Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 10-09-2020 20:49:00

Het tragische einde van een Chinese voetbaldroom

De 15-jarige Max Wang was voorbestemd om het Chinese voetbalelftal te halen. Tot hij deze zomer plots verdronk, in de Noordzee.

tekst:  Fabian van der Poll

foto o16ADO Den Haag

 

Talent spatte niet meteen van hem af. De eerste keer dat hij over de Nederlandse velden rende, tussen wildvreemde jongens die een compleet andere taal spraken, zagen de trainers van zijn Delftse club DHC een lange jongen die worstelde met de bal.

Max Wang heette hij. Een verlegen voetballer van tien jaar, die op een dag vanuit de Chinese metropool Qingdao naar Nederland was gekomen omdat zijn ouders geloofden dat hij hier een betere speler kon worden. Toen vader Guodong vervolgens zag dat zijn zoon met moeite mee kon komen, zei iemand: "Dan wordt Max toch keeper?”

Uiteindelijk werd Max verdediger. Een goede, voor wie vijf jaar na zijn aankomst in Nederland een profcontract bij ADO Den Haag klaar lag toen hij op vrijdagavond 29 juli in zee verdween nabij Monster, meegevoerd door de sterke stromingen in het water. Terwijl twee vriendjes met de schrik vrijkwamen, speurden reddingswerkers uren aaneen de golven af naar een teken van Max. Eerst vanuit hun sloepen, later vanuit de lucht. Alles vergeefs. Pas op zondag troffen passanten hem aan. Max Wang was 15 jaar oud.

Spelen voor China
Kairan Wang, zoals zijn Chinese naam luidde, was het enige kind van Guodong Wang en Qin Ziyan, twee ex-topsporters die het zich financieel konden permitteren hun leven te wijden aan de sportcarrière van hun zoon. Guodong voetbalde in de hoogste divisie van China, Qin hockeyde aan de top. Wat zij met Max voor ogen hadden, was de Chinese voetbaldroom in het klein. Zoals president Xi Jinping van China een voetbalgrootmacht wil maken, zo hoopten zij dat Max een van de spelers zou worden die het nationale elftal op de kaart zouden zetten.

"Hij had een duidelijk doel en dat was spelen voor China”, zegt Frans Danen, hoofd jeugdopleidingen bij ADO Den Haag. Max voetbalde er sinds 2017 en gold als een speler met eredivisiepotentie. Er lag een profcontract in het verschiet. "Als club waren wij trots op hem toen hij dit jaar werd opgeroepen voor China onder 16.”

Begin 2020 figureerde Max nog in een documentaire op het Chinese Youtube, prettige pr voor de Chinese eigenaren van ADO. Toch was het toeval dat Max en zijn ouders in Den Haag belandden. Ook Spanje was een optie, maar via een familievriend viel de keuze op Nederland. Startpunt: amateurclub DHC in Delft, pal naast het oosters georiënteerde Shanghai Hotel.
Keertje meedoen?

De Haagse jeugdtrainer Jason Vermeer stond er op een dag een groep pupillen te coachen toen er een Chinese man op hem af stapte. De man had zijn training gevolgd vanuit het Shanghai Hotel en was zeer enthousiast. Of zijn zoon een keer mocht meedoen?

Vermeer had er geen idee van dat hij die dag de hand van Li Ming schudde, de Wesley Sneijder van China, met de meeste interlands achter zijn naam. Toen Vermeer Ming opnieuw zag, had die behalve zijn zoon Sam nog twee Chinezen meegebracht: zijn ex-medespeler en boezemvriend Guodong Wang en diens zoon: Max.

Zo zette Max zijn eerste schreden in Nederland. En al blonk hij niet direct uit, trainers waren onder de indruk van zijn mentaliteit. Als zij hem opdroegen twintig rondjes te rennen, dan deed hij dat. Teamgenoten zouden vragen waarom ze moesten lopen.

"Ik heb daar aan moeten wennen”, zegt Giovanni Franken, zijn voormalige jeugdtrainer bij ADO. "Zijn teamgenoten komen beginnen en zeggen: hé trainer, hoe gaat het? Max praatte pas als ik hem aansprak. Het zit niet in de Chinese cultuur om een volwassene zomaar aan te spreken.”

Binnen een jaar sprak de speler accentloos Nederlands. "Van een introverte jongen zag ik hem veranderen in een levendige speler die moeiteloos opging tussen de rest”, zegt Stephan Vink, jeugdcoördinator van het Haagse HBS, waar Max ook een jaar speelde. "Hij had een droom, maar ook de drive.”

Zijn ouders spraken geen Nederlands. Engels evenmin. "We communiceerden via een tolk of via Google translate op de telefoon”, zegt Vink. "Zij waren vooral dankbaar voor de kansen die Max kreeg. Ze brachten Chinese thee en servies voor me mee, namen me mee naar Chinese restaurants. Alsof ik voor hun zoon door een muur was gegaan.”

Bij ADO, waar Max als langste speler van het team bevriend raakte met de kleinste van het stel, zagen ze Max ‘vernederlandsen’. "Hij kreeg meer weerwoord”, zag trainer Franken. "Thuis tegen zijn moeder, maar ook tegen mij, over tactiek bijvoorbeeld. Toen we het daarover hadden in een evaluatiegesprek met zijn ouders, zei Guodong dat ik Max gerust een corrigerende tik mocht geven als ik vond dat hij moest luisteren. Dat was geen aanmoediging om te slaan, maar een teken dat hij mij de opvoeding van zijn zoon toevertrouwde. Een wereld van verschil met Nederlandse ouders. Die vinden me al snel te streng tegen hun kinderen.”

Set gewichten

De verspreiding van het nieuwe coronavirus ontregelde de familie Wang. Moeder Qin, die gewend was haar zoon richting de Internationale school en ADO te rijden, vond het maar onwennig dat haar zoon hele dagen thuis zat. Ze kocht een set gewichten voor hem en ging in haar auto op zoek naar een sportcomplex dat níét door het RIVM was afgesloten, zodat Max toch kon trainen.

Een kansloze missie, ware het niet dat zij ergens een opening in een hek ontwaarde, waardoor Max toch het veld op kon. Belandde er een bal in de bosjes, dan ging zij de brandnetels in. Als ze tenminste niet met haar man aan het facetimen was. Zo kon Guodong van afstand toch nog een glimp van de trainingen meepikken.

Door Covid-19 ging uiteindelijk ook een streep door de wedstrijd met China onder 16 waarvoor Max was uitgenodigd. Een mijlpaal had het moeten worden, in een prille, maar beloftevolle voetbalcarrière die eind juli abrupt ten einde kwam na een avondje afkoelen in zee.