Elia: Ik wil dat mijn zoon me kan zien voetballen

Eljero Elia (34) ziet terugkeer bij ADO Den Haag vooral als thuiskomen.

Hij heeft nog steeds de allure van een ster, maar Eljero Elia staat voor het minimum-loon op de salarislijst van ADO Den Haag in de Keuken Kampioen Divisie. Het maakt hem niets uit. "Ik wil de volgende stap in mijn leven zetten op de plek waar ik me het meest thuis voel."

 

tekst: Marijn Abbenhuijs

 

 

Daar liep hij dan. Op een kunstgrasveld in Velzen-Zuid. Voor lege tribunes. Tegenover hem Yaël Liesdek of Özgür Aktas, verdedigers van Telstar, de huidige nummer 16 van de Keuken Kampioen Divisie. Hijzelf, Eljero Elia, heeft een volle Kuip in extase gebracht tijdens de bekerfinale van 2016, was van grote waarde bij het kampioenschap een jaar later, speelde al veel eerder in zijn carrière de WK-finale. Voor 85.000 toeschouwers in Johannesburg.

 

Maar nu voetbalt hij weer voor ADO Den Haag, de club waar hij zijn carrière begon. Hij staat er op de salarislijst voor het minimumloon. Het doet hem niets. "Het gaat niet altijd zoals je het wilt, maar ik ben in elk geval blij dat ik deze stap heb gezet", zegt de 34-jarige aanvaller. Hij ziet het feit dat hij nu niet meer op het hoogste niveau speelt niet eens als een achteruitgang. "Ik ken genoeg jongens die op hun dertigste al zijn gestopt. En ik kan nog gewoon vol gas geven. Ik voel me fit en heb geen pijntjes. Ik ben gewoon teruggegaan naar mijn hometown. Het is mijn club."

 

 

En dus is de cirkel nu bijna helemaal rond voor de 30-voudig Oranje-international. Het geeft hem een goed gevoel en dat is belangrijk voor Elia. Hij merkte het in het afgelopen seizoen, waarin hij speler van FC Utrecht was, des te meer. "Alles moet goed op z'n plek zijn", legt hij uit. "Bij Utrecht was dat niet het geval. Er zijn daar dingen gebeurd die niet leuk zijn. Nee, daar hoef ik niet zo nodig over te praten. De mensen bij Utrecht weten zelf wel hoe het zit. Maar ik heb me daar nooit op m'n plek gevoeld. De trainer (John van den Brom, red.) haalde me en een paar weken later nam hij ontslag. Als ik dat van tevoren had geweten, had ik misschien een andere keuze gemaakt."

 

Maar spijt dat hij niet vorig jaar al naar ADO is gegaan, heeft Elia niet. "Dat was een bewuste keuze, omdat ik nog in de top wilde meedraaien. Utrecht sprak die ambitie uit. Maar ik had de hele voorbereiding bijna niets gedaan en kreeg corona. Ik was helemaal terug bij af. Dat was zwaarder dan ik had verwacht. Sinds de tweede helft van het seizoen ben ik pas weer fit. En dat was eigenlijk te laat. Nu wil ik mezelf weer laten zien. Hoe goed ik nog kan zijn, weet ik niet, maar alles is mogelijk in voetbal. Het is maar hoe graag je het zelf wil. En ik wil het graag, anders was ik gestopt."

 

 

En hij heeft een mooie externe motivatiebron om nog een paar jaar te presteren. "Mijn zoon van twee begint nu een beetje te beseffen wat ik doe", vertelt hij. "Voor mij is het het belangrijkste dat hij straks in een stadion zit en mij kan zien voetballen. Op vijf minuten afstand van ons huis, ook nog eens. Dat ik voor ADO heb gekozen, komt ook omdat ik mijn kinderen in deze omgeving wil laten opgroeien. Ik wil dat ze vriendjes maken die ze niet meer hoeven te verlaten omdat ik ergens ver weg onder contract sta."

 

 

Bovendien is Elia de Haagse supporters nog niet vergeten. "De harde kern van ADO ken ik goed. Ze zijn bij mij langs gekomen in het buitenland. Ik heb altijd veel contact gehouden met Marokkaanse Koos, die ken ik al sinds ik in de jeugd speel. Ze kwamen altijd bij ons kijken. Ik zag ze in Den Haag als ik terug was in de stad. Ik ben een Haagse jongen en dat weten ze ook. Ik denk dat ze het mooi vinden dat ik terug ben voor het minimumloon."

 

 

Want Elia mag dan nog steeds de allure hebben van een ster, zijn salaris en de entourage waarin hij afgelopen vrijdagavond weer eens minuten maakte, verraden dat niet. Hij is zelf dan ook vooral bezig met het op een mooie manier afsluiten van zijn voetbalcarrière. "Ik wil zo snel mogelijk met ADO terugkeren in de eredivisie. Dan is mijn terugkeer geslaagd. En ik wil mijn trainersdiploma gaan halen, iets toevoegen aan de jeugdopleiding van de club. Proberen jongens beter te maken. Ik wil de volgende stap in mijn leven zetten op de plek waar ik me het meest thuis voel. Hoeveel supporters er nog in de stadions zitten waarin ik speel, maakt me echt niets meer uit."