Het leven van Boy Kemper werd twee jaar beheerst door pijn

'Ik was dagelijks vijf uur aan mijn blessure kwijt'

tekst: Stan Wagtman

 

 

Het leven van Boy Kemper (23) werd, op en buiten het veld, twee jaar lang beheerst door een slepende enkelblessure. De aanvoerder van ADO Den Haag onderging een operatie en moest opnieuw leren lopen, maar nadert als de 'nieuwe Boy' zijn rentree.

 

 

Wie Boy Kemper kent, weet dat er veel voor nodig is om de 23-jarige verdediger van het veld af te krijgen. Het liefst speelt de Volendammer op één been nog door. En toch voelt hij tot in alle poriën van zijn lichaam opluchting, als hij begin september hoort dat hij snel wordt geopereerd. "Dat geeft aan hoe ver je bent, hè", vertelt Kemper.

 

 

Drie maanden na zijn operatie kijkt de verdediger er glimlachend op terug. Hij voelt zich vooral blij met waar hij nu staat. Doordat er bot van zijn enkel werd weggeschaafd, aan de aanhechting met zijn achillespees, is Kemper immers van de pijn af.

 

Hij vindt in de twee jaar van zijn blessure, die hij zelf omschrijft als een uitstekend bot aan de achterkant van zijn voet, weliswaar een modus ermee om te gaan. Maar gezond is het niet. "Waar ik ook was, dacht ik aan mijn enkel. Het werd een soort obsessie", zegt Kemper.

"Ik deed het 'ijzen' en masseren vijf keer per dag, waardoor ik er dagelijks wel een uur of vijf aan kwijt was. Als ik iets leuks aan het doen was, dacht ik: ik moet zo naar huis, om te 'ijzen'. En als een vriend me plots kwam ophalen, raakte ik in paniek, want ik moest nog 'ijzen'. Zwaar ongezond, natuurlijk."

 

 

Zijn 'ongezonde' leven maakt wel dat hij door kan blijven voetballen. Zeker vorig seizoen, met acht assists, drukte hij zijn stempel. Al zien ADO-supporters aan het loopje van Kemper ook dat hij worstelt. Bij iedere stap lijkt het alsof hij door zijn heup of knie gaat. "Alsof ik op de catwalk liep, hè. Allemaal omdat mijn lichaam de pijn wilde vermijden. Maar ik wilde door."

 

 

Een voetbalschoen met een gat aan de achterkant, waar zijn bot precies doorheen past, maakt het beter te behappen. Toch maakt Kemper voorafgaand aan het seizoen de afspraak dat hij in de winterstop wordt geopereerd.

"Maar in de voorbereiding stapte ik in een kuil. Daarna ging het niet meer. De eerste duels van het seizoen heb ik nog gespeeld, maar de pijn was verschrikkelijk. En ik ging nóg gekker lopen. Mijn moeder zei toen ook tegen me: je loopt nu wel héél slecht, Boy."

 

 

Touw aan de kade

Ook de inmiddels ontslagen Dirk Kuyt ziet Kemper worstelen. "Dirk zei een paar dagen voor de wedstrijd tegen Jong AZ dat hij me meteen wilde laten opereren. Daar ben ik hem dankbaar voor, zelf had ik die beslissing nooit genomen. Ik lag die avond in bed en dacht: ik ga eindelijk van de pijn afkomen."

 

De beslissing om de operatie toch al uit te voeren, blijkt maar goed ook. "In mijn achillespees werden nog eens drie scheurtjes gevonden. De arts vergeleek het met een touw aan de kade. Die schuurt zo vaak langs een paal, dat 'ie uiteindelijk scheurt. Dat zou met mijn achillespees ook zijn gebeurd. Het is met een sisser afgelopen."

 

Al is het de vraag of je daarvan kunt spreken als je opnieuw moet leren lopen, zoals Kemper. "Ik leek net een klein kind. Het zat zo in mijn systeem om mijn enkel te ontlasten, dat het onnatuurlijk voelde om 'normaal' te lopen."

 

Inmiddels staat Kemper weer op het veld en nadert hij zijn rentree, die hij hoopt na de jaarwisseling te maken. "Ik ben benieuwd naar de 'nieuwe Boy'."