Iedereen rondom ADO leefde mee met 'Ranko'

Alles of niets

ADO Den Haag promoveerde in 2008 via de nacompetitie naar de eredivisie. Veertien jaar later hoopt de club op eenzelfde scenario. We blikken met hoofdrolspelers van toen terug.

 

 

tekst: Martin van Zaanen

 

 

De Servische middenvelder Aleksandar Rankovic (43) kreeg kort voor de tweede nacompetitiewedstrijd tegen RKC Waalwijk te horen dat het slecht ging met zijn vader. "Ik vloog naar Belgrado. Het bleek nog slechter te gaan dan ik dacht, want voordat ik bij mijn vader was, was hij al overleden. Toen duidelijk werd dat er een derde en beslissende wedstrijd tegen RKC zou komen, besloot ik terug naar Nederland te gaan. Met het verdriet van de begrafenis nog in mijn lijf heb ik die laatste wedstrijd gespeeld. Ik deed dat voor ADO, voor mezelf, maar ook omdat ik wist dat mijn vader dat zou hebben gewild. Ik was zó vastberaden om het seizoen goed af te sluiten. Dat gold voor de hele ploeg en de technische staf. Ik had dan ook nul komma nul twijfel aan de goede afloop van die wedstrijd." 

 

 

Iedere supporter met een beetje groengeel hart staat op het netvlies gebrand hoe Yuri Cornelisse, nadat hij tegen RKC de 2-0 uit een strafschop had gemaakt, op Aleksandar Rankovic af rende en zei: 'Deze is voor je vader.' Een kippenvelmoment bij uitstek, dat stante pede een ereplek in de hall of fame van tijdloze ADO-momenten kreeg. Na afloop van de 2-1 overwinning voelde 'Ranko' hoe veel dit alles van hem had gevergd. "Zowel lichamelijk als mentaal was ik helemaal, maar dan ook helemaal op. Dat was niet zo gek na drie dagen amper slapen en weinig eten en het verdriet. Na afloop wist ik me met mijn emoties geen raad, het was van het ene in het andere uiterste. De vreugde van de supporters toen het laatste fluitsignaal klonk, was ontroerend om te zien. Dan merk je weer hoe diep deze club in 't hart van mensen zit."

 

 

Rankovic is de dag van de promotie niet lang in het stadion gebleven. "Diezelfde dag vloog ik terug naar mijn familie in Servië. Er was in korte tijd zo veel gebeurd. Het duurde wel een week voordat het in mijn hoofd allemaal een beetje een plaats had gekregen. Je hoort weleens over een emotionele achtbaan. Dit was er eentje..." 

 

 

Met de helderheid die alleen afstand in tijd kan bieden, kreeg de promotie in de loop der jaren alsmaar meer glans. "Een aantal seizoenen later plaatsten we ons nog voor Europees voetbal. Ook dat was een mijlpaal. Maar ik heb me altijd gerealiseerd dat we de basis daarvoor legden in de nacompetitie van seizoen 2007-2008."