Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 29-01-2005 22:30:00

'Ernst Happel wist iedereen te bespelen'

Hij had de allure en de majestueuze uitstraling die de Oostenrijkse hoofdstad ademde.

door Peter Alleblas

Guus Haak was een oorlogskind. En als een oorlogskind onrecht wordt ongedaan, dan komt het in opstand en staat het ‘in vuur en vlam’, zoals Guus Haak zegt.

“Ik doorliep alle nationale elftallen, maar als ik het ergens niet mee eens was trok ik mijn mond open. Dat werd me door de bobo’s niet in dank afgenomen. Toen Happel in 1962 kwam, zei hij. ‘Gustav, du muss nur kijken en der Mund halten’. Dat deed ik. Ik ben twee jaar niet uit Oranje geweest.”

Ernst Happel, de gewezen sterspeler van Rapid Wien, belichaamde niet dezelfde grandeur als zijn geboortestad Wenen, maar had wel de allure en de majestueuze uitstraling die de Oostenrijkse hoofdstad ademde. Guus Haak, oud-prof bij ADO die Ernst Happel één seizoen heeft meegemaakt, ziet hem in 1962 nóg binnenkomen, op zijn eerste werkdag in het Zuiderpark. “Ernst Happel had een naam, een staat van dienst waar je u tegen zegt. Hij was afkomstig uit het Oostenrijkse Wunderteam.” Hij had iets onverstoorbaars over zich, droeg die markante doordringende blik met zich mee en was een door God gezonden natuurtalent met een onberispelijke techniek. Ernst Happel (1925-1992) was op aarde gemaakt voor topvoetballer en- coach.

 

Manchetknopen

Harrie Heijnen speelde van 1962 tot en met 1969 voor ADO. Ernst Happel wisselde de Limburgse rechtsbuiten slechts één keer. “Hij was streng, ja, maar daarbuiten was hij een aardige man. Hij was iemand. Hij droeg overhemden met manchetknopen waarin zijn initialen gegraveerd waren.”

Guus Haak: “Als je niet begreep wat hij bedoelde tijdens de training, liet hij het even zien. Gingen wij hem uitdagen, zo van: Sie schiessen toch so schön? In alle bescheidenheid, ik kon ook een aardig balletje raken, maar die Happel kon er wat van. Ballen in de kruising schieten? Deed hij gewoon. Als iemand het kan voordoen en het ook iets beter doet dan jij, dan dwing je respect af. Hij was een buitengewoon begaafde trainer. Zijn oefenstof was heel gevarieerd, speels ook. En op tactisch gebied was hij een fenomeen.”

Heijnen: “Hij wist iedereen te bespelen, op zijn sterke en zwakke punten. Als ik een baaldag had, had hij dat in de gaten. ‘Bist du müde? Lass dich een beetje massieren en geh nach Hause’, zei hij dan.” Na één seizoen maakte Happel schoon schip. Clavan, Schuurman, Den Engelsen en Feldmann moesten weg. Gerenommeerde spelers. Ook Haak vertrok, hij werd ingelijfd door Feyenoord. “Maar ik leverde veel geld op. Het was de duurste transfer toen, 275.000 gulden.”

Harrie Heijnen was geliefd, bij het publiek (‘Ik werkte altijd keihard’) en bij Happel (‘Ik kon niets verkeerds doen’). “Dan riep hij me, als wij na de rust de kleedkamer uitliepen, en zei: ‘Du Limboerger, du muss vuurtje machen in de zestien und explodieren’. Als dat lukte, dan mocht ik op maandag met hem koffie drinken in de Wiener Konditorei aan de Lange Poten. Alleen daarom al liep ik me het apelazerus. Maar uiteindelijk liep ik maandags nooit naar binnen. Ik zag hem wel altijd zitten en zwaaide dan even.”

Happel, die in 1968 met ADO de beker won maar het jaar erop voortijdig vertrok, was ook een bijgelovige man, aldus Heijnen. “We moesten eens uit tegen Sparta. Kwam Happel met z’n wagen, zo’n strijkijzer-Citroën. Hij kon hem alleen niet in het stadion kwijt, dus hij parkeerde hem net erbuiten, op een plaats waar hij eigenlijk niet mocht staan. Goed, wij wonnen met 1-3. Zegt-ie: ‘Ich lass de Auto net zo lang stehen bis wir verlieren’. We verloren drie weken lang geen wedstrijd. Is-ie al die tijd komen lopen, fietsen of liften van huis naar ADO...”