Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 28-04-2011 11:09:00

Hoe gaat het met Virgilio Teixeira

Virgilio Teixeira (37) speelde van 1992 tot 2009 voor ADO Den Haag, RKC Waalwijk en opnieuw ADO. De voormalige verdediger woont in IJsselstein met zijn vrouw Hanni#elle.

Tekst: Harry Hamer

 

Jouw carriere eindigde twee jaar geleden op een vervelende manier.
"Dat was inderdaad geen leuk jaar om afscheid te nemen. Laat ik het chic houden: André Wetzel, die trainer én technisch directeur was, verschilde met mij van mening over bepaalde zaken. Dat kan, alleen vond ik de manier waarop het werd gespeeld niet netjes. Ik werd samen met Pascal Bosschaart verbannen naar kleedkamer 2 en we moesten ook apart trainen, in een hoekje van het veld. Dat deed pijn, na zo veel jaren bij de club. Wetzel wilde duidelijk van mij af. Ja, ik heb hem wel eens gevraagd waarom. Hij zei dat ik een conditietiest niet had gehaald...Tja, als je gaat zoeken, dan vind je altijd wel wat. Hij vond mij blijkbaar lastig. Onder zijn voorganger Wiljan Vloet was ik aanvoerder geworden, ik zat dus ook in de spelersraad. Dan moest ik weleens met Wetzel overleggen. Op een gegeven moment wilde hij de materiaalman ontslaan. Daar zijn wij toen als spelersraad vóór gaan liggen, tot woede van Wetzel. Daarna is het niet meer goed gekomen. Hij had twee functies en ik weet niet of hij die kon scheiden. Wetzel wilde een nieuwe weg inslaan met club. Prima, maar zeg dat dan gewoon! Als volwassen mensen moet je daarover kunnen praten. Aan het eind van dat seizoen ben ik onder Raymond Atteveld, die inmiddels Wetzel als trainer was opgevolgd, nog wel mee geweest op een trip naar Suriname. Dat was wél mooi als afscheid."

 

Er kwamen geen andere clubs meer voor je?
"Ik was op een leeftijd dat ik niet meer in de Jupiler League wilde spelen, dus ben ik naar Zaterdaghoofdklasser Scheveningen gegaan, samen met Rick Hoogendorp. Maar dat heb ik slechts één jaar volgehouden. De resulaten vielen tegen - we plaatsten ons net niet voor de Topklasse - en halverwege de competitie verhuisden we naar Ijsselstein, waardoor ik drie avonden per week op en neer moest rijden voor de training. Dat ging me steeds meer tegenstaan, net als de mindere beleving. Fysiek ging het nog prima en ik kon ook wel blijven, maar ik vond het genoeg geweest. Ik ben hier bij de IJFC in het vijfde gaan spelen, een vriendenteam, en heb me op mijn maatschappelijke carriere gericht. Ik was via de spelersvakbond VVCS al een hbo-studie Business Innovation begonnen en had in dat kader stage gelopen bij Stadio, een nieuw merk in sportkleding en -schoenen. Ik speelde er de laatste jaren zelf ook op. Inmiddels ben ik daar in vaste dienst en verzorg ik de marketing, al moet ik mijn studie nog afronden. Ik vind het erg leuk werk. Het is heel divers - ik help onder meer met het opzetten van de nieuwe website en bezoek amateurclubs - dus ik leer er ontzettend veel van. Toch wil ik ook weer wat op het veld gaan doen. Volgend seizoen word ik assistent-coach bij de B-jeugd van IJFC en ik wil ook mijn trainersdiploma's gaan halen. Ik merk dat het sturen van die jonge gasten mij voldoening geeft en het voetbal blijft toch altijd trekken. Ik volg het ook steeds, en ADO in het bijzonder. Geweldig zoals ze het nu doen. Of ik er ooit nog terugkeer als trainer of in een commerciële rol? Wie weet. Ik zit nu op mijn plek, maar het blijft toch mijn club.