Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 16-04-2009 16:50:00

Is Eredivisie vrouwencompetitie een succes?

Onderstaand artikel is deel 4 van een serie artikelen die de verslaggeefster heeft geschreven.

bron: vrouwenvoetbalnederland.nl

Geschreven door Sandra Awondatu

Na Andries Jonker, Willem II; Alex Pama, sc Cambuur; Clemence Ross, SEV; Yme Kuiper, sc Heerenveen; Joop Munsterman, FC Twente; ging onze verslaggeefster nu richting het westen en belandde in Den Haag.

Waar enthousiasme oprecht is en zakelijkheid een noodzakelijk kwaad: ADO Den Haag Hij belichaamt de oprechtheid van een bestuurder wanneer het gaat om top vrouwenvoetbal in de Stad achter de Duinen. Is een echte Hagenaar die op z’n tijd ook een Hagenees kan zijn.

Rob Reijenga is lid van de Raad van Commissarissen bij ADO Den Haag en dan mag je aannemen dat de man enig zeggenschap heeft. Reijenga, een grote aimabele man praat enthousiast en zonder schroom over vrouwenvoetbal bij ADO Den Haag.

Rob Reijenga: “ADO Den Haag is een sociaal, maatschappelijk betrokken club. In en rondom de Haaglanden. We voeren acties en ondersteunen projecten wanneer deze onze betrokkenheid onderschrijven. Acties en projecten tegen discriminatie bijvoorbeeld. Voetbal is een sport voor iedereen en dus hoort daar vrouwenvoetbal ook bij.” Een nobel streven, maar niet zo wereldschokkend. De stad, met een allure van een hoofdstad, is de Internationale stad van Vrede en Recht. Het Vredespaleis benadrukt die status ten volle uit.

Als vredelievende mensen worden ADO Den Haag aanhangers nou niet echt gezien.


Rob Reijenga: “Dat klopt. Helaas, maar dan heb je het over het imago dat ADO Den Haag door de jaren heen heeft opgebouwd. En ik moet zeggen, daar heeft de media behoorlijk aan meegewerkt. Het als het ware gestigmatiseerd. Maar goed, ontkennen heeft geen zin meer en dus zijn we druk doende om die negatieve imago weg te poetsen. Vrouwenvoetbal is daar een wezenlijk onderdeel van geworden. Een belangrijke zelfs.”

Kijk eens aan. Vrouwenvoetbal omarmen uit puur zakelijke overwegingen dus. Dat moet een dure “lening” zijn. Denkt ADO Den Haag die lening op korte termijn terug te kunnen betalen? Of is gemeend enthousiasme vanuit de bestuurlijke organen van de club voldoende?

Rob Reijenga: “Jullie van de media zullen ook begrijpen dat voetbal op dit niveau een zakelijke aangelegenheid is. Dat geldt dus ook voor ADO Den Haag. We zijn geen charitatieve instelling, maar een bedrijf. Een voetbalbedrijf. Als ADO Den Haag willen we naar een situatie dat een bezoek aan ons stadion, uiteindelijk een familie aangelegenheid wordt. Het nieuwe stadion leent zich daar uitstekend voor. Vervolgens of gelijktijdig willen we ook tonen dat het ons ernst is wat betreft het vrouwenvoetbal. De randvoorwaarden rondom het vrouwenvoetbal zullen we de komende periode nog meer opkrikken. Kleding, huisvesting, vervoer en het spelen van alle wedstrijden in het stadion zijn zomaar onderdelen die voortdurend onder de loep genomen worden.”

Spelen in het nieuwe ADO Den Haag stadion. Een prachtig initiatief. Is dat niet een dure aangelegenheid? Die geluiden weerklinken bij de andere BVO’s. ADO Den Haag zou een voorloper zijn in deze.

Rob Reijenga: “Duur? Wat is duur. Dit is nu een bewijs dat het ons ernst is met de vrouwen. Het is klinkklare onzin om niet te spelen in het stadion vanwege de staat van het gras. Vrouwen zitten in de categorie B2/B1 en hebben bewezen dat zij het gras geen schade toebrengen na een wedstrijd. En met betrekking tot de kosten mag ik je verklappen dat die per wedstrijd enorm meevallen.”

Een bewijs te meer dat niet alle BVO’s op één lijn staan met elkaar. Het woord pioniers is ergens gevallen. Na bijna 2 jaar zullen er daadkrachtige stappen gemaakt moeten worden door de deelnemers zelf om er een ernstig succes van te maken.

Rob Reijenga: “Ik ben het ermee eens dat binnen de BVO’s meer draagvlak moet zijn als het gaat om vrouwenvoetbal. Verder is het aan de overigen zelf om er uiteindelijk voor te zorgen dat die poot binnen de club een succes wordt. Overigens vind ik dat niet alleen de deelnemers verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor het slagen van het project.
De KNVB zal binnenkort toch een beslissing moeten nemen of de Eredivisie Vrouwenvoetbal onder de sectie BV (Betaalde Voetbal, red.) of de AV (Amateur Voetbal, red.) valt. Nu is het halfslachtig en dus noch hom noch kuit. En dat uit zich op vele fronten. Te veel om op te noemen en dus het niveau van top vrouwenvoetbal onwaardig. Dan hebben we het nog niet gehad over de kosten die met dit project gemoeid zijn.”

 

Te veel mankementen zijn er dus in de loop der tijd opgedoken. Fundament is gelegd, maar lijkt niet stevig genoeg om er een geriefelijk en stevig huis van te maken. Gaat dat echt nog wel goed komen. Een klein rondje langs deelnemers en bepalers rondom dit project leert dat men uitermate enthousiast en tevreden is, maar!

Rob Reijenga: “Geef ons nog wat meer tijd. Niet veel, maar genoeg om de rijen te sluiten. We hebben tot nu toe al bereikt dat het Nederlandse vrouwenvoetbal internationaal een hoger aanzien heeft gekregen met het bereiken van de EK in Finland. Onlangs hebben we besloten dat het bereiken van deelname aan de Olympische Spelen niet is gefocused op 2012, maar op 2016. Daarnaast zijn we het met z’n allen over eens dat uitbreiding van de Eredivisie Vrouwencompetitie een must is. Maar ook dat laatste moet zorgvuldig uitgevoerd worden, wil de competitie op hoog niveau blijven. Tenslotte moet het niet zo zijn dat de afvoer van speelsters die het niveau niet halen sneller gaat dan de toevoer van goede, nieuwe speelsters. Overigens ben ik van mening dat de media toch te weinig aandacht schenkt aan de sport. Nogmaals, we hebben een eindtoernooi gehaald! Over drie maanden gaat het gebeuren. Waar blijft die belangstelling?”

Rob Reijenga benadrukt dat hij als lid van de Raad van Commissarissen “slechts” toezichthouder is binnen de club. Maar wie hem meemaakt, zal Reijenga kenmerken als een pleitbezorger van top vrouwenvoetbal. En niet alleen wat zijn eigen club betreft. Reijenga zegt niet alleen te genieten van top vrouwenvoetbal, maar laat dat ook daadwerkelijk zien. Is doorgaans bij thuis en uitwedstrijden aanwezig. Is dus een man die daadwerkelijk iets te melden mag hebben. Vindt, diep in zijn hart, dat de Eredivisie Vrouwencompetitie eigenlijk onder de sectie BV moet komen. Dat voorkomt ergernissen en uit zich dan duidelijker naar het grote publiek toe.

Vermeldt en passant dat het betaalde mannenvoetbal pas sinds 1954 aan de orde is en het tientallen jaren nodig heeft gehad om te zijn zoals het nu is. De Eredivisie Vrouwenvoetbal moet in positieve zin leren van die geschiedenis, waardoor stappen kunnen worden overgeslagen. ADO en Den Haag. De Stad Achter de Duinen of De Weduwe van Indië. Als het aan Rob Reijenga ligt, dan zal van een weduwe lang geen sprake zijn.