Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 21-11-2005 12:00:00

Edwin de Graaf: 'Bij RBC zat alles mee'

Maar liefst 600.000 euro vroeg Feyenoord voor Edwin de Graaf. Zelf vond hij dat ook nogal gortig. ,,Zeker gezien het feit dat ze me voor bijna niks hebben gehaald, ik geloof dat RBC 45.000 voor me heeft gekregen.'' ADO Den Haag, de club waar De Graaf zelf graag voor wilde spelen, kon zich dat bedrag in ieder geval niet veroorloven. Andere clubs wilden wel betalen, maar de man uit Zoetermeer hield vol. ,,Een speler bepaalt waar hij speelt.''

Tekst: Nathalie Nuiten

En dat is dus bij ADO Den Haag, de club waar de broer van Edwin de Graaf (Remco) speelde en de club waar hij als jonge jongen vaak op de tribune zat. Hij had nog een contract tot 2008 bij Feyenoord en hij kan nog teruggehaald worden, maar met de optie tot koop die ADO heeft bedongen lijkt die kans klein. Alles op alles nu in Den Haag en daar voelt hij zich lekker bij. ,,Ik krijg nu vertrouwen en maak veel speelminuten, dat was bij Feyenoord natuurlijk toch anders. Helaas loopt het nu nog niet helemaal lekker, maar wij gaan de nodige puntjes echt wel halen hoor. Het niveau bij Feyenoord was echt vijf keer hoger dan bij RBC. Daar was ik een redelijk belangrijke speler, bij Feyenoord moest ik gewoon moeite doen om op een training aan de bal te komen. Elke dag had ik zulke goede voetballers om me heen. Mijn handelingssnelheid moest wel omhoog, anders had ik steeds een schop te pakken of zat er al weer iemand tussen voordat ik het in de gaten had. Maar ja, bij RBC zat werkelijk alles me mee, bij Feyenoord heb ik dat geluk niet gekend en is het ook niet geworden wat ik had gehoopt.''

Twee trainers Vorige zomer legde Feyenoord De Graaf al vast, maar verhuurde hem nog een seizoen aan RBC. In de winterstop haalde Gullit hem echter al naar De Kuip. Hij speelde veel in de voorbereiding op de tweede seizoenshelft, maar in de competitie was zijn aandeel minimaal. Deze zomer gebeurde hem eigenlijk bijna hetzelfde, maar dan met een andere trainer. ,,Op woensdag had ik een gesprek met Erwin Koeman waarin hij vertelde dat hij me naar RKC wilde halen. De vrijdag erna (27 mei 2005, red.) was hij trainer van Feyenoord en gaf hij aan me graag te willen behouden. Voor de rechtshalf positie was ik de tweede man achter Nicky Hofs. Toen hij geblesseerd raakte dacht ik dan ook dat mijn kans eraan zat te komen. Maar tijdens de training gingen we ineens twee varianten uittesten. Eén met mij in de basis, en één met Hossam Ghaly. De keuze viel voor die laatste mogelijkheid. Toen vond ik het tijd voor mijzelf om te gaan. Ik ben wel 25 jaar oud en haal er niet genoeg voldoening uit om op de bank te zitten, ook al is dat dan bij Feyenoord. Ik heb wel ingestemd met het voorstel van Koeman om het nog even aan te kijken, maar uiteindelijk was het wel duidelijk dat mijn kansen bij Feyenoord erg klein waren. Ik hoefde niet te gaan, maar ik zag ook wel in dat ze in Rotterdam niet meer op mij zaten te wachten. Was ik goed genoeg geweest, dan had ik wel een plaatsje in de basis afgedwongen.''

Loper Ex-ploeggenoot bij RBC, Marcel Cas, zei ooit over Edwin de Graaf dat hij één van de weinige spelers in de Eredivisie is die negentig minuten lang langs de lijn op kan blijven stomen. Een man met een extra setje longen. ,,Ik ben altijd een loper geweest, maar ik merk dat ik de power die ik bij RBC had momenteel nog niet heb. Lange tijd heb ik natuurlijk toch minder wedstrijden gespeeld en die heb ik juist nodig om helemaal top te zijn. Bij RBC had ik mijn conditie op peil, was ik in staat om mijn tegenstander zeventig minuten lang kapot te spelen en dan mijn reserves aan te spreken om het af te maken. In mijn eerste duel voor ADO, tegen Vitesse, was ik na zeventig minuten kapot. Invallen bij Feyenoord vond ik sowieso altijd moeilijk. Op de één of andere manier ben ik als wisselspeler na drie sprintjes moe en kom ik moeilijker in de wedstrijd. Misschien omdat ik dan te graag wil.'' Het verschil tussen clubs als RBC en ADO en het grote Feyenoord, is uiteraard enorm. Dat ondervindt De Graaf aan den lijven, maar hij vindt het niet erg. ,,Hier bij ADO is alles weer te vergelijken met RBC, bij Feyenoord raakten we echt verwend. De eerste dag pakte ineens iemand mijn schoenen om die schoon te maken. 'Dat doe ik zelf wel', was mijn reactie, maar dat was niet de bedoeling. Vond dat eerst gewoon vervelend. Tijdens de enorm uitgebreide lunch kreeg je zelfs je fruit al voorgesneden!''

Jeugd De Graaf bleef als kind heel lang klein en iel, pas laat ging hij groeien. Ondanks dat waren er wel kansen om naar Sparta, ADO of Feyenoord te gaan. De lage verwachtingen van dat kleine mannetje zijn hem nog lang blijven achtervolgen. ,,Eén jaar heb ik bij Feyenoord gespeeld. Ik mocht ook blijven, maar dan zou ik naar de A2 gaan. Ik bleef gewoon achter qua grootte en kwam daardoor te veel tekort. Ik ging terug naar Zoetermeer, naar DSO, en daar maakte ik snel de overstap naar het eerste elftal. Hoofdklasser Lisse wilde me vervolgens hebben. De mensen bij DSO zeiden: 'Je bent wel een leuke voetballer, maar of je goed genoeg bent voor Lisse?'

Na een blessure in de voorbereiding kwam ik in het tweede competitieduel als verdedigende middenvelder te spelen op de plaats van de meest ervaren speler die door een blessure ontbrak. Toen hij eenmaal hersteld was stond ik er nog en verhuisde ik naar mijn eigen plekje aan de rechterkant. Wat de mensen over me zeiden kun je negatief opvatten, maar ik had meer het idee dat ik niks fout kon doen, want er werd toch niks van me verwacht.'' Met de overgang naar RBC maakte hij eigenlijk hetzelfde mee. 'Je kan wel lekker voetballen, maar betaald voetbal?' vroeg men zich af. ,,RBC was net gedegradeerd en dat kwam voor mij misschien precies goed uit. In de toenmalige Toto-divisie kreeg ik iets meer tijd om mijn draai te vinden, in de Eredivisie hadden ze mij als amateur waarschijnlijk helemaal niet gehaald , had ik er direct moeten staan. In de voorbereiding moest ik een contract afdwingen, dat lukte, maar ik moest op het bankie beginnen. Op een gegeven moment waren er vijf middenvelders voor drie plaatsen. Maaskant riep ons alle vijf bij hem. Er moest onderling worden uitgemaakt wie er ging spelen, twee om twee speelden ze in een grote partij tegen elkaar. Ik deed niet mee in dit gevecht, Maaskant zei: 'Jij bent nog zo jong, jouw tijd komt nog wel. Ga jij maar rechtsbuiten staan'. Toen het bord werd open geklapt op zondag, voor de wedstrijd, stond ik erop, als rechtsbuiten! En eigenlijk ben ik toen blijven spelen. Ik was al heel blij met de overgang naar Lisse, en al helemaal dolgelukkig met de stap naar RBC. Ook Feyenoord was natuurlijk geweldig. Maar als je eenmaal ergens bent, dan wil je meer. Invallen, een basisplaats, scoren, belangrijk zijn, je wil steeds meer. Dat heb ik nu bij ADO Den Haag weer.''