Fraisl bleef maar schreeuwen en dat is nu niet gek meer

Bestuurlijke chaos en sportieve crisis; ADO Den Haag-clubwatcher Marijn Abbenhuijs over de jacht op punten *en munten.

tekst: Marijn Abbenhuijs

 

 

"Donderdag pakken we de volgende tegenstander óók! Wij blijven in deze competitie!" ADO Den Haag-keeper Martin Fraisl schreeuwde deze woorden zó hard door het Mac3Park Stadion in Zwolle dat ze het in Emmen konden horen.

 

Fraisl, in felroze keepersshirt, stond te brullen met de hele selectie om zich heen, arm in arm in een geel-groene kring. Dat de doelman zo'n stemgeluid heeft is geen nieuws. Tijdens de warming-up laat hij zich horen en na elke redding volgt een schreeuw, zo pept hij zich op. Wekenlang deed het wat komisch aan: Fraisl stond op te winden terwijl zijn elftal zich vervolgens wéér als een mak lammetje liet wegspelen. Maar rustiger werd de Oostenrijker nooit. Hij zou zich nooit neerleggen bij degradatie voordat het definitief zo was.

 

Toen hij net bij ADO was maakte hij dat al duidelijk. In mijn eerste interview met hem vertelde hij dat 'nooit degraderen' zijn levensmotto was. Hij ging nog liever dood, zei hij.

 

Maar voor iemand die zó'n hekel heeft aan verliezen, koos hij de verkeerde club uit, dacht ik de laatste weken vaak. Niet dat hij er zelf veel aan kon doen, Fraisl hield ADO na de winterstop een paar keer op de been. Maar hoe hard hij ook schreeuwde, in deze ploeg was echt geen leven meer te krijgen.

 

Want er gebeuren dit seizoen gekke dingen in Den Haag, maar dat ze twee competitiewedstrijden achter elkaar zouden winnen, dat leek té absurd. Niet dus. ADO heeft in acht dagen even vaak gewonnen als in vijftien maanden daarvoor. En als we het geschreeuw van Fraisl mogen geloven, komen er nog meer zeges bij. Ik durf het niet meer tegen te spreken. Níéts lijkt dit seizoen te gek.

 

 

Jagen!

 

Jagen!