Hoe moet het nu verder met Dick Advocaat?

Nu het eredivisieseizoen z'n einde nadert, rijst de vraag: gaat de 71-jarige Haagse coach Dick Advocaat nu echt met pensioen of lonkt er NOG een voetbalbaantje voor "De Kleine Generaal"?

Sportliefhebber Marcel Verreck portretteert een voetbalicoon.

 

 

door Marcel Verreck

 

 

De Nederlandse voetbalcompetitie loopt ten einde. Je kunt je druk maken over de kampioensstrijd tussen Ajax en PSV, of de danse macabre rond de degradatiestreep, maar de belangrijkste vraag die zich in deze fase van het seizoen opwerpt is natuurlijk: hoe moet het verder met Dick Advocaat?

 

 

Het is onvoorstelbaar dat wij de kleine rakker volgend seizoen niet driftig aan de rand van een veld zullen zien staan. Ook mevrouw Advocaat moet op een gegeven moment weten waar ze aan toe is. De Kleine Generaal de hele dag over de vloer hebben, al is het in een ruim bemeten villa aan de Vliet, dat is toch even schakelen.

 

 

Raadselachtige dame

Een raadselachtige dame trouwens, de geliefde van Dick Advocaat. Waar van de meeste andere voetbaliconen de – frequent wisselende – gezinssamenstelling in de pers breed wordt uitgemeten, is over Advocaat’s liefdesleven verfrissend weinig bekend. Zijn levenspartner schijnt Dieuwke te heten. Zij is ongetwijfeld getraind in een leven zonder Dick, want die heeft jaren op allerlei hotelkamers in de wijde wereld gewoond. Daar bekeek en analyseerde hij voetbalduels en bereidde hij 24 uur per dag trainingen en wedstrijden voor. Intussen werd ook aan het persoonlijk vermogen gewerkt.

 

 

Dat laatste is wél regelmatig onderwerp van gesprek, evenals zijn vermeende zuinigheid, vooral bij de inmiddels zelf zeer gefortuneerde pestkoppen van het tv-programma ‘Veronica Inside’. Grappig wel, dat Johan Derksen, Wilfred Genee en René van der Gijp hun object van permanente spot inmiddels liefdevol in de armen hebben gesloten. Duidelijk is dat de kwekkende heertjes Advocaat’s niet van zelfspot gespeende bijdragen en zijn vaak opmerkelijk juiste voorspellingen zeer waarderen. Die analyseavondjes zullen er volgend jaar ook wel weer zijn, maar dan heb je nog een heleboel andere dagen te vullen.

 

 

Dick Advocaat als kuitenbijtende middenvelder

Wie goed kijkt naar de imposante lijst van clubs en landen die Dick Advocaat als trainer versleet, vraagt zich af: is er nog een voetbalorganisatie waar hij níét als zodanig werkzaam is geweest? Ja, die is er! En ook nog wel de meest voor de hand liggende: ADO Den Haag. Hij maakte er in de jaren zestig weliswaar furore als kuitenbijtende middenvelder, maar trainer was hij er nooit.

 

Ik heb ze nog, de albums met de voetbalhelden. Het omvangrijke hoofd van Advocaat steevast als een der eerste plaatjes, ook alfabet-technisch is hij immers haantje-de-voorste. Op sommige plaatjes zag je Dick in actie. Vaak een opname van een eerdere club, waarop de nieuwe clubkleuren vrij lomp waren ingetekend. Ook als speler had Dick trekken van de, naast de ooievaar en de ‘règâh’, meest bijzondere Haagse vogel: de postduif.

 

 

Wordt het dan nu niet eens tijd dat hij terugkeert op het van oorsprong roodgroene nest. De vraag in dezen is ook postduif-gerelateerd: hoe, hoe, hoe? ADO-coach Fons Groenendijk is een prima trainer, die – terecht – net zijn contract heeft verlengd. Maar dat zegt in deze tijden niet veel meer. Dickie terug bij ADO, het zou toch wat zijn.

 

 

Zwemafstand

Hij schijnt van zijn vrouw alleen nog in Nederland te mogen werken, en woont nu op zwemafstand van het stadion. Laatst was hij daar nog. Hoewel niet zwemmend gekomen, werd hij er als trainer van FC Utrecht toch afgedroogd. ADO won met 5-0 en Utrecht-speler Timo Letschert had zich in de rust zo misdragen, dat hij door Advocaat zonder pardon uit het elftal werd verwijderd.

 

Zo is Dick wel, ze mogen grapjes over hem maken, maar hij laat niet met zich spotten. De querulant kreeg een enorme boete en verklaarde deemoedig dat hij psychische hulp ging zoeken. Je zag aan Advocaat’s reactie dat hij dat geen slecht idee vond.

 

In het spoor van de grote Rinus Michels, die liever zijn loyale assistent dan een concurrerend voetbalicoon als Johan Cruijff in het zadel hielp, werd hij toch redelijk onverwacht bondscoach. De ongelukkige wissel van de excellerende Arjen Robben tijdens het EK in 2004 is hem lang nagedragen, maar zijn bedoelingen waren goed en tactisch te verdedigen. Soms heb je ook gewoon pech.

 

Inmiddels heeft Dick Advocaat in zo veel omstandigheden bewezen dat hij het trainersvak beheerst, dat hij, kleine man uit het Laakkwartier, nu zelf een icoon is. Bijzonder en ook gewoon, want hij is niet anders gaan praten en voelt zich niet te goed om ergens als assistent op te treden.

 

 

Ereburger van Sint Petersburg

Verlegen mensen werken graag hard. Zijn toewijding en fanatisme vormen een unieke combinatie met de zachtheid die nooit helemaal uit zijn blauwe ogen verdwijnt. De verbetenheid is afgelegd, de prestaties zijn geleverd, hij werd na de Europacupwinst met FC Zenit Sint Petersburg in 2008 zelfs ereburger van deze Russische stad.

 

Nu is alles een toegift, maar Dick Advocaat is geen hobbyist. Voetbal is zijn leven, die rusteloze wereld, waarin hij zich sinds hij kan lopen beweegt, kalmeert hem ogenschijnlijk meer dan alles wat zich buiten die bubbel bevindt.

 

Daar, in die wankele subcultuur van opportunistische zijlijnschreeuwers en sneuvelende oefenmeesters, van verdwaalde kindermiljonairs en moedeloos makende businessmodellen, voelt hij zich thuis. Maar alleen omdat er ook nog die andere kant is, hoe het voetbal ooit bedoeld was: als een spelletje, dat zich weliswaar van de straat naar gewatteerde stadions heeft verplaatst, maar waarbij het doel nog altijd het maken van een ‘kool’ is, zoals Dick dat in onvervalst Haags verklankt.

 

FC Utrecht heeft hij, ondanks de uitglijder bij ADO, goed aan de praat gekregen. Maar wat de toekomst brengt? We wachten af. Wordt het ooit nog ADO Den Haag? Misschien toch maar niet. Al was het alleen maar omdat de cirkel bij Dick Advocaat, de altoos zwervende controleur op het middenveld, nooit rond zal zijn.