Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 11-02-2005 15:38:00

'Ik heb nog jaren kunnen teren op een paar afstandsschoten'

ADO Den Haag bestaat sinds 1 februari 2005 honderd jaar. Net als de afgelopen maanden zal deze krant ook de komende weken aandacht besteden aan hoogte- en dieptepunten.

door Jos Pak

Bij elke aflevering worden drie vragen gesteld, die beantwoord kunnen worden via internet of middels inzending van een briefkaart naar  de Haagsche Courant. Onder de goede inzenders wordt een toegangskaart voor de jubileumwedstrijd, een jubileumboek en een speciale ADO Den Haag-DVD verloot. Prijswinnaars krijgen automatisch bericht.

 

Hans Bres

Zijn naam wordt nooit in een adem genoemd met die van Aad Mansveld, Martin Jol, Ton Thie of Lex Schoenmaker. Hans Bres bereikte nimmer de status van topvoetballer. Maar hij was wél van de partij in de bekerfinale van 1975 en beleefde zo zijn grote momenten onder de trainers Evert Teunissen en Vujadin Boskov. Met name door zijn schoten genoot hij toch wel een zekere faam bij de Haagse achterban. Hij had dynamiet in zijn rechtervoet. Zijn kanonskogels waren menig topkeeper in die tijd te machtig. Bresbommen werden ze ook wel genoemd.

 

"Ik had het geluk", zegt Bres, "dat ik een paar keer met zulke ballen scoorde tegen grote clubs. Tegen PSV met Jan van Beveren in het doel. En twee weken later tegen Feyenoord zelfs twee keer raak plus een assist. Ja, als daar camera's bij zijn en het komt uitgebreid op tv, dan valt dat op. Als je het doet tegen MVV uit, is het hooguit een krantenbericht. Ik heb er nog jaren op kunnen teren."

 

Hans Bres speelde regelmatig in de hoofdmacht, maar een 'echte' basisspeler was hij niet. "Ik was een gemiddelde eredivisie-voetballer. De ene week was ik nummer twaalf, de andere nummer negen of tien."

 

Als jeugdspeler van Loosduinen meldde hij zich in het Zuiderpark, waar Bres precies op tijd was voor de (laatste) glorie-periode van de club. Het bekersucces in '75 ('Ik speelde, maar viel geblesseerd uit'), de Europese duels (Spartak Moskou, West Ham). Hij haakte betrekkelijk jong af toen trainer Boskov aangaf voortaan alleen met fullprofs te willen werken. "Of semi-profs die ook 's morgens wilden komen trainen. Ik zag dat voor mezelf niet zo zitten. Ik koos er voor om me maatschappelijk te ontwikkelen."

Van die keuze heeft Bres (54 nu) nooit een seconde spijt gehad. Integendeel. Als directeur van Jansen & Fritsen heeft hij zijn zaakjes aardig voor elkaar. Van onderaf heeft hij zich bij het bedrijf – dat naam heeft gemaakt als producent van (professionele) turn-toestellen – opgewerkt tot de top.

 

"Ik heb het bij Jansen & Fritsen heel erg naar mijn zin. En eerlijk is eerlijk, het leuker om dit soort spullen aan de man te brengen, dan graszaden of iets dergelijks. De sportwereld spreekt me nog steeds enorm aan."

 

ADO en het voetbal volgt hij nog steeds nauwgezet. "Natuurlijk, die band blijft. Altijd even kijken wat ze gedaan hebben. Ook al is het veel meer op afstand (hij woont in Maasdam, red.) en spreek ik vrijwel niemand meer uit die tijd. Nee, ik heb geen uitnodiging gekregen voor de jubileumavond en dat vond ik wel jammer. Ik was zeker gekomen. Het is toch leuk om weer eens bij te praten na zoveel jaar en herinneringen op te halen. Een paar jaar geleden kwam ik Dick Advocaat 'per ongeluk' tegen. Dat werd een heel geanimeerd gesprek."

 

Bres heeft nooit de aanvechting gevoeld om na zijn voetballoopbaan – hij bouwde af bij de amateurs – trainer te worden. Een ding moet hem wel van het hart: voetballers zijn behoorlijk verwende sporters. "Dat is wel iets dat opvalt als je een beetje bekend raakt met de turnwereld. Wat die meiden en jongens moeten doen om de top te bereiken, dat is ongelofelijk. Er is bijna geen andere sport waarin je zo hard moet werken om iets te bereiken."

 

Vragen

1. Wat is het recordaantal toeschouwers dat ooit een wedstrijd in het Zuiderpark bezocht?

2. Tegen welke club speelde ADO toen?

3. ADO trekt nu 7000 toeschouwers gemiddeld. In het seizoen 1995/1996 bereikte de club een dieptepunt. Hoeveel?