Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 06-02-2006 21:40:00

Haags succes op White Hart Lane

Door: Paul Audenaerd

Tottenham Hotspur lijkt zich voor het eerst in jaren weer te gaan plaatsen voor Europees voetbal. Hoe kan een dwalende middenmoter zich in zo'n korte tijd mengen tussen de top van Engeland? Simpel, en te verklaren in twee woorden: Martin Jol.
Martin Jol kent het klappen van de zweep. Als trainer van RKC Waalwijk werd hij gedwongen jeugdig talent te scouten en aan te trekken, simpelweg omdat de Brabantse club niet het budget had om gearriveerde spelers te halen. Bovendien kunnen jonge voetballers in de toekomst nog wat opleveren, transferinkomsten zijn en waren tenslotte één van de belangrijkste levensaders van de familiare club onder de rook van de Efteling. Neem een Khalid Boulahrouz of Michael Lamey. Joey Gudjonsson en Serginho Greene. Allemaal net-nietjes bij topclubs, of ergens buiten de boot gevallen. Jol haalde ze binnen, kneedde ze, maakte ze beter, en 'bracht' ze naar PSV, Feyenoord, HSV en noem maar op.

Hoe anders is de situatie voor de Hagenees nu. Jol is inmiddels alweer ruim een jaar hoofdtrainer van Tottenham Hotspur, de club waarvan hij in zijn jeugd al zo'n fan was. Bij de Spurs speelt geld in veel mindere mate een rol dan in Waalwijk. Er hoeft niemand verkocht te worden om aan het einde van het jaar een positief banksaldo te hebben. De Londense club heeft spelers als Jermaine Defoe, Paul Robinson, Ledley King en Michael Carrick onder contract staan. Stuk voor stuk internationals van het Engelse nationale elftal. Maar ook gelouterde sterren als Edgar Davids en Ahmed 'Mido' Hossam vinden het welhaast een eer om aan te mogen treden in het prachtige zwart-witte tricot van Tottenham. De Spurs staan inmiddels op de vierde plaats, een plek die aan het einde van dit seizoen recht geeft op voorronde Champions League. Waarom lukt het Martin Jol wel, waar al zijn voorgangers in faalden?

Wonderdokter van Waalwijk

Als speler van FC Den Haag ( 1973-1978), Bayern München ( 1978-1979), FC Twente (1979-1981), West Bromwich Albion (1981- 1984) Coventry City (1984-1985) en wederom FC Den Haag ( 1985-1989) was Martin Jol in het veld altijd al druk coachend bezig. Het was voor de buitenwereld dan ook geen verassing dat de centrale verdediger, goed voor drie interlands, na zijn actieve carrière het trainersvak inging. In 1991 krijgt hij de amateurs van ADO Den Haag onder zijn hoede. Met dat elftal wordt hij in vier jaar tijd tweemaal kampioen. In het seizoen '95-'96, zijn eerste bij amateurclub Scheveningen, haalt hij het algehele kampioenschap van Nederland binnen. De volgende stap naar het betaalde voetbal is een logische. Roda JC geeft de Hagenees een kans; in november 1996 treedt Jol in dienst bij de club uit Kerkrade. De trainer houdt het echter nog geen twee seizoenen uit bij de Limburgse subtopper. Het vlot niet met Nol Hendriks, en bovendien blijkt de erfenis van Huub Stevens zwaar te wegen. Een halfjaar na zijn ontslag bij Roda krijgt Jol een tweede kans in de hoogste divisie van het betaalde voetbal. RKC Waalwijk is na het vertrek van Peter Boeve op zoek naar een nieuwe trainer.

Zes seizoenen is Jol actief bij RKC. Bij de Brabantse club vormt de Hagenees een uiterst succesvol duo met TD Marcel Brands. Waar de Waalwijkers eerst nog het lelijke eendje van de Eredivisie waren en een abonnement leken te bezitten op de nacompetitie, daar ontwikkelt de club zich vanaf 1998 tot een leuk elftal dat constant meedraait in de middenmoot en zelfs af en toe in de subtop komt kijken.Jol blijkt een meester in het aantrekken van nuttige spelers, voetballers die voor een mooie prijs binnengehaald kunnen worden of ergens anders overbodig waren en in Waalwijk juist bruikbaar blijken te zijn.

Snelle promotie

Als Jol in 2004 aangeeft toe te zijn aan iets nieuws, en zijn contract niet verlengt bij RKC, staan de (top)clubs ogenschijnlijk niet voor hem in de rij. De vacante trainerspositie bij Feyenoord gaat aan zijn neus voorbij, naar verluidt omdat de Hagenees te zwaarlijvig is. Een belediging, niet alleen voor de mens Martin Jol, maar vooral een onderschatting en minachting voor het voetbalmens dat hij is. De trainer eet, drinkt en ademt voetbal. Gelukkig komt er tóch de club die een succescoach als Jol verdient. De oefenmeester kan bij Tottenham Hotspur assistent worden van de nieuwe hoofdtrainer, Jaques Santini. Frank Arnesen, bekend in Nederland, weet de Hagenees namelijk wél op waarde te schatten en scout hem voor die rol.

Misschien dat Jol zich bij elke andere club te goed of te ervaren zou hebben gevoeld voor een dergelijk functie. De trainer gaf onlangs in Voetbal International te blijken dat zijn keuze puur een gevoelskwestie was. "Het moet de naam zijn. Ik ben opgegroeid in een periode dat Tottenham de beste club van Engeland was. Ik hoorde Arnesen de naam Tottenham zeggen en al die oude beelden kwamen weer naar boven." Tottenham Hotspur heeft iets aparts. Aan de ene kant heb je de uitstraling, de rijke historie, het prachtige White Hart Lane als thuishaven en de grote supportersschare die het team nog steeds heeft in heel Engeland.

De keerzijde van het verhaal is minder rooskleurig; de Spurs hikken vanwege de rijke historie al jarenlang op tegen torenhoge verwachtingen. Zelfs in de wetenschap dat stadsgenoten Arsenal en Chelsea de club al lang en breed voorbij zijn gestreefd, denken de fans nog steeds dat Tottenham elk jaar mee kan doen om de prijzen. Maar de tijden waar Jol met weemoed aan terugdacht, zijn allang vervlogen. White Hart Lane is dan ook al voor vele trainers en bewindslieden een kerkhof gebleken. George Graham, Glenn Hoddle en Terry Venables zijn enkele namen die zwichtten onder de druk die de Londense club met zich meebrengt.

De entree van Arnesen, Santini en Jol zorgden voor een frisse wind bij Tottenham. Een frisse wind die ook nodig was. De Spurs grossierden vaak in het kopen van zogenaamde sterren, of beter gezegd spelers die aan het einde van hun carrière zaten en nog even kwamen verdienen op White Hart Lane. Het nieuwe technische trio struinde heel Europa af, op zoek naar jong en ambitieus talent. Daarnaast werden er uiteraard ook wat ervaren spelers bijgehaald, maar het geraamte stond. Toch mislukte ook Jaques Santini bij Tottenham. Al na enkele maanden vertrok de Franse succescoach uit Londen. Heimwee en privé-problemen. Maar ook de resultaten waren niet om over naar huis te schrijven. Jol werd aangesteld als interim-trainer en Arnesen kon op zoek naar een meer geschikte hoofdcoach. Niet veel later kwam de Deen er achter dat Tottenham de ideale trainer eigenlijk al in huis had. Zo kwam het dan ook dat Martin Jol op 8 november 2004 officieel benoemd werd tot trainer van de Spurs.

Succesverhaal

Sinds het aantreden van Martin Jol heeft Tottenham Hotspur de weg omhoog ingezet. Het elftal waarmee de Hagenees vorig seizoen nog nét Europees voetbal misliep, was niet zijn team. Jol ging in de zomer dan ook op zoek naar de ontbrekende puzzelstukjes. Hij ging spelers kneden en beter maken. Vaardigheden die Jol als geen ander bezit. Hij haalde jonge, talentvolle spelers die over een aantal jaar nog veel beter zijn als nu. Wayne Routledge, Aaron Lennon en Michael Dawson bijvoorbeeld.

Eén van de weinige, ervaren voetballers die Jol aantrok is misschien wel de belangrijkste aas in het huidige succesverhaal van Tottenham. Edgar Davids vertrok afgelopen zomer bij Inter Milan en had voor een speler met zijn staat van dienst de clubs waarschijnlijk voor het uitkiezen. Maar ook Davids ging op zijn gevoel af; één telefoontje van Jol naar de middenvelder, vroeger fan van de Spurs, was genoeg.
Davids is bij Tottenham inmiddels aan zijn derde jeugd bezig. Hij bikkelt, trekt en sleurt op de Engelse velden. Hij pakt weer kaarten zoals hij dat als geen ander kan, neemt zijn jonge ploeg op sleeptouw en is weer de Pitbull waarvan wij in Nederland dachten dat hij die niet meer kon zijn.

Op een tot de nok toe gevuld en sfeervol White Hart Lane versloeg Tottenham afgelopen zondag Charlton Athletic met 3-1. Met de terugkeer van spits Mido, enkele weken afwezig vanwege zijn deelname aan de Afrika Cup, zal het alleen nog maar beter gaan. In de Engelse competitie staat de formatie van Jol inmiddels op een knappe vierde plaats. De fans van de Londense club genieten van het succes van hun club, succes waar zij zolang op hebben moeten wachten. De vijfde plek die Arsenal, aartsrivaal van de Spurs, nog onder hen bezet doet waarschijnlijk nog meer plezier. Tottenham stevent sinds het eerst in jaren af op Europees voetbal, iets dat met recht op het conto van Martin Jol geschreven mag worden. De Hagenees, onlangs vijftig jaar geworden, bewijst in Londen wekelijks dat hij een trainer is van aparte klasse. En daar mogen we in Nederland best wel een beetje trots op zijn.