Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 28-12-1942 12:00:00

Hollandia met 2-5 tenonder tegen ADO

Natuurlijk hebben de Hagenaars gewonnen, zooals zij dat zelf verkozen, maar in de score 2-5 komt toch eigenlijk niet juist tot uiting de wijze waarop Hollandia zich verweerde en zich ondanks de zeer hechte A.D.O.-verdediging talrijke kansen wist te scheppen.

Daarbij was vrouwe Fortuna den Hagenaren af en toe wel heel ruim bedeelde. Zoo herinneren wij ons b.v. uit de tweede helft, toen De Vries met zijn schot doelverdediger Niezen reeds had geslagen en de bal tergend tegen den staanden paal ketste. Neen, de hardwerkende Hoornsche ploeg, waarin spil Booy de uitblinker was, had ontegenzeggelijk wel wat meer verdiend en wij durven dit schrijven zonder bevreesd te zijn van chauvinisme beschuldigd te worden.

Het was jammer, dat in den beginne de Hollandia-achterhoede zich wat liet overdonderen, zoodat de stand tamelijk snel op 0-2 werd gebracht, maar toen raakte men over de beduusdheid heen en hield ondanks het uitvallen van Horstman, die aan de knie geblesseerd raakte en het feit dat men geruimen tijd met 10 man speelde -waarom stond er geen invaller verkleed klaar- moedig stand. Dit werd vooral mogelijk gemaakt door «fet resolute optreden van Booy, die den geheelen middag een prachtig partijtje voetbal heeft weggegeven en zoowel verdedigend als aanvallend prima werk verrichtte.

Trouwens ook de kanthalves Tichelaar en Ruiter konden ons wel bekoren en de eerste deed ons genieten van zijn duels met Neuteboom, de Haagsche linksbuiten, die het overigens vaak genoeg moest afleggen tegen den kleinen Hollandia-man. De voorhoede vonden wij wat minder sterk, ondanks de opname van De Vries, die zich wel een kundig voetballer toonde, maar toch niet buitengewoon opviel. Dissel heeft talrijke pijlsnelle rennen op de Haagsche veste ondernomen, maar de uitwerking er van bleef telkenmale beneden de verwachting. Groot werd wat minder in 't spel betrokken, maar zijn spel was als altijd zeer voldoende, 't Minst kon ons het binnentrio bekoren,' hoewel Westhoven eenige malen een zeer werkzaam aandeel had in een paar flitsende aanvallen en Swinkels hard werkte, zonder nochtans op te vallen. Ten slotte verdient Van Hees, de doelwachter, een extra-complimentje voor de wijze waarop hij zijn doel heeft verdedigd; dat was zonder overdrijving heusch weer eerste klas.

Bij A.D.O. sloot een en ander natuurlijk als een bus op elkaar en de Hollandianen hebben kunnen zien, wat het positie-kiezen en het "den bal het werk laten doen" inhoudt. Voorts stond hier de achterhoede als een onweerstaanbare rots in de branding en men kan het den Hollandianen ten slotte als een groot compliment aanrekenen, dat De Jong, Choufour en in laatste instantie Niezen, twee keer het loodje moesten leggen. De middenlinie werkte zeer hard waarbij v. d. Berg opviel door zijn keiharde schot, waardoor hij soms een verrassende wending aan het spel gaf. De voorhoede was niet erg gelukkig met schieten en hield vooral in de tweede helft het spel naar onze smaak veel te kort, waardoor de taak der Hollandianen wel wat werd vergemakkelijkt.

Over den wedstrijd zelve kunnen wij niet lang zijn. Het werd al kort na den aanvang, nadat een Hollandia-aanval op buitenspel was gestrand, 0—1, na een hard schot van De Heer, dat de geheele achterhoede verraste maar de voorhoede tot een kort en tamelijk hevig offensief inspireerde, dat afgewisseld werd met eenige gevaarlijke oogenblikken voor het Hollandia-doel. De strijd ging vrij gelijk op. Dissel kreeg via Westhoven een tweetal kansen, waarbij de eerste door een val teloor ging en bij de tweede Niezen precies den bal in de handen kreeg. Bij een snelle doorbraak over Neuteboom, maakte P. Eversteijn er echter onhoudbaar 0-2 .van en nadat Van Hees eenige malen keurig had gered -een keiharde bal onder de lat werkte hij o.a. corner - kwam Horstman wat ongelukkig met een A.D.O.-speler in botsing, zoodat hij het veld moest verlaten wegens een onwillige knie. Met 10 man spelend hield men echter braaf stand, al had men ook eenige A.D.O.-hoekschoppen te verwerken. Onverwacht werd het 0-3 maar bijna vanaf den aftrap ging Dissel er na een goede pass van Westhoven weer eens vandoor en zorgde hij er met een ferm schot voor, dat de roodwitte eer tenminste werd gered. Dat gaf natuurlijk moed maar al kwamen er vele goede kansen dank zij hard en verstandig werk, het bleef tot de rust bij dat eene doelpunt.

De tweede helft bracht wederom een heftig aanvallend Hollandia en het zou zoo waar 2-3 geworden zijn bij een doelworsteling, als Swinkels juist niet buitenspel had gestaan, toen de bal reeds in het net lag. Bij een uiterst snellen aanval van A.D.O. kwam een vliegend schot van Eversteijn voort, dat Van Hees op werkelijk meesterlijke wijze kon stoppen, maar jammer genoeg viel de bal neer en rolde hij tergend langzaam een stukje over de doellijn.

Niet lang daarna was het 1-5. Groot maakte er tenslotte 2-5 van toen hij uit een voorzet van Dissel den bal kreeg en in eens met een laag schot Niezen onhoudbaar passeerde. Met dien stand kwam het einde van een wedstrijd, die ruim 2500 toeschouwers ongetwijfeld zal hebben bekoord en die door scheidsrechter F. van der Kooy op uitstekende wijze werd geleid.
 

bron: Dagblad voor Noordholland