Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 03-01-2008 15:15:00

Esther Scheenaard blij met ADO DH-publiek

bron: ladiessoccer.nl

Iedereen wordt volgens Esther Scheenaard gewaardeerd om de eigen kwaliteiten

Tekst: Gert Jan van Heyningen

Esther uitkomend voor eredivisionist ADO-Den Haag komt iedere week opnieuw beter in vorm, ze komt terug van een blessure die haar ook uit Oranje weg hield. Met haar 24 interlands een ervaren middenvelder die het liefste het complete team aanstuurt om andere speelsters in een bepaalde positie te manoeuvreren. De 25 jarige Esther is soms een taaie keiharde maar faire rakker in het veld en schenkt op zaterdagmorgen weer heel aandachtig koffie en thee bij de bejaarden.

De kleine knappe pittige dame vertelt haar verhaal op een heel ontspannen wijze. Dat siert Esther die ook gewoon maar op deeltijdbasis gymjuf is.

 Begonnen bij de plaatselijke Leidschendamse club RKAVV op wat latere leeftijd. Esther was inmiddels al elf jaar. Dat had allemaal te maken dat haar vader en moeder al dat gevoetbal niet zo zagen zitten. Gelukkig zagen ze wel dat als met regelmaat de ballen over de Vliet werden getrapt er best wel talent in hun dochter aanwezig was. Esther speelde anderhalf jaar bij de meisjes en is daarna tussen de jongens gaan spelen. In de C3 als eerste seizoen wat Esther ervaart als leuk en gezellig. ’Het was toen echt lekker ballen’. Daarna naar de C2 en door naar de B-junioren. Vervolgens naar de A-jeugd maar de toenmalige trainer had het niet zo op voetballende meisjes zodat ze de overstap maakte naar Forum Sport in Voorschoten. Ze speelde daar in de A1 en zelfs nog op een hoger niveau dan bij RKAVV mogelijk was. Ze speelde twee seizoenen in de A1 en maakte toen de overstap naar het damesteam van Ter Leede in Sassenheim.

 Esther maakte deze zomer de overstap naar eredivisionist ADO-Den Haag. Op het moment dat de eredivisie in de maak was kwam Esther nog voor Oranje uit. Vanuit de regeling om de internationals te verdelen over de eredivisie-ploegen om het niveau gelijk te brengen kwam Esther bij ADO-Den Haag terecht. Dit mede ook omdat het slechts een steenworp afstand is van haar ouderlijk huis. De keus werd aan haar heel netjes uitgelegd en tevens werd gevraagd om de mogelijkheden te bekijken of het haalbaar is om op dit niveau te spelen.

’Kortom alles wat in de weg stond moest worden geregeld. Het werk, dus de school en andere tijds-invullingen, moesten geheel afgestemd gaan worden op de voorstellen zoals ADO-Den Haag dit graag wilde zien. Ik maak er dan ook geen geheim van dat ik in het begin best wel zo mijn twijfels heb gehad om hieraan te beginnen. Per slot van rekening had ik werk en dus een inkomen. De tijd die erin gaat zitten kan je op gaan breken. E.e.a. heb ik ook duidelijk verwoord in de gesprekken met de club’.

Esther is natuurlijk al wat ouder maar ontvangt net als de andere speelsters geen salaris van de club. Op het moment dat dit vanuit de organisatie van de Eredivisie geregeld gaat worden realiseert Esther zich nu al dat dit voor haar als mosterd na de maaltijd is. Prima uiteraard dat dit komt maar is er van overtuigd dat ze dan inmiddels wel op een lager niveau aan het ballen is. Voor Esther is haar maatschappelijke loopbaan van belang want daar moet ze geld verdienen. Haar eigen inkomen vergaren om ook in de toekomst in haar eigen onderhoud te kunnen voorzien.

Esther heeft toch heel bewust voor het eredivisie voetbal gekozen. Voetbal is in haar ogen een te gave leuke sport en ze heeft het ervoor over. Heeft alle tijdsinvullingen kunnen regelen en het is dus een bewuste keus geworden. Ze leverde financieel wel in omdat ze geen werkweken van 40 uur meer kan maken.

Het spelletje voetbal is te fascinerend voor Esther, ze gaat helemaal voor voetbal als teamsport. Plezier in deze tak van sport was er al van jongs af aan en nu op wat oudere leeftijd is het meer het sociale wat trekt. Maar ook de emotionele ontlading is wat het spel zo bijzonder maakt.

Het spel is in haar ogen gecompliceerd genoeg omdat je met die 22 speelsters die op het veld staan nooit weet wat er gaat gebeuren. Een spelletje tennis is daarentegen veel gemakkelijker te overzien. Er komt bij het voetbal veel en veel meer kijken wat je in eerste instantie ziet. ’Je moet op voorhand weten welke bewegingen de speelsters kunnen maken. Dat is het mooie aan de voetbalsport en dan met name aan het damesvoetbal. Een echte teamsport en gezelligheid in de kleedkamer bij een winstpartij maar ook een verliesmatch gezamenlijk zien te verwerken. Er wordt ook wel eens wat anders gezegd maar ook dat hoort erbij en dat moet kunnen. Het is topvoetbal en prestatiegericht en het blijft altijd gezellig en iedereen wordt gewaardeerd om zijn eigen kwaliteiten’, aldus een enthousiaste Esther.

Het elftal van ADO-Den Haag neemt nu de tweede positie in op de ranglijst. Dit komt volgens Esther doordat er als team wordt gespeeld en de speelsters er echt op het veld voor knokken. Voor ieder meter grond wel te verstaan. Ook is iedereen gelijk in het elftal, niemand heeft een bevoorrechte positie en de stootkracht als team is optimaal.

Esther staat in het team als rechtshalf met nummer zestien en komt steeds beter in haar spel. Het meest bekende is haar positiespel om andere speelsters vrij te spelen of de bal gewoon rond te spelen. Uithalen van een bijna stilstaande positie is ook al zo’n gevaarlijk wapen van de kleine Esther. Maar vooral het team beter te laten spelen is haar werkelijke kracht.

Daarnaast streeft ze ernaar om er alles uit te halen wat mogelijk is. Veel trainen om nog beter te kunnen spelen en het plezier komt met het resultaat en dat geldt ook als je er alles aan hebt gedaan om een goed resultaat neer te zetten.Ze is uiterst prestatiegericht en bij een verliespartij is het goed balen. Tijdens de duels trekt ze altijd flink van leer!

Esther traint nu vier keer in de week en dat is geen extra belasting voor haar omdat ze dit al gewend was. Alleen het tijdstip van trainen ligt anders en dus kan er geen volledige werkdag gemaakt worden. ’Als je voor jezelf maar accepteert dat je geen volledige werkweek kan werken is dit alles goed te combineren’, fluistert Esther ons toe.

Esther werkt drie dagen in het onderwijs als docente bewegingsonderwijs ofwel als gymjuf op een basisschool alleen in de ochtenden. Ze is op zaterdag actief in een woonzorgcentra voor ouderenzorg waar ze zorg draagt voor koffie en thee en de warme maaltijden. Voor de twee resterende dagen heeft ze nu ook invulling gevonden bij een reclameservicebureau.

 Esther woont nog thuis bij vader, moeder en haar twee zussen. Het thuisfront sponsort heel duidelijk mee en ze is hier heel dankbaar voor. De eerste thuiswedstrijd van ADO-Den Haag is wel een hele mooie herinnering voor Esther. De familie op de tribune en dan de opkomst in het schitterende stadion. Dat heeft veel indruk gemaakt vooral de hoeveelheid publiek wat het team waar Esther deel vanuit maakt aantrekt uit de regio Haaglanden.

Heel dankbaar is ze ook voor de vele toeschouwers die naar het stadion komen. Het worden er steeds meer ondanks de nu wat tegenvallende resultaten. ’Als dit zo doorgaat spelen we voor het einde van het seizoen voor 2500 toeschouwers en dit is toch schitterend nietwaar’, vertelt Esther.

Maar ook het eerste kampioenschap van de dames bij Ter Leede blijft haar bij. Daarnaast ook haar wedstrijden voor Oranje. Vierentwintig wedstrijden inmiddels heeft ze achter haar naam staan. Ze raakte geblesseerd eerst aan de knie en kreeg aan het begin van dit jaar te kampen met een vreemde en onduidelijke vorm van oververmoeidheid. Krabbelde weer op en komt nu weer steeds beter in vorm. ’Je komt voor je land uit en dat is het mooiste wat er is. Het is op een heel andere manier een te gekke herinnering maar ik ga er wel voor’. aldus Esther.

Het volkslied liet iedere keer weer opnieuw een diepe ontroerende indruk achter bij de speelster. Ze is heel benieuwd hoe de ontwikkeling van het professionele damesvoetbal verder gaat verlopen. Ze zal blij zijn als de meiden binnen afzienbare tijd een financiële tegemoetkoming er voor terug zien. Gaat er nu vanuit dat zij dit niet meer op dit niveau zal meemaken. Zo realistisch is. Esther die benadrukt dat je als speelster altijd zo hoog mogelijk zou moeten gaan spelen. Het niveau van de eredivisie is een stuk hoger dan in de Hoofdklasse.

 Ook is ze van mening dat iedere zichzelf respecterende club in een stadion thuishoort. Daarnaast is Esther ~en met haar in feite het hele team~ enorm gecharmeerd van de echte trouwe supporters. ’Die steunen ons door dik en dun en worden vaak verguisd maar wij hebben met die jongens juist helemaal geen problemen. Wij zijn trots op onze supporters en zijn bijzonder blij dat ze iedere keer er weer bij zij’, aldus Esther Als ik Esther vraag naar haar hobby’s begint ze spontaan te lachen. ’Zo veel tijd blijft er niet over’, zegt Esther die heel graag winkelt en zich zo af en toe op gepaste wijze en als het trainingsschema dit toelaat zich in het uitgaansleven voortbeweegt. Vooral in de plaatselijke gelegenheden maar ook Den Haag en Rotterdam zijn favoriet bij Esther. In deze periode is daar dus iets meer tijd voor maar anders is het bijna onmogelijk omdat ze op zondagmorgen normaal gesproken weer op het trainingsveld aanwezig moet zijn.

Afsluitend op de laatste dag van het jaar heeft Esther een fraaie wens. Esther Scheenaard wenst iedereen geluk en gezondheid toe voor het komende jaar en een beetje meer geluk voor het eigen damesteam van ADO-Den Haag en alle medewerkers en supporters daaromheen en dat we mee mogen strijden voor de hoofdprijs. Zo is het nu eenmaal en zonder dat beetje extra geluk vaart niemand wel.