Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 29-12-1930 13:51:00

EDO met 2-0 door ADO geklopt

De vorige week speelde A.D.O. goed. En zij verloor. Thans speelde A.D.O. z*e*er matig. En zij won. Maar zij verloor eervol van de a.s. kampioen en zij won nu van *e*en der zwakste clubs uit haar afdeeling, misschien wel de zwakste.

Maar als de roodgroenen en hun komende wedstrijden niet beter spelen dan thans, dan moeten wij er nog een zwaar hoofd in hebben.

Dat ’t spelpeil veel lager stond dan vorige week is duidelijk. Er ontbrak van alles aan: ’t samenspel (voor zoover aanwezig) was slordig, er was geen snelheid en geen tempo en de afwerking der aanvallen was dikwijls onbeholpen, ’t letwat gladde terrein zal wel eenige invloed gehad hebben, maar daarmee is ’t zwakke spel toch niet gerechtvaardigd. A.D.O. was ongetwijfeld beter dan E.D.O. en verdiende de overwinning dan ook volkomen. Nog sterker: dat deze ontmoeting op zoo laag peil stond, is voor ’t grootste deel te wijten aan ’t spel der Haarlemmers. Wij hadden ze, door toevallige omstandigheden, in een paar jaar niet zien spelen, maar wat zijn zij achteruit gegaan.
Vroeger was hun groote fout: te kort spel en daardoor te geringe productiviteit, maar er zaten toch altijd vele goede kanten aan hun spel, dat technisch op behoorlijk peil stond en geestig van opzet was. Thans niets van dat alles, De aderlating, die de ploeg heeft ondergaan door ’t niet meer spelen van de gebr. Perukel e.a., zal haar invloed wel doen gelden; de meeste spelers moesten het thans tenminste van hun enthousiasme hebben. Toch zal ’t, mede daardoor, niet gemakkelijk zijn om van deze ploeg te winnen, want het spel is vrijwel geheel op verdedigen gebaseerd. Dat verdedigen geschiedt goed en ook de middenlinie doet er braaf aan mee, maar van opbouw van ’t spel komt op zoo’n manier niets terecht. Dat is wel jammer, want er zijn 1 spelers met capaciteiten in ’t elftal, maar die komen niet tot hun recht, omdat zij te veel op zichzelf aangewezen zijn. Zoo ondernam de rechtervleugel Koene Jr. en Koppe (vooral de rechtsbuiten bleek een handig, vlug spelertje) enkele aardige aanvallen, maar ondervond daarbij geen steun, terwijl de oude fout onvoldoend af werken in volle glorie gehandhaafd bleek.

De opstelling van de spelers was herhaaldelijk zóó foutief, dat wij ons meermalen af vroegen hoe 't komt dat zulke spelers dat zelf niet opmerken. Vaak zagen wij beide backs en beide vleugelhalves met hun vieren op één lijn en de spil zweefde er dan ergens tusschen in. Verdedigend stond er zoodoende een massief blok, vooral omdat de spelers stuk voor stuk wel aardige dingen deden en behoorlijk trapten, maar aan aanvallen door goed plaatsen of door met de voorhoede mee op te trekken werd eenvoudig niet gedacht. De nul van E.D.O. is dan ook logisch, slechts door fouten van de A.D.O.-achterhoede kregen de Haarlemsche voorspelers tóch kansen. En lange tijd leek het alsof ook A.D.O. met een nul genoegen moest nemen, want er was nagenoeg geen doorkomen aan. Tenslotte kregen de Hagenaars dan toch loon naar werken.

Behalve de reeds genoemde vleugel vielen bij E.D.O. de niet van talent ontbloote doelman De Waard en de rappe backs Zoet en Zandstra op, In halflinje deed de vinnige Koene Sr. behoorlijk werk, maar de spil Dinkla viel afgezien van lofwaardige pogingen om ’t spel te openen, nogal tegen. Voor deden de veteranen Steffens en v. d. Hurk wel hun best, maar veel ging er van hun spel niet meer uit. Van de heele ploeg trouwens niet; zij zal ons inziens een zéér zware dobber hebben.

A.D.O. had ’t zelfde elftal als vorige week. Het had van V.U.C. een zeer verdienstelijke oefenwedstrijd met 4-2 gewonnen, maar vermocht nu geen groote indruk te maken. Van Eembergen en G. Tap, hoewel beiden beslist beter waren dan tegen Feijenoord, zijn over ’t geheel toch vrij zwakke punten en ook ’t spel van de twee backs kan de laatste tijd onze bewondering niet meer wegdragen. Verder was de spil Weber o.i. onvoldoende. Velen vinden hem goed, vermoedelijk doordat hij, als hij de bal heeft, er dikwijls wat goeds mee doet. Maar.... hij heeft voor een spil de bal te weinig, hoofdzakelijk doordat hij zich slecht opstelt. Hij is voor als hij achter moet zijn en achter als hij voor moet helpen en meestal liep hij ergens op ’t middenveld, waar hij alleen bij toeval de bal kon krijgen. Kortom: deze goede achterspeler is geen spil. De „cracks” deden ook al weinig bijzondere dingen, al werkte Breitner weer vol vuur, terwijl v. Osch enkele goede momenten had. Tap was minder dan anders, evenals v. Soldt en v. Maren en ’t is dus begrijpelijk dat ’t in voorhoede en middenlinie nogal eens rammelde. Gelukkig voor A.D.O. was Quax heel goed (alleen zijn uittrappen liet te wenschen over), want nu bleven enkele foutjes van de achterspelers onbestraft. Werkelijk; veel kracht gaat er van deze A.D.O.-ploeg niet uit, maar of ’n betere samenstelling gevonden kan worden? Mogelijk met Ramaker als spil en Weber als back!

In de eerste helft is ’t spel vrijwel gelijk op gegaan. Geruime tijd waren de E.D.O.-aanvallen iets talrijker; maar daarna is de thuisclub lang in ’t offensief geweest. Als er echter geschoten werd, kwam de bal bijna steeds tegen een Haarlemmer aan, terwijl De Waard ook enkele schoten hield. Quax had met de weinige schoten van E.D.O. geen moeite.

Ook na rust was ’t spel eerst verdeeld, maar toen kwam A.D.O. fel in de aanval. Nu werd ’n poosje goed geschoten, doch ’t zat niet mee en E.D.O. verdedigde hardnekkig. Bij ’n snelle doorbraak werd v. Soldt dicht bij doel gehaakt, doch W. Tap schoot de strafschop naast. Meteen daarop een voorzet’ De Waard mist en y. Osch benut de kans (1-0). A.D.O. is nadien meest in de meerderheid gebleven, doch het te verre opdringen der backs werd af en toe bijna noodlottig, ware ’t niet dat de van opstelling gewijzigde E.D.O.-voorhoede in haar improductief spel bleef volharden, ’t Benutten van kansen bleef een zwak punt bij E.D.O., maar meer nog bij A.D.0., die tal van corners te nemen kreeg, maar er niets van zag komen. Tenslotte werd de strijd beslist door een prachtig doelpunt van W. Tap, die een voorzet van v. Soldt benutte (2-0). Voor ’t overige bleef het bij een kopbal van v. Soldt tegen de paal.

Er werd nogal eens gezondigd tegen art. 9, zonder dat ’t een bepaald ruwe wedstrijd was. Dhr. Lissauer had er echter goed ’t oog in.