w | g | v | p | |||
---|---|---|---|---|---|---|
1 | HEL | 13 | 8 | 3 | 2 | 27 |
2 | EXC | 13 | 8 | 2 | 3 | 26 |
3 | DBO | 13 | 7 | 4 | 2 | 25 |
4 | GRA | 13 | 7 | 4 | 2 | 25 |
5 | VOL | 13 | 7 | 2 | 4 | 23 |
6 | DOR | 13 | 6 | 4 | 3 | 22 |
7 | EMM | 13 | 6 | 3 | 4 | 21 |
8 | TEL | 13 | 4 | 7 | 2 | 19 |
9 | CAM | 13 | 6 | 1 | 6 | 19 |
10 | ADO | 13 | 4 | 6 | 3 | 18 |
11 | RJC | 13 | 4 | 5 | 4 | 17 |
12 | EIN | 13 | 4 | 3 | 6 | 15 |
13 | JPS | 13 | 4 | 2 | 7 | 14 |
14 | JAZ | 13 | 4 | 2 | 7 | 14 |
15 | TOP | 13 | 3 | 4 | 6 | 13 |
16 | JAJ | 13 | 2 | 6 | 5 | 12 |
17 | MVV | 13 | 2 | 5 | 6 | 11 |
18 | VVV | 13 | 3 | 2 | 8 | 11 |
19 | JUT | 13 | 1 | 5 | 7 | 8 |
20 | VIT | 13 | 2 | 6 | 5 | 6 |
Door Pieter van der Laan
Joop Korevaar was zelf net 25 jaar oud en voetbaltechnisch en tactisch op zijn top toen de bekerfinale zich aandiende. "Ik was inmiddels zeven jaar broodvoetballer, dus enigszins door de wol geverfd. In mijn visie werd de basis voor de zege op FC Twente reeds enkele jaren eerder gelegd toen trainer Vujadin Boskov aan het bewind kwam en zag dat hij over de juiste pionnen beschikte voor een nationaal succes. Ga maar na; een klasse doelman als Ton Thie tussen de palen, een verdedigingscentrum met Aad Mansveld en Simon van Vliet, Piet de Zoete als zekerheidje op het middenveld en een sluwe spits in de persoon van Henk van Leeuwen. Dat was een as waarop je kon bouwen."
"In 1971 zag je reeds de contouren van die formatie. Boskov zorgde niet alleen voor balans; hij benadrukte ook mentale weerbaarheid en fysieke kracht. We beschikten destijds over een topconditie. Het "Haags kwartiertje" stamt uit die periode. Vaak sloegen we in de slotfase toe als de tegenstander er doorheen zat. Ik had ook een flinke longinhoud en was in staat na een afgebroken aanval mee naar voren te rennen om de tegenstander te verrassen. Ik ging zoals dat in het voetbaljargon zo mooi heet "over mijn man heen". Aanvallers van de tegenpartij hadden een hekel om je te volgen. Waren liever lui dan moe. Zelf vond ik het prachtig om aan te schuiven bij een counter. Ik heb weliswaar weinig doelpunten op mijn naam, maar was bij de voorbereiding van doelpunten geregeld betrokken."
Kwaliteiten
Geboren Gouwenaar Korevaar had zijn plek in het Haagse team duidelijk veroverd. Niemand twijfelde aan de kwaliteiten van de rechtsbenige linkervleugelverdediger, die veel profijt trok van de adviezen van zijn mentor Ton Thie en de moraal van zijn grote voorbeeld Aad Mansveld bewonderde. "Ik reed dagelijks met Thie naar de training. Onderweg namen we diverse situaties door. Mansveld was de man van de onverzettelijkheid. Hij blufte tegenstanders af. Was voor niemand bang. Als aanvoerder zei hij na de toss: "Jullie mogen twee keer aftrappen. De eerste keer na het beginsignaal en de tweede keer vanwege mijn doelpunt, want ik ga zeker scoren vandaag". Aad zette die stoere woorden vaak in de daden om. Hij was onze vierde aanvaller, ook op de topscorerslijst."
Het mag dan ook geen verrassing zijn dat FC Den Haag lak had aan de reputatie van FC Twente, dat net het grote Italiaanse Juventus had bedwongen in de UEFA-Cup. "Ze streden op diverse fronten. De beker was een van hun doelen. Hun elftal telde ook grote namen als Theo Pahlplatz, Epi Drost, Kalle Oranen, Kick van der Vall, Jan Jeuring en Frans Thijssen. Die kon
je wel voor een boodschap sturen, maar wij lieten ons niet gek maken. In de beginfase hadden we moeite om in het ritme te komen, maar nadat Mansveld de gaten had gedicht, gaven we nauwelijks kansen weg. Ik had geen kind aan Jaap Bos. Boskov zei tegen mij vanaf de zijlijn: "Joop, im sack stecken". Dan wist ik voldoende. Het uitschakelen van mijn directe tegenstander was mijn specialiteit."
Terwijl FC Den Haag de Twentse aanvalslinie aan banden legde, sloeg de ploeg in de 67ste minuut toe aan de overzijde. De bal belandde na een onderbroken voorzet van "Dojo" Perazic voor de voeten van Henk van Leeuwen, die scoorde. Twente kwam de klap niet meer te boven, waarna FC Den Haag zich met de beker spoedde naar het stadhuis in de Javastraat, waar duizenden Hagenaars hun kelen schor schreeuwden. Joop Korevaar hield zich in het feestgedruis op de achtergrond. "Euforie paste niet bij mijn geloofsovertuiging. Ik was best trots, maar geen man die grijnzend de beker kuste." In november 1981 kwam na 513 wedstrijden een einde aan zijn loopbaan bij de Haagsche profploeg.