kan hebben, dan ga ik daar vol voor. Dat lijkt me de enige manier. Iemand blesseren doordat je puur voor de man gaat, dat zal ik nooit doen. Maar als ik voor de bal ga, kan de man natuurlijk meegaan. Het is tenslotte voetbal, dat soort dingen hoort bij het spel. En stel dat ik de bal mis en de man laat staan, dan kan ie er zo vandoor. Dat kan dus niet. Zo, heb ik mijn geheim geloof ik verraden. Voor mijn gevoel was die overtreding op Roy Beerens echt niet zo zwaar. Ik ging voor de bal en die had ik ook. Beerens vloog alleen een aardig stuk de lucht in, omdat hij precies op het moment dat ik in kwam op sprong. Daardoor ging hij drie keer zo hoog de lucht in dan normaal. Het zag er spectaculair uit, maar het was absoluut geen doodschop. Na die wedstrijd heb ik de hele nacht niet geslapen. Na de beelden te hebben gekeken realiseerde ik me wel hoe het eruit zag. Ik had eindelijk mijn plekje in het elftal gevonden en dan zou ik door zo’n, in mijn ogen onschuldige, sliding geschorst gaan worden. Pas later hoorde ik dat dat niet kon, doordat Luinge in gebaren had aangegeven het te hebben gezien en te hebben beoordeeld als geen overtreding.’’

Sinds een aantal maanden kan Christian Kum zijn nek niet meer optimaal draaien. Tijdens een training wilde hij een bal doorkoppen en schoot het in zijn nek. Na uitgebreide behandelingen op de club zocht hij zijn heil bij een chiropractor die zijn ruggengraat weer recht zette. ,,Via Michael Mols kwam ik bij die man terecht en ik moet zeggen dat het wel hielp.’’ Ook viel het felgekleurde tape in zijn nek deze zomer vaak op. ,,Dat is Japans tape met structuur aan de binnenkant. Dat geeft de bewuste spier een stimulans, waardoor het herstel sneller gaat.’’ De nek is volgens Kum weer prima in orde, maar over zijn schouder kijken kan hij aan de linkerkant niet. Toch niet handig voor een verdediger. ,,Maar als ik mijn bovenlichaam draai kan ik alles zien hoor, geen probleem. Die paar centimeter maakt toch ook niet uit. Ik zou eigenlijk niet eens weten hoe ver ik mijn nek hiervoor kon draaien, daar let je toch nooit op?’’
Zijn tegenstanders ziet hij in ieder geval goed genoeg aankomen. Dat lieten de beelden de laatste weken wel zien.