Kees Jansma: Seizoenskaarten

De column van Kees Jansma uit de echte haagse krant van vrijdag 18 mei 2007

Mijn fout is dat ik ooit hardop heb verklaard dat ik ADO-fan ben. Ik had gewoon, zoals in mijn jongste jaren, een kaartje voor ergens op de lange Zij moeten blijven kopen, waardoor ik door de jaren heen anoniem het lief en leef van ADO (Den Haag) of FC Den Haag had kunnen blijven volgen. Maar ik moest zonodig kleur bekennen; dat ik als 10-jarige met bus 25 vanuit Voorburg naar het Zuiderpark reed, met een gulden plus een kwartje in mijn knuist, voor kaartje, warme worst en Sportgids; dat ik alles spaarde over Lex Rijnvis,  Theo Timmermans en Cock en Mick Clavan, die immers 25 interlands bij elkaar sprokkelde.

 

Dat mijn eerste interview voor de krant met Lex Schoenmaker was, en mijn eerste radio-interview trouwens  ook. En dat ik, zoals velen, Aad Mansveld adoreerde, maar dat ik het geluk had dat ik hem mijn vriend mocht noemen. Ik bekende dat ik blijvend verknocht was aan groen-geel en het Zuiderpark en dat heb ik geweten ook. Telkens als ADO dreigde failliet te gaan vroeg de clubleiding of ik wilde opdraven. Zo presenteerde ik reddingsavonden in Houtrust, in het stadhuis, in het stadion en in de  Koninklijke Schouwburg en telkens krabbelde de club weer op, waarna ik mezelf wijs maakte dat dat vooral door mij kwam, zodat ik me bij een volgende invitatie weer onmisbaar achtte. Hand in hand met Fred Racké, Mariska Veres, Fransje Krassenburg en nog een leger aan ADO-verslaafden sleet ik mijn leven met het verkopen van ADO aan twijfelaars, die niet, zoals wij, weten dat ADO in  werkelijkheid de echte DERDE club van Nederland is. En die menen dat alleen het soms dubieuze heden telt en niet het roemrijke verleden. De laatste jaren schudde ik met toenemende warmte de hand van burgervader Deetman, die samen met zijn bestuurderen ADO werkelijk steunt. Er komt een  nieuw stadion, treurig voor het verleden, noodzakelijk voor het heden. Begrijp zelfs ik. En dus sprak ik, opgezweept door mijn eigen emoties, ergens in het afgelopen seizoen, weer eens een zaal van notabelen toe, in de hoop dat zij fiks wat businessseats, of dure seizoenkaarten, zouden afnemen. Ik gaf zelf het voorbeeld en bestelde er twee, wat ik pas een paar weken later aan mijn vrouw durfde te  vertellen. En dus zit ik komend seizoen voor veel geld op vrijdagavond in het pluche naar FC  Omniworld en Fortuna S te kijken. Maar meer dan ooit realiseer ik me dat de echte ADO-fan nu kleur moet bekennen.